Velican 1963’te İstanbul’da doğdu.

Ailesi Çin işgalindeki Doğu Türkistan’da zulme maruz kalmış ve Türkiye’ye göçmüştü.

1970’lerin Türkiyesi’nde daha 13 yaşındayken Türk İslam Ülküsü’ne gönül vermiş Velican, siyasi faaliyetlerin içindeydi.

Sosyalist görüşlü Polislerin (Pol-Der) ağır işkencelerinden geçti, o yaşta ön dişleri bu nedenle paramparçaydı.

Yapmadığı pek çok suçu işkence ile imzalatılan ifade tutanaklarıyla üstlendi.

15 yaşında 78’de Sağmalcılar Cezaevi’ne kondu.

Cezaevi arkadaşlarından biri de İhsan Barutçu’ydu.

Hapishaneye düşmesinden 10 yıl sonra 26 Mart 1988 gecesi Gaziantep Cezaevi’nde uykudayken, 2 sosyalist tutuklu tarafından yatağında şişlenerek öldürüldü.

İstanbul Bakırköy Güneşli Mezarlığı’na defnetti ailesi...

Turgut Özal’ın oğlu Ahmet Özal; “1987 yılında Velican Oduncu’ya hapisten kaçırılarak Turgut Özal’a suikast düzenlemesinin.” teklif edildiğini; Velican’ın, “Ben alnı secdeye değen adama kurşun sıkmam.” diyerek bu teklifi reddettiğini söylemişti.

Savcılık ifadelerine de geçen bu sözler, Velican için bir kere daha tarih önünde şahitlik eder inşallah.

Alnı secdeye değene kötülük yapmadığı gibi, işkence altında imzalatılan ifadelerdeki kötülükleri de yapmamıştı Velican.

15 yaşında girdiği cezaevinde, 25 yaşında bir delikanlı ay yüzlü, çekik gözlü, yakışıklı bir delikanlı olarak hayata veda etti Velican...

Eline kadın eli değmedi Velican’ın...

Tıpkı Mustafa Pehlivanoğlu gibi...

“Nişanlıma da selam eder, Cenab-ı Allah’ın mutlu bir yuva kurması için ona yardımcı olmasını dilerim.” ifadesiyle veda mektubunu bitirmişti Mustafa Pehlivanoğlu, 22 yaşında ülkücülükten asılmadan bir saat önce...

Mustafa, idama yürürken bile nişanlısı için namusuyla yaşayacağı bir yuva diliyordu rabbinden...

Velican, 15 yaşında girdiği hapisten kurtarılmayı “alnı secdeye değen birine” kötülük yapmaya tercih etmedi...

Velicanlar, Mustafalar namuslarıyla yaşadılar.

Bir dava ancak böyle insanların omuzlarında yükselir...

Ve bir dava, uçkuru peşinde koşanlarla batar.

Bugün tarihte ilk defa ülkücüler namus meselesiyle anılıyorsa, bu suç Velican’ın hapis arkadaşı İhsan Barutçu gibilerin yüzündendir.

Suç onlarda olduğu kadar, bu isimlere MHP’nin en kilit konumlarını veren Devlet Bahçeli’nindir de elbette.

Has dairesine aldığı adamların elinden, dilinden, belinden haberdar olmayan bir lidere bir memleket nasıl emanet edilir?

Bir ülkü nasıl teslim edilir?

Kadın nedir tanımamış, eli kadın eline değmemiş Velican ve Mustafa; Ülkücülüğü temsil eden 3 Genel Başkan Yardımcısı ve İstanbul İl Başkanı, elalemin karısıyla kızıyla düşüp kalksınlar diye düşmediler toprağa.

Durumun vahametinin, toplumda oluşan tepkinin farkında değil MHP yönetimi. Bir dava tarihe gömülmek üzere...

Ülkücü gençlerin başı öne eğik...

Üniversitelerde, liselerde ülkücü gençler solcuların alay konusu oldu.

El def çalıp oynarken, beklenecek zaman çoktan geçti.

Muhafazakar ülkücüler bir bir tasfiye edilirken yeterli tepkiyi göstermeyenler, şimdi MHP yönetiminin topyekün istifasını sağlamazlarsa, bu seçim bir davanın uğurlama törenine dönüşecek...

Yazık çok yazık!