ENDÜSTRİYEL KATILIMCILIK ve DEMOKRASİ
ALPEREN GÜRBÜZER
Gümrük Birliği
Sivil-toplumcu ve sivil katılımcı modellerle sanayileş¬memizi tamamladığımız takdirde ‘’Gümrük Birliği’’ denilen olay, bize pek kayıp veremiyecektir. Sanayileşmiş güçlü bir Tür¬kiye’nin ‘’Gümrük Birliği’’nde varlığını sürdürmesinde büyük faydalar var. Nasıl ki kapitülasyonlar güçlü ve yükseliş devrindeki Os¬manlı’ya zarar veremeyip, fakat çöküş sürecinde devlet-i aliyyenin aleyhine tecelli et¬mişşe, pekala uluslararası rekabet gücünden mahrum bir Türkiye’de Gümrük Birliği’nde bir çok problemlerle karşılaşabilir. Demek ki; sanayileşmesini tamamlamış bir Türkiye, ancak Gümrük Birliği’nde ağırlığını ortaya koyabilir, ya da aktif rol üstlenebilir.
‘’Sivil inisiyatif’’ programlarının hayata geçirilmesiyle ‘’üç sektörlü’’ bir kalkınma teşkilat ağı kurmak mümkündür. ‘’Devlet-Özel-Sivil katılımcı sektörü’’ çerçevesinde meseleleri ele almak gere¬kir. Sivil katılımcı model: İki çözüm teklifini gün¬deme getirmiştir. Birincisi Servetin belirli ellerde sınırlı kalmasının önüne geçilip yaygınlaştırılması, ikincisi ise çalışanların kâra ve yönetime katılması ilkesi. İşte çağımızda, sosyal adaleti sağlayacak ‘’sanayileşmiş bilgi toplumu’’ olmanın iki önemli anahtarı bu olsa gerektir. Çalışanların iş hayatında kâra ve yönetime katılmasına “endüstriyel katılım’’da diyebiliriz.
Kapitalizmde işçi, işverenle şahsi ilişkiler kuramadığı bir vaka, sa¬dece işçinin belirli kurallara göre ve monoton şekilde çalıştırıldığı işletmeye ayak uydurmak esası sözkonusudur. Orada dostluk, dayanışma bulmak imkânsız. Çalışanlar itibar kaybından yaban¬cılaşmakta ve sosyal barışı bozucu tesirler yapmaktadır. Kapita¬list sistemin içine düştüğü bu tür çarpık yapılanmayı yaşamamak için, ‘’katılımcı’’ uy¬gulamalara geçmek gerekiyor. Biz buna ‘’’ Aktif katılımcı demokra¬si’’ diyoruz. Veya endüstriyel katılım..
Endüstriyel Katılımcılık ve Demokrasi
Servetin yaygınlaştırılmasına yönelik politikalarla tekelleşme eğilim¬lerinin önüne geçilebileceği gibi, toplumun geniş kesimlerini içine alacak ‘’sermaye birikimi’’ sürecine de girmiş olacağız. Yö¬netime katılım uygulamalarına hız vermekle de ‘demokratik katılım’ gerçekleştirilecektir elbet. Endüstriyel katılımla; insanımız sürekli güdülen, sürekli yönetilen durumdan çıkarılıp bizzatihi idareci¬lerle birlikte yönetim kademelerinde bulunma imkânına sahip olacaktır böylece.
Sanayi faaliyetinin çok karmaşık niteliği yönetimi önemli kılmıştır. Gerçekten de üretim araçlarının kimin elinde olduğun¬dan çok ‘’nasıl’’, ‘’kimler’’ tarafından idare edileceği ve kimlerden en iyi şekilde istifade edileceği konusu daha çok mühim.
O halde Türkiye sadece kalkınmaya odaklanmamalı, asıl ‘’sosyal adalet’’ içinde kalkınmaya yönelmeli. Devlet, özel sektör ve endüstriyel katılım üç sacayağı. Bu üç sacayağından önemde birincisi olan Endüstriyel katılımı biran önce gerçekleştirmemiz gerekiyor.
Kalkınma, sanayileşmenin doğurduğu bir kavramdır. Tek çözüm yolu, ücret ve vergi politikalarının yanında, endüstriyel katılım porjelerinin hayata geçirilmesidir. Böylece büyük dev işletme birimlerini oluşturabiliriz pekâlâ. Bu modelle çalışanların kâra ve yönetime katılmasıyla, aldığı maaşda bir kesintiye uğramadan kâr paylarıyla mülk sahibi olabilecek ve çalışanın müesseseye yabancılaşması önlenmiş ola¬caktır böylece.
Türkiye de yapılan özelleştirmelerde, devletin bir takım medyatik kuruluşların yoğun propagandaların etkisiyle çalışanların üretime ve yönetime katılımının önü kapatılmıştır sürekli. Oysa Almanya’da Alman Sendikal Birliği (DGB), büyük bir sendikal mülkiyet oluşturmuş, milyonlarca işçi¬nin mülk sahibi olduğu dev bir teşebbüs haline gelmiştir. Böyle bir durumda işçi işveren durumundadır elbette. İşçinin işveren olduğu bir modelde işçinin yine grev hakkı vardır. Aynı şekilde Almanya’da ‘’memur yapı tasarrufu sandığı’yla üçüncü büyük yapı tasarruf sandığı gerçekleştirilmiştir. Demek ki; dünyanın meselesi servetin yaygın¬laştırılması davasıdır. İnsanlık bügün anlamaya başlamış olsa bile Kur’an-ı Kerim’in ‘’Haşr Suresi 7.ayeti’nde: “Taki o mal, sizden yalnız zenginler arasında dolaşan bir servet olmasın’’ buyurarak, ta 1400 yılı aşkın zamanın öncesinden uyarmıştır.
Katılımcı Sektör
Sivil katılım ve katılımcı demokrasi an¬layışına doğru gidiyoruz sanki. Devletin yönlendirici görevi (hakemlik) için ‘’DEVLET SEKTÖRÜ’ne, girişimciliğin doruğa oluşması için de ÖZEL SEKTÖRE, işçinin ve diğer çalışan sosyal kesimlerin yönetime ve kâra katılıp bir takım haklara sahip olması içinde‘’EN¬DÜSTRİYEL KATILIM’a veya ‘’KATILIMCI SEKTÖRÜ’’ne ihtiyaç vardır.
Sivil İnisiyatif projeleri uygulamaya geçtiğinde kapitalizmin ‘’adaletsizliği’’, komünizmin ‘’köleliği’’, faşizmin ‘’devlet dayatması’’ geçersiz kalacaktır elbet.
Hamasi nutuklarla bir yere varamayız. Halk kendine yönetimde yer vermeyen idarecileri aşağı indirme hakkına sahip olmalıdır. Devlet sermaye birikimini geniş tabana yayacak şekilde her türlü girişimin önünü açmalı. Bir yandan sanayileşmemizi gerçekleştirirken, diğer yandan da kültür politi¬kalarını da ihmal etmemeli. Çünkü yeni meseleler yeni bir kültür tavrı gerektiriyor ve yoğun bir kültür üretimini zaruri kılıyor, buna mecburuzda. Aksi halde ‘’kimlik bunalımı’’ denen problemlerle karşı karşıya gelebiliriz.
Sanayileşmiş bilgi toplumu olmak istiyorsak, maddi ve ma¬nevi kalkınma seferberliğini hızla uygulamaya koymalıyız. Hatta şimdiden ‘’sanayi ve bilgi ötesi’’ bir geleceğe yönelmeli. Vesselam.

paylaşım için sağol

sizde sağolun.

katılımcılık şart.