Arkadaslar bu siir kitabina rastgeldim ve gercekten cok ilgimi cekti.

Hani siiri duz bir kaliba sokanlarin suratina bir tokat niteligi tasiyor.

Soyut ve somutu nitelendirmekte insanlari bir soru isareti icersinde hapsediyor bu Siirler


Sizlerle burada zaman zaman TAS DEVRI isimli Fazil Husnu Daglarca'nin siir kitabindan paylasimlarda bulunacagim


Yararlandigim Kaynak: Tas Devri - Fazil Husnu Daglarca - Norgunk Yayinlari - Ikinci Baski, Istanbul, 2006

çok güzel düşünmüşsün +1

Siir Kitabini olusturan Dort Bolum var:

Hava, Toprak, Su, Ates

Fazil Husnu Daglarca'ya sorulunca, neden bu isimler diye bakin ne diyor:

İlk felseferlerin inandırdığı o dört öğe, beni çok düşündürmüştür. Bu görüşün yetmezliği yetersizliği apaçık olsa da, insani bir tadı vardır.

Büyük bilinmezliği sanki avucumuza sığdırmıştır. İlk bakışta hepimizin değdiği, hepimizin kullandığı, hepimizin yaşadığı bu Dörtlü, yeryüzünü oyunlaştırmıştır. Oyunu seven insan çocuğu, hangi yaşa gelirse gelsin kendini gelecek günlerin ortağı saymıştır. Çok eski bir konuşmamda, Varlık dergisinde çıkan bir konuşmamda, şiir bir oyundur demiştim. Şimdi 90 yıllık düşüncelerimi parmaklarımla tararken gülümsüyorum. Hava Toprak Su Ateş ne güzel bir oyuncak! Hala içimdeki çocuğun bu oyuncağı bilim de felsefe de kıramamamıştır. Büyümüş de küçülmüş gibi olmam bundan olmasın?

Somut varlıktan söz eden bu kitap büyük bir soyutlama gücü içeriyor... Bu ilişki üstüne ne söyleyebilirsiniz

Biz insanlar böyleyiz. Kendimizin körüyüz. Bütün yaratıklar, insanlar en başta, soyutla somutun bileşkesidir. Kendimiz bile neyimizin soyut neyimizin somut olduğunu sezemeyiz. Sorsalar bir insana neren somut neren soyut deseler, çoğu susar. Birkaçı der ki gözlerim soyuttur, ağzım somuttur. Ona sormak isterim: ağzın neden somut? Yalnız yemeye yarar da ondan diyecektir. Ağzın türkü söylemez mi diyeceğim. Ağzın, başına gelen ilk sıkıntıda bütün gövdeni özetleyen bir sese aracılık etmez mi diyeceğim. Daha, daha, bir şey soracağım ki o susacak. Ağzın, öpmez mi diyeceğim. Görüyorsunuz insan bütün gövdesiyle hem somuttur hem soyuttur (Bu soyutluk soyut sanatı da yaratmıştır). Soyutluğu, duyarlığı ölçüsündedir. İlk insanlar daha çok soyuttular. Ayrıcalıklığı olan da var. Hepsi bir değil. Örneğin, yaşamayı makineleştirirken ister istemez daha somut oluruz. İlk kitaplarımda o güzel çağları yazdım. Yalanın, ikiyüzlülüğün, sömürü tadıyla yaşamanın uzağında Allah'a daha yakın olan insancıkları yazdım. Hep de oralarda kalmak isterim. Yakından izlerseniz son kitaplarımda bile natüralist Buffon hikayesindeki saflığı, doğanın ilk sıcak yüzünü, olduğu gibi yaşatmak istemişimdir. Bu, şiirin soluğudur. Sanatta da bu görülür.


Taş devri gizli bir devrimdir. Soyutla somutu ikisine de dokunmadan ikisini de kullanmadan dizelerimde buluşturmuştur.

Yazılmış Türk şiirinden o kadar ayrı ki! Dünya şiiri içinde de o kadar özgün ki!

Siir Kitabinin Ilk Bolumu

HAVA


Can

Dallar kımıldıyordu, baharında,
Yapraklarla, çiçeklerle aşikar.
Garip hayvanlar tarafından koklanmış,
Sevgiyle sallanmış kadar.


Su kımıldıyordu, çalışkan
Başkası namına.
Uykular içre gördüğümüz,
Büyük sular devamına.


Gök kımıldıyordu, güzel ve iri,
Gece, gündüz.
Ve onun karşısında durmuştu,
Hayretten yüzümüz.

Teşekkür ederiz paylaşım için canım ^_^

+ :

Yorum da yapsaydin :'(

Özellikle somut-soyut ilişkisi o kadar güzel ve felsefi bi şekilde açıklanmış ki özenle okudum ama üstüne söyleyecek bir şey bulamadım :

Sadece çok beğendim,diğer bölümlerden şiirleri de koyacak mısın? :

Evet canim elbette koyacagim daha bir cook siir koyacagim ^__^

Ben onlari koydukca oku canim