Sizlere ibretli bir mektup sunacağım. Neredeyse yoruma hiç gerek yok; gerçekler tüm açıklığıyla ortada. Evet, yazıyı yazan kardeşimizin mektubunu aktarıyorum:

Çok değerli Cemil Ağabey! Son zamanlarda evlilik, cinsellik ve gençlik üzerine kaliteli çalışmalar yapıyorsunuz. Ben de bir genç olarak yarama parmak bastığınız için bu yazıyı yazmak ihtiyacı duydum.

Ben erkeklerle hiçbir zaman muhatap olmadım. Lisede hocalarımla bile konuşurken başımı öne eğer, edep ve saygıyla onlarla konuşurdum. Hayatımda erkek olarak sadece babam ve ağabeyim vardı. Üniversiteye geldiğimde dindar, müsbet ve İslâmî bir bölümde okuyan bir beyle tanıştım. Ciddi olarak görüşüyorduk. Bu görüşmeler sırasında ben, kendi hayamla oturmaya, kalkmaya ve konuşmaya dikkat ederdim. Bildiğim dinî ve imanî hakikatları açıklamaya çalışırdım. Sonuçta muhatabım, sadece iman hakikatlarından haberdardı, ama içli dışlı değildi. Evliliğimizi, ileride nasıl bir hayat kuracağımızı, dünya ve ahiret saadetini, kısacası her şeyi meşru daire içinde konuşmuştuk. Bu görüşmeler sıklaşınca işin içine ister istemez nefis ve şeytan karışmıştı. Ben ise ona, bazı tutum ve davranışlarının yanlış olduğunu, yapmaması gerektiğini, meşru olmayan lezzetlerin haram olduğunu, branşı gereği bunları asıl kendisinin anlatması gerektiğini ifade etmeye çalıştımsa da, nafile... Sonunda bir nefis taşıdığım için ben de bu havaya kapılmıştım. İş ciddiye dönüşünce ailesinden sorun çıktı. Böylece bütün söylemler suya düştü. Yaptığım hatalar, günahlar, haram lezzetler bana kaldı.

Olayın üzerinden uzun bir zaman geçmesine rağmen ben sürekli vicdan azabı duyuyorum, her zaman, her namazda tevbe ediyorum. Ağlamadığım gün ve gece yoktur. Ben kendimi affedemediğim halde Rabbim beni nasıl affedecek, onu düşünüyorum; düşündükçe kahroluyorum. Üzüldüğüm şey, dinî ve imanî hakikatlardan haberdar olan birisi olmama rağmen nasıl oluyor da, bu tür şeyleri yapmışım? Benim gibi olan yüzlerce kız var. Size anlatamayacağım hüzün ve pişmanlıklar içerisindeyim. Bunu Cenab-ı Haktan başka kimse bilemez herhalde.

Benim suçum, ciddi olarak evliliği düşünmemdi. Benim suçum dindar, dinî hakikatlardan haberdar bir insana güvenmekti. Suçum, Doğu kökenli olup, ailesinin beni kabul etmemesiydi. Suçum, dünya ve ahiret saadetini sağlamayı düşünmem, lüks ve şatafatlı bir hayatı istemememdi. Suç üstüne suç sayabilirsiniz...

Bu olaydan sonra dindar bile olsa erkeklerden nefret etmeye başladım. İçimde onlara karşı kin ve düşmanlık vardı. Evliliğe kapalı kalmıştım.

Ben artık şefkat tokatlarını yemiştim, aklım başıma gelmişti. Bu mektubu gençlere örnek olsun diye yazıyorum. Hiç kimse, Benim konuştuğum, görüştüğüm kişi temizdir, dürüsttür, dindardır, güvenilirdir, muhafazakârdır deyip, kendini kaptırmasın. Çünkü olaylar başka mecralara kayıyor. İnsan geçmişine dönüp baktığında ahlar, hüzünler, senelerce unutulmayacak izler, gözyaşları ve günahların kara lekesi belleğinde kalacaktır.

Bu musibet bana ne kadar aciz, zayıf ve çaresiz olduğumu, dünyanın gayri meşru lezzetlerinin bir yedirip bin tokat vurdurduğunu, bir an bile nefis ve şeytanla baş başa kalmanın ne büyük yaralar açtığını öğretti. Belâ ve musibetlere karşı sürekli istiğfar etmek gerektiğini, tevbe kapısının açık olduğunu, her şeyde bir hayır ve hikmet bulunduğunu, esma-i hüsnadan birinin de Tevvab olduğunu, hata işleyip nefis muhasebesi yapmakla Hz Yunus'un (a.s.), sabrederek Hz. Eyyub'un (a.s.) meyvelerine ulaştığımı gösterdi.

Bunları hiç kimseye anlatmış değilim. Siz gençlik sorunlarıyla ilgilendiğiniz için, gençlerin ibret alması niyetiyle yazıyorum.

...

Evet, acı bir tecrübe yaşamış bir kardeşimizin bu içler acısı feryadına, umarım genç kardeşlerimiz kulak verir.

Bu mektup gösteriyor ki, kız erkek arkadaşlığında, tarafları mutsuz edecek sayısız sorun ve tuzak var. Meşru ölçülerin dışına taşıldığında telâfisi zor, belki imkânsız kayıplar söz konusu olabiliyor.

Okuyucum, Bu görüşmeler sıklaşınca işin içine ister istemez nefis ve şeytan karışmıştı. Ben ise ona, bazı tutum ve davranışlarının haram olduğunu ifade etmeye çalıştımsa da, nafile... Sonunda bir nefis taşıdığım için ben de bu havaya kapılmıştım diyor mektubunda. Acaba bugüne değin, İki namahrem baş başa kaldıklarında üçüncüleri şeytandır hadisini duymamış mıydı? Peygamberimizin (a.s.m.) bu uyarısı, insanların kendi fıtratlarını iyi tanımalarıyla yakından ilgili. İnsan bu şekilde yaratılmış. Onun fıtratı dün nasılsa bugün de öyle ve yarın da aynı olacak.

İş ciddiye dönüşünce ailesinden sorun çıkması, neredeyse bütün erkek kız ilişkilerinde ortaya çıkan bir sorun. Gençlerin kendi kendilerine gelin güvey olmaları, olumlu bir sonuç doğurmuyor. İlişkilerin duygularla değil, akılla yönlendirilmesi, hikmet ve muhakemenin şekillendirdiği bir stratejinin olması şart. Aşk, sadece maddeden ve duygudan ibaret görülürse, önündeki engellerle savaşmak güçleşir. Kişi sevmesini bildiği kadar, sağlıklı ve kalıcı bir mutluluğun önündeki engellerle savaşmasını ve sonuç almasını da bilmelidir.

Eğer bunlar dikkate alınmazsa, Yaptığım hatalar, günahlar, haram lezzetler bana kaldı diyen genç gibi, ah vah edilir, ama mutsuz sonuç değişmez.

Bu gencin, şu uyarısı da, pahalıya mal olan önemli bir tecrübe: Hiç kimse, Benim konuştuğum, görüştüğüm kişi temizdir, dürüsttür, dindardır, güvenilirdir, muhafazakârdır deyip, kendini kaptırmasın. Çünkü olaylar başka mecralara kayıyor.

Bir kişi temiz, dürüst ve dindar olunca, dinî emir ve yasakların muhatabı olmaktan çıkıyor mu? Hiç kimse Peygamberimiz S.A.V (a.s.m.) ve ashabı kadar temiz, dürüst ve dindar olamaz. Oysa Rabbimizin cinsellik, iffet ve edeb konusundaki emir ve yasaklarının ilk muhatabı onlar değil miydi? Allah'ın Resulüne yasak olan bir davranış, kime serbest olabilir ki?

Ağır tahrik ve baskı altında bulunan gençlerin meşruiyet dışına çıkarak kendilerini tatmin etmeleri mümkün değil. Ancak evlenmeden bu ağır imtihanı göğüsleyebilmeleri de zor.

Tabiî evlilik gibi önemli bir sünneti gerçekleştirmek istediğinizde bir dizi imtihanla karşılaşacağınızı da hesaba katacaksınız. Bu imtihanlara hazır olmak, başarıyla çıkmak için de gereken bilgi ve beceriyi edinmek şarttır.

Cemil Tokpınar


alıntı....

Osmanlıya inanın hayran olmamak mümkün değil! Diyorki ; Osmanlıda hiç kimse sokaktan evlenmezdi...Büyükler irfan sahibi oldukları için Kızlarına ve erkek evlatlarına uygun kişiler bulurdu...Önce Osmanlı ailesi karar verir ve gençlere de fikirleri sorulurdu...Sonra kişiler İstihare yada Hacet namazı kılarak Allahtan bu kısmetin hayırlı olup olmadığını sorarlardı...İşte aileler böyle sağlam temeller üzerine kurulurdu...Saygı ve sevgi dolu aileler...

Bu kız kardeşimizi asla kınamıyorum...Bu konuyu paylaştığınız içinde Milli Mücahide kardeşime teşekkür ederim...İnsan da nefs olduğu sürece isterse insan başını secdeden kaldırmasın yinede hatalar yapabilir...Fakat önemli olan nefsteki bu afetleri temizlemektir...

Allah razı olsun

Aslında bu işe giren bir çok kişi bunu söylüyo.Herkes yaptığından pişman o yüzden bu sözleri dikkate almak lazım.Evlenmeden önce herşeyi yaşıyolar evlendikten sonrada artık bazı şeyler tükenmiş oluyo ve evliliğin hiç bir özelliği kalmıyo.Rabbim nefsimize uymaktan bizi korusun

Amin.. katılıyorum nefsimize hakim olmak çok önemli ...

herşeyin bi ölçüsü vardır tabikide görüşmeden sadece anne,baba yada bi aile büyüğüne bırakılamaz bu karar.Ama herşey meşru daireler içerisinde güzel :-*

Ama ben kınıyorum. Hanım kızımız suçu başka şeylerde değil, önce kendisinde aramak zorundadır. Burada başkası değil tamamen kendisi suçludur. Evlenmeyi düşünebilirsin. Hay hay! Konuşmana da saygı duyarım. Konuşacaksın tabi. İnsanız sonuçta. Ama evliliği düşünse bile evlilik öncesi bir münasebet zinadır. Bunu unutmayacaktı. Mutlaka sınırları olmalıydı. Çünkü insanın nefsini yenmesi zordur. Yüce Yaradan da bunu bildiği için biz kullara zina yapmayın dememiş zinadan uzak durun demiştir.

Eskiden insanlar nişanlandıkları halde birbirlerine mesafeli dururlarmış. Birbirleriyle sarmaş dolaş gezmezlermiş. Göz göze bile gelmekten utanırlarmış. Çakal tipli insanlarla asla arkadaşlık kurmazlarmış. Şimdi sanmayın ki onlar "geri kafalı!" Onlar doğruları yapmış. Bizlerinde yapması gereken budur. Bu olmalıdır. Namus böyle korunur. Yapmazsanız, niyetiniz iyi bile olsa sonra oturur ağlarsınız. "Ben şöyle inançlıydım, böyle inançlıydım" demek boş. Önemli olan sonuçtur. Sonuç kötüyse, sınavınızda kötüdür. Kızımızda kötü bir sınav vermiş. İnşallah geri kalan hayatında telafi eder. Yaratan muhakkak affedicidir. Yeterki tövbe edebilsin.

Son olarak; Sözlerim sadece hanımlar için değil erkekler içinde geçerlidir. Haram, herkese haramdır. Yanlış bir yorumum, yanlış bir sözüm olmuşsa affola.

cok guzel hazirlanmis gercekten. Ne kadar da dogru. Farkinda oldugu icin o en azindan insallah Ahiretini kurtarmistir ama Dunyada azap cekmeye devam eder belki bilemeyiz.

Nice insanlar kendilerini iyi hissetmek icin bu tur olaylarin islami oldugunu savunuyor en azindan bunun dogru olmadigini anlamis olmasi guzel bence.