GÖZlerde YALAN SÖyler!!!:( - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**çilik** · 11-24-2008, 22:04

Yalanlar üzerine kurulu hayatta; yalan olur gerçekler içinde. Kim ki yalanlar yumağına girmişse, yarını da yalan olur gerçekte.
Yalan söyleyen insanlara ne kadar güvenebilirsiniz, gerçekleri söylediğine? Sözleri hayal, ruhları hayal, bedenleri de hayaldir. Hele bir de gözleri yalan söylerse, nasıl tutunursunuz dalına?
Geçmişin karanlığı üzerinde olan insan, güvenmez başkasına. Size güvenmeyen insana nasıl güvenebilirsiniz? Size dürüst olmayan insana nasıl inanabilirsiniz?
Dengeli ilişki kuramayan insan, dengesiz yaşar hayatın içinde. Dengesiz insanlardan uzak durmazsanız, dengenizi kaybedebilirsiniz birgün sizde?
Gözlerinin içi gülerken, başka yöne dönen fırıldak gözlü insanlar varsa, nasıl inanırsınız onlara? Gözler bile yalan söylerse, gerçek olan ne vardır şu dünyada? Yalan üzerine kurulu bir hayatsa gördüklerin; o zaman; sil gitsin yalan olarak gördüğün her şeyi.
Her şey gelip geçicidir, kendin bile... Yaptığın eserler varsa, onlar kalır yeryüzünde. Yazdıkların, yaşadıkların, sevdiğini sandığın, hissettiğin duygularının hepsi gelip geçicidir aslında. Sevgi de bir duyguysa ki öyle; o da değişir; yaşar ve ölür. Duygular değişkense, sevgiler de değişkendir. Gerçek sevgi, insanın önce kendisini sevmesidir. Başkasını sevmesi ise bir rüzgâr gibidir. Bazen birlikte savrulup gidersin onunla. Bazense yapayalnız, çaresizce savrulup gidersin bilinmezliğin ötesine. Hele bir de karşılıksız olursa, o zaman; daha acıdır yürekteki fırtınanın izi. Belki de asıl odur, katıksız sevginin içindeki izi. Gerisi hikâyedir gerçekte.
Asla tapılacak kadar büyük biri yoktur yeryüzünde.
Sen kendi geleceğini, kendi üzerine kur. Kapılırsan yanılarak birine, geleceğini de kaybedersin bir avuç düşünce tutsaklığında. Silkin ve kendine gel. Bu dünya da nice hayatlar bir küçük yanlışlıklarla uçuruma, bataklığa sürüklenmiştir. Sen kendini öylelerinden koru. Kapılma bir küçük tatlı anlara. Bırak hayalde kalsın, çıkarma yeryüzüne. Düşüncelerini güldürme, kendine bile.
Gözlerde bir hayat saklıdır. Bazen de bir dünya, ama o dünyalar da çeşit çeşittir. Kiminin içi pislik kokar. Kiminin içinde ihanet kokar. Kiminin içi burcu burcu yemyeşil doğa kokar. Bakılmazsa o doğa da kurur, bir çöplüğe döner.
Gözlerim, son kez damlat gözyaşlarımı bugün. Bir daha da hiç kimse için damlatma bir tek yaş. Her an aklımda yaşayan hayali silinsin, yasak olan ne varsa gitsin içimden bugün. Desem de gidecek mi acaba? Günlerin, ayların birikimi, birgün de silinecek mi acaba? Diyen insanlar varsa çevrenizde, bil ki onları duygusallıkları yıkar, hayal kırıklıklarıyla yaşanan tepkilerinde. Artık kimseye inanmaz, kapanır tüm iyimserlikleri, dışarıya karşı.
Kötülükler kıymetli oluyorsa hayatın içinde; kapat girmesin yüreğine. Ve inanma bundan sonra her söylenene. An gibi yapışırsa adı aklına, sakla çıkarma dışarıya. Baktığın ormana dalma, çevir yüzünü Akdeniz’e, orada yalansız nice insanlar var. Unutma, bir dünya yıkılırsa, yeni dünyalar doğar ardından.
Yıldızların parlaklığı göz alıcıdır; ama aldatıcı değildir. Olduğu gibi parlar. Güneşin aydınlatıcılığı olmasa, dünyanın değeri olmaz. Hayat, güneşin enerjisiyle can bulur. Suyun değeri, saflığıyla ölçülür. Kirlenen su gibi, kirlenen düşüncede, hayat sönük kalır.
Sus be deli gönül, sus. Konuştukça konuşur geveze dilin. Biraz ısır dilini. Ne var bugün bunları yazacak sen de. Koskocaman, elde var sıfır, öyle mi?
Öyle ağır hissedersin ki bazen; düşüncelerin ağır, bedenin ağır, yaşamın da ağır. Gün gelir ki her şey ağır gelir kendine bile. Öyle ağır gelir ki her şey; kendin bile şaşırırsın. Aynadaki haline sorarsın bazen, deli gibi kendi kendine; sen kimsin ki o düşlerde kendine yer arıyorsun? Sen kimsin ki bu halinle dünyaya meydan okuyorsun? Sen kimsin ki yüreğinin kapısını her gördüğün güzelliğe açıyorsun? Sen kimsin ki her seferin de idamının fermanını yazıyorsun kaleminle? Sen kimsin ki paylaşıyorsun neşeni herkesle? Sen kimsin senin farkında bile olmayan insanları düşünecek kadar saf oluyorsun? Dur hâkim bey dur. Ben beyniyle, yüreğini ortaya koyan kalemim. Ben, ben diyen insanların sesiyim. Ben yüreğindeki suskun seslerin diliyim. Ben ki ben düşündükçe yazan, yazdıkça düşünen ölümlü bir insanoğluyum. Yazmanın bedeli, kalemi mi kırmaksa; kırın kalemimi sussun bu ses. Yoksa yaşadığı sürece susmayacak, her gün yeniden, yeniden, yeniden yazacak bu yürek. Ne şiirler susacak, ne hikâyelerim son bulacak, ne de fotoğraflarım kararacak bugün. Aksine daha gür, daha hırçın, daha sert esecek artık; bu içimdeki fırtınanın dışa vuran sesleri.
Mevsimler değişecek ve yine gelecek bir bahar günü. İçimizdeki baharlar da gelsin artık. Bir gün de olsa, bizim olsun bütün güzelliğiyle. Biraz hayalperestlikte olsa umuttur yine de istenilen. Gökkuşağının renkleriyle kanatlanmış kelebekler uçacak; kelebek ömürlü sevdalar gibi olsa da yaşadıklarımız. Senin kaderin bu olsa da yıkılma böyle sarsıntılara. Seni sen yapan belki de bu yaşanmamışlar değil mi yüreğinde? Bunlarla yıkılacak kadar zayıf değil senin yüreğin. Daha yazacak yazıların, şiirlerin, hikâyelerin var. Onlardır senin sevgini hak edenler. Ne olursa olsun, ardına dönmeden yoluna devam et, seninle yoluna devam edenlerle birlikte... Unutma ki gerisi bir hikâyedir sonu olmayan bu hayatta...

11-24-2008, 22:04	#1
Kullanıcı Adı çilik	GÖZlerde YALAN SÖyler!!!:( Yalanlar üzerine kurulu hayatta; yalan olur gerçekler içinde. Kim ki yalanlar yumağına girmişse, yarını da yalan olur gerçekte. Yalan söyleyen insanlara ne kadar güvenebilirsiniz, gerçekleri söylediğine? Sözleri hayal, ruhları hayal, bedenleri de hayaldir. Hele bir de gözleri yalan söylerse, nasıl tutunursunuz dalına? Geçmişin karanlığı üzerinde olan insan, güvenmez başkasına. Size güvenmeyen insana nasıl güvenebilirsiniz? Size dürüst olmayan insana nasıl inanabilirsiniz? Dengeli ilişki kuramayan insan, dengesiz yaşar hayatın içinde. Dengesiz insanlardan uzak durmazsanız, dengenizi kaybedebilirsiniz birgün sizde? Gözlerinin içi gülerken, başka yöne dönen fırıldak gözlü insanlar varsa, nasıl inanırsınız onlara? Gözler bile yalan söylerse, gerçek olan ne vardır şu dünyada? Yalan üzerine kurulu bir hayatsa gördüklerin; o zaman; sil gitsin yalan olarak gördüğün her şeyi. Her şey gelip geçicidir, kendin bile... Yaptığın eserler varsa, onlar kalır yeryüzünde. Yazdıkların, yaşadıkların, sevdiğini sandığın, hissettiğin duygularının hepsi gelip geçicidir aslında. Sevgi de bir duyguysa ki öyle; o da değişir; yaşar ve ölür. Duygular değişkense, sevgiler de değişkendir. Gerçek sevgi, insanın önce kendisini sevmesidir. Başkasını sevmesi ise bir rüzgâr gibidir. Bazen birlikte savrulup gidersin onunla. Bazense yapayalnız, çaresizce savrulup gidersin bilinmezliğin ötesine. Hele bir de karşılıksız olursa, o zaman; daha acıdır yürekteki fırtınanın izi. Belki de asıl odur, katıksız sevginin içindeki izi. Gerisi hikâyedir gerçekte. Asla tapılacak kadar büyük biri yoktur yeryüzünde. Sen kendi geleceğini, kendi üzerine kur. Kapılırsan yanılarak birine, geleceğini de kaybedersin bir avuç düşünce tutsaklığında. Silkin ve kendine gel. Bu dünya da nice hayatlar bir küçük yanlışlıklarla uçuruma, bataklığa sürüklenmiştir. Sen kendini öylelerinden koru. Kapılma bir küçük tatlı anlara. Bırak hayalde kalsın, çıkarma yeryüzüne. Düşüncelerini güldürme, kendine bile. Gözlerde bir hayat saklıdır. Bazen de bir dünya, ama o dünyalar da çeşit çeşittir. Kiminin içi pislik kokar. Kiminin içinde ihanet kokar. Kiminin içi burcu burcu yemyeşil doğa kokar. Bakılmazsa o doğa da kurur, bir çöplüğe döner. Gözlerim, son kez damlat gözyaşlarımı bugün. Bir daha da hiç kimse için damlatma bir tek yaş. Her an aklımda yaşayan hayali silinsin, yasak olan ne varsa gitsin içimden bugün. Desem de gidecek mi acaba? Günlerin, ayların birikimi, birgün de silinecek mi acaba? Diyen insanlar varsa çevrenizde, bil ki onları duygusallıkları yıkar, hayal kırıklıklarıyla yaşanan tepkilerinde. Artık kimseye inanmaz, kapanır tüm iyimserlikleri, dışarıya karşı. Kötülükler kıymetli oluyorsa hayatın içinde; kapat girmesin yüreğine. Ve inanma bundan sonra her söylenene. An gibi yapışırsa adı aklına, sakla çıkarma dışarıya. Baktığın ormana dalma, çevir yüzünü Akdeniz’e, orada yalansız nice insanlar var. Unutma, bir dünya yıkılırsa, yeni dünyalar doğar ardından. Yıldızların parlaklığı göz alıcıdır; ama aldatıcı değildir. Olduğu gibi parlar. Güneşin aydınlatıcılığı olmasa, dünyanın değeri olmaz. Hayat, güneşin enerjisiyle can bulur. Suyun değeri, saflığıyla ölçülür. Kirlenen su gibi, kirlenen düşüncede, hayat sönük kalır. Sus be deli gönül, sus. Konuştukça konuşur geveze dilin. Biraz ısır dilini. Ne var bugün bunları yazacak sen de. Koskocaman, elde var sıfır, öyle mi? Öyle ağır hissedersin ki bazen; düşüncelerin ağır, bedenin ağır, yaşamın da ağır. Gün gelir ki her şey ağır gelir kendine bile. Öyle ağır gelir ki her şey; kendin bile şaşırırsın. Aynadaki haline sorarsın bazen, deli gibi kendi kendine; sen kimsin ki o düşlerde kendine yer arıyorsun? Sen kimsin ki bu halinle dünyaya meydan okuyorsun? Sen kimsin ki yüreğinin kapısını her gördüğün güzelliğe açıyorsun? Sen kimsin ki her seferin de idamının fermanını yazıyorsun kaleminle? Sen kimsin ki paylaşıyorsun neşeni herkesle? Sen kimsin senin farkında bile olmayan insanları düşünecek kadar saf oluyorsun? Dur hâkim bey dur. Ben beyniyle, yüreğini ortaya koyan kalemim. Ben, ben diyen insanların sesiyim. Ben yüreğindeki suskun seslerin diliyim. Ben ki ben düşündükçe yazan, yazdıkça düşünen ölümlü bir insanoğluyum. Yazmanın bedeli, kalemi mi kırmaksa; kırın kalemimi sussun bu ses. Yoksa yaşadığı sürece susmayacak, her gün yeniden, yeniden, yeniden yazacak bu yürek. Ne şiirler susacak, ne hikâyelerim son bulacak, ne de fotoğraflarım kararacak bugün. Aksine daha gür, daha hırçın, daha sert esecek artık; bu içimdeki fırtınanın dışa vuran sesleri. Mevsimler değişecek ve yine gelecek bir bahar günü. İçimizdeki baharlar da gelsin artık. Bir gün de olsa, bizim olsun bütün güzelliğiyle. Biraz hayalperestlikte olsa umuttur yine de istenilen. Gökkuşağının renkleriyle kanatlanmış kelebekler uçacak; kelebek ömürlü sevdalar gibi olsa da yaşadıklarımız. Senin kaderin bu olsa da yıkılma böyle sarsıntılara. Seni sen yapan belki de bu yaşanmamışlar değil mi yüreğinde? Bunlarla yıkılacak kadar zayıf değil senin yüreğin. Daha yazacak yazıların, şiirlerin, hikâyelerin var. Onlardır senin sevgini hak edenler. Ne olursa olsun, ardına dönmeden yoluna devam et, seninle yoluna devam edenlerle birlikte... Unutma ki gerisi bir hikâyedir sonu olmayan bu hayatta...

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)