Erkek:
'Seninle çıkmaktan bıktım.Artık buna bir son verelim.'
Kadın:
'Ayrılmak istediğini hiç fark ettirmemiştin, şaşırdım! '
Erkek:
'Seninle olan herşey çok güzeldi ve hep öyle kalacak.'
Kadın:
'Gitmek istiyorsan; elimden hiç bir şey gelmez. Nerede yanlış yaptım acaba,
sorun neydi?
Erkek:
'Sorun herkesin kendince bir dünyası ve yaşantısının olmasıydı.'
Kadın:
'Bu her insanda aynıdır zaten.Ayrı uğraşlar ayrı zevkler ayrı evler.'
Erkek:
'Neden de bu zaten.Ayrı evler.'
Kadın:
'Biraz açar mısın? Anlayamadım'
Erkek:
'Ayrı evlerde yaşıyoruz bunu kast ettim.'
Kadın:
'Ehhhhhhh yani olması gereken bu.'
Erkek:
'Hayır olması gereken bu değil.
Kadın:
'Saçmalıyorsun ailemi bırakıp yanına taşınamam ya! Hangi ülkede
yaşadığımızın farkında mısın?
Erkek:
'Elbette farkındayım.Yanıma taşınmanı istiyor olmam normal.
Kadın: 'Haklısın yanında olmamı istemen doğal ancak dediğin gibi sanırım
ayrılmalıyız.Seninle aynı çatı altında bulunamam.'
Erkek:
'Beni hayel kırıklığına uğrattın.Aynı evi paylaşmak istemeyeceğin aklımdan
geçmemişti.
Kadın:'Gitmeliyim geciktim.Evde işlerim var. Merak ederler.
Erkek:
'Konuyu değiştirmekte üstüne yok
Kadın:
'Peki ayrılma kararına saygı duyuyorum.
Erkek:
'Öyle birşey dediğimi hatırlamıyorum.
Kadın:
'Bugün aklın başında mı? Buluştuğumuz andan beri ayrılıktan
bahsediyorsun.Kabül etmeyeceğim önerilerden konuşuyorsun.
Erkek:
'Hayatım aynı evi paylaşmak istediğimden ne anladın sen ALLAH aşkına.'
Kadın:
'Aklım karıştı.Şeyyyyyyy beeeeeeeeeennnnnnnn.'
Erkek:
'Her sabah yanımda uyanır mısın.
Kadın:
'Olmaz demiştim sanırım sana.Kırıcı oluyorsun.
Erkek: 'Öffffffff yaaaaaaaaaaaaaa...Ne kadar da zormuş bunları konuşmak.
Kadın:
'Tamam daha anlayışlı insanı bul.Mutlu olursun.'
Erkek:
'Ne çok konuşuyorsun.
Kadın:
'Demek çenem düşük öyle mi?
Erkek:
'Ya bir sus ya hem dırdırcı hem de anlayışsızsın.
Kadın:
'Bunları söylemek için yıllardır neden bekledin.Sıkıntın başladığında
ayrılalım diyebilirdin.
Erkek:
'Saçmalama ya anlayışsızsın.Evlenel im diyordum bir türlü susmadın ki
söyleyeyim.
Kadın:'Ne, ne, ne? Aman ALLAH ım