Gülümse.. Kurtulsun Küçümseme ''İftirasından'' Gülüşler.. - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

10-10-2009, 18:24

''Bunların arkasından gelenler şöyle derler: Rabbimiz! Bizi ve bizden önce gelip geçmiş imanlı kardeşlerimizi bağışla; kalplerimizde, iman edenlere karşı hiçbir kin bırakma! Rabbimiz! Şüphesiz ki sen çok şefkatli, çok merhametlisin!''
Haşr 10. Ayet

Sokağa çıkmak gelmiyor insanın içinden. Sokak yüzümüze karşı kir kusuyor.

İnsan kılıklı insancıklar dolaşıyor şehrin sokaklarında, her biri kararmış yüzleriyle tiksinti saçıyor. Onlar da bizim insanlarımız demek için açılan ağızların nutku tutuluyor.

Onlar bizim kardeşlerimiz olamaz. Dillerimiz bir değil bizim, bir değil inandığımız değerler. Benzermiş gibi bile görünmüyor.

Her sabah aynı işyerine gitmekten korkuyor insan. Karşı masasında oturanı tanıyamıyor.

Her sabah çehrelere bulanmış yalan zifirine günaydın demek içinden gelmiyor.

Birbirine sokulmuş iki kişinin yılan ıslığını andıran fısıltılarının "yine beni mi çekiştiriyorlar" şüphesiyle ruhunu örselemesine dayanamıyor.

Birazdan amir kılığıyla etraflarında caka satacak enaniyet heykeline saygı duyarmış gibi davranmayı içine sindiremiyor.

Her sabah aynı yolu, kendisine acıma hissi dışında bir şey uyandırmayan zaaf abidelerini ziyaret etmek için adımlamak, ona ekmeğinin peşine koşmak duygusunu vermiyor.

Belirlenmiş bir suçu olmayanların, kapatıldığı hanelere yuva deniliyor.

Kocaman yemek masaları, etrafındaki tam takım sandalyeler, haneye kalabalığın sıcaklığını sunamıyor. Artık kimse bir çanağın içine daldırılan kaşıkların sesiyle huzur bulamıyor.

Anne evde, baba işte, çocuk okulda yıpratılmanın hırçınlığıyla yuvayı bezgin bir haneye çeviriyor.

Kimsenin ağzını bıçak açmıyor. Kimse evin neşesini yanında bulmayı arzulamıyor. İhtiyarlar düşkünler evinde, bebekler mümkün olduğunca kürtaj masalarında bırakılıyor.

Kimsenin evden anladığı, birbirini en çok seven insanların yaşadığı cennet bahçesi tanımıyla örtüşmüyor.

Herkesin adımları büyük, çehreleri asık, bakışları şüpheli. Kimse doğdukları şehrin tanıdıklığında yaşıyormuş hissi uyandırmıyor.

Sanki çocukluk arkadaşları çocuklukta, askerlik arkadaşları askerlikte, mektep arkadaşları mektepte kalmış. Ve sanki bunların hiçbiri gerkeçten yokmuş gibi davranıyorlar.

Cem olunan yerlerde kimse yoldaşına yaklaşmak istemiyor. Kimsenin omzu yanındakine sürtünmüyor bile. Gözler ilk fırsatta çıkışı bulabilmenin telaşıyla kapıyı kolluyor.

Akıl yalnızlığın peşinde. Yürek ait olmak istediği kalabalığı bir türlü ruhuna benimsetemiyor. Bir sefillik ki kısacası sormayın gitsin.

"Allah yoldan çıkanları böylece rezilliğe uğratır."

Sahibin reçeteyi vermiş. Başka çıkar yol arayışların nafile.

Suratını asarak yanından geçtiklerin aslında sensin. Karşıdan gelen sana bakıp somurtuyor.

Unutma işyerinde sana sevimsiz gelenin karşı masasında oturan senden başkası değil. Bir yanlışlık varsa, yanlışın bütününü oluşturan parçalardan biri elbet sensin.

Evinin içinde bulunmaktan ruhun sıkılıyorsa, hanende sevimsiz serzenişlerin sebebi değil midir senin kederin?

Kendini bütün bunların dışında tutmak çaban boşuna. Canını acıtmaktan öteye gidemez herşeyi görmezden gelmelerin.

Tanımaz hale geldiğinden dertleniyorsan herşeyin, seni senden iyi tanıyanın kulak ver emirlerine.

"Allah işlediklerinizden haberdardır."

Öyleyse bir devrim yap hayatında bütün dünya değişsin.

Kardeş belle karşındakini. Önce sen ona kardeşin gibi davran. Bir eşitsizlik gözetme karşındakiyle aranda. Ağabey olmak yerine karındaş olmayı dene. Ruhunda seni ümitsizliğe savuran yıldırımların karşısına, duadan paratonerler dik.

Yarın geç olur bugün böl ekmeğini senden yardım umdurulanlarla. Hayırlı sebep olmanın, yüzündeki tedirginlik kırışıklıklarını, nasıl tebessüm pırıltılarına dönüştürdüğünü gör.

Elini öp yaşlı annenin, ufacık bir şeker tutuştur eline sokaktaki yetim bebenin.

Ve sakın yanından geçenleri selamsız yolcu etme. Gülümse ki, küçümseme iftirasına uğramış bütün gülüşler kavuşsun özgürlüğüne.

Değiştir dünyayı hadi ne duruyorsun!

Madem memnun değilsin olup bitenden, içinden sızlanmak yerine başla bir yerinden hayatı güzelleştirmeye.

Bu sabah işe, kardeş özlemini dindirmek arzusuyla git. Bu akşam eve, cennet bahçelerine girer gibi gir.

Ve sakın sadece kendin için isteme, vermekle hazinelerinden bir zerre eksilmeyenden. Hep kardeşlerini de kat ki duana, yakarışın senden istenilen gibi olsun.

Unutma! Rabbin kabul etmeyeceği dua için gönlünü açtırmaz kendisine.

10-10-2009, 18:24	#1
Kullanıcı Adı Duygu'Seli~	Gülümse.. Kurtulsun Küçümseme ''İftirasından'' Gülüşler.. ''Bunların arkasından gelenler şöyle derler: Rabbimiz! Bizi ve bizden önce gelip geçmiş imanlı kardeşlerimizi bağışla; kalplerimizde, iman edenlere karşı hiçbir kin bırakma! Rabbimiz! Şüphesiz ki sen çok şefkatli, çok merhametlisin!'' Haşr 10. Ayet Sokağa çıkmak gelmiyor insanın içinden. Sokak yüzümüze karşı kir kusuyor. İnsan kılıklı insancıklar dolaşıyor şehrin sokaklarında, her biri kararmış yüzleriyle tiksinti saçıyor. Onlar da bizim insanlarımız demek için açılan ağızların nutku tutuluyor. Onlar bizim kardeşlerimiz olamaz. Dillerimiz bir değil bizim, bir değil inandığımız değerler. Benzermiş gibi bile görünmüyor. Her sabah aynı işyerine gitmekten korkuyor insan. Karşı masasında oturanı tanıyamıyor. Her sabah çehrelere bulanmış yalan zifirine günaydın demek içinden gelmiyor. *Birbirine sokulmuş iki kişinin yılan ıslığını andıran fısıltılarının "yine beni mi çekiştiriyorlar" şüphesiyle ruhunu örselemesine dayanamıyor.* Birazdan amir kılığıyla etraflarında caka satacak enaniyet heykeline saygı duyarmış gibi davranmayı içine sindiremiyor. Her sabah aynı yolu, kendisine acıma hissi dışında bir şey uyandırmayan zaaf abidelerini ziyaret etmek için adımlamak, ona ekmeğinin peşine koşmak duygusunu vermiyor. Belirlenmiş bir suçu olmayanların, kapatıldığı hanelere yuva deniliyor. Kocaman yemek masaları, etrafındaki tam takım sandalyeler, haneye kalabalığın sıcaklığını sunamıyor. Artık kimse bir çanağın içine daldırılan kaşıkların sesiyle huzur bulamıyor. Anne evde, baba işte, çocuk okulda yıpratılmanın hırçınlığıyla yuvayı bezgin bir haneye çeviriyor. Kimsenin ağzını bıçak açmıyor. Kimse evin neşesini yanında bulmayı arzulamıyor. İhtiyarlar düşkünler evinde, bebekler mümkün olduğunca kürtaj masalarında bırakılıyor. Kimsenin evden anladığı, birbirini en çok seven insanların yaşadığı cennet bahçesi tanımıyla örtüşmüyor. Herkesin adımları büyük, çehreleri asık, bakışları şüpheli. Kimse doğdukları şehrin tanıdıklığında yaşıyormuş hissi uyandırmıyor. Sanki çocukluk arkadaşları çocuklukta, askerlik arkadaşları askerlikte, mektep arkadaşları mektepte kalmış. Ve sanki bunların hiçbiri gerkeçten yokmuş gibi davranıyorlar. Cem olunan yerlerde kimse yoldaşına yaklaşmak istemiyor. Kimsenin omzu yanındakine sürtünmüyor bile. Gözler ilk fırsatta çıkışı bulabilmenin telaşıyla kapıyı kolluyor. Akıl yalnızlığın peşinde. Yürek ait olmak istediği kalabalığı bir türlü ruhuna benimsetemiyor. Bir sefillik ki kısacası sormayın gitsin. "Allah yoldan çıkanları böylece rezilliğe uğratır." Sahibin reçeteyi vermiş. Başka çıkar yol arayışların nafile. Suratını asarak yanından geçtiklerin aslında sensin. Karşıdan gelen sana bakıp somurtuyor. Unutma işyerinde sana sevimsiz gelenin karşı masasında oturan senden başkası değil. Bir yanlışlık varsa, yanlışın bütününü oluşturan parçalardan biri elbet sensin. Evinin içinde bulunmaktan ruhun sıkılıyorsa, hanende sevimsiz serzenişlerin sebebi değil midir senin kederin? Kendini bütün bunların dışında tutmak çaban boşuna. Canını acıtmaktan öteye gidemez herşeyi görmezden gelmelerin. Tanımaz hale geldiğinden dertleniyorsan herşeyin, seni senden iyi tanıyanın kulak ver emirlerine. "Allah işlediklerinizden haberdardır." Öyleyse bir devrim yap hayatında bütün dünya değişsin. Kardeş belle karşındakini. Önce sen ona kardeşin gibi davran. Bir eşitsizlik gözetme karşındakiyle aranda. Ağabey olmak yerine karındaş olmayı dene. Ruhunda seni ümitsizliğe savuran yıldırımların karşısına, duadan paratonerler dik. Yarın geç olur bugün böl ekmeğini senden yardım umdurulanlarla. Hayırlı sebep olmanın, yüzündeki tedirginlik kırışıklıklarını, nasıl tebessüm pırıltılarına dönüştürdüğünü gör. Elini öp yaşlı annenin, ufacık bir şeker tutuştur eline sokaktaki yetim bebenin. Ve sakın yanından geçenleri selamsız yolcu etme. Gülümse ki, küçümseme iftirasına uğramış bütün gülüşler kavuşsun özgürlüğüne. Değiştir dünyayı hadi ne duruyorsun! Madem memnun değilsin olup bitenden, içinden sızlanmak yerine başla bir yerinden hayatı güzelleştirmeye. Bu sabah işe, kardeş özlemini dindirmek arzusuyla git. Bu akşam eve, cennet bahçelerine girer gibi gir. Ve sakın sadece kendin için isteme, vermekle hazinelerinden bir zerre eksilmeyenden. Hep kardeşlerini de kat ki duana, yakarışın senden istenilen gibi olsun. Unutma! Rabbin kabul etmeyeceği dua için gönlünü açtırmaz kendisine.

Seçenekler
Yazdırılabilir şekli göster Sayfayı E-Mail olarak gönder
Stil
Normal gösterime geğ Hybrid-Şeklinde Ağaç şeklinde gösterime geç

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)