Horasan vâlisi Abdullah bin Tâhir, çok âdil biriydi. Jandarmalari birkaç hirsiz yakalamis, vâliye bildirmislerdi. Getirilirken hirsizlardan birisi kaçti. O sirada Hiratli bir demirci, Nisapur'a gitmisti. Demirciyi, gece eve giderken, jandarmalar yakaladilar ve diger zanlilarla beraber vâliye çikardilar. Vâli dedi ki:

- Hepsini hapsedin!

Bir suçu olmayan demirci, hapishanede hemen abdest alip, namaz kildi. Ellerini uzatip:

''Yâ Rabbi! Bir suçum olmadigini ancak sen biliyorsun. Beni bu zindandan ancak sen kurtarirsin!'' diye duâ etti. Vâli uyurken rüyâsinda dört kuvvetli kimse gelip, tahtini ters çevirecekleri zaman uykudan uyandi. Hemen kalkip, abdest aldi, iki rek'at namaz kildi. Tekrar uyudu. Tekrar o dört kimsenin tahtini yikmak üzere oldugunu gördü ve uyandi. Kendisinde bir mazlumun âhi oldugunu anladi. Vâli hemen hapishane müdürünü çagirtip sordu:

- Acaba bu gece hapishanede mazlum birisi kalmis mi?

Müdür dedi ki:

- Bunu bilemem efendim. Yanliz biri namaz kiliyor, çok duâ ediyor göz yaslari döküyor.

- Hemen adami buraya getiriniz. Demirciyi vâlinin yanina getirdiler. Vâli hâlini sorup, durumu anladi, ve dedi ki:

- Sizden özür.diliyorum.Hakkini helâl et ve su bin gümüs hediyemi kabul et. Herhangi bir arzun olunca bana gel! Demirci de cevabinda dedi ki:

-Ben hakkimi helâl ettim. Verdiginiz hediyeyi kabul ettim. Fakat isimi, dilegimi senden istemeye gelemem.

- Neden gelemezsiniz?

- Çünkü benim gibi bir fakir için, senin gibi bir sultanin tahtini birkaç defa tersine çevirten sâhibimi birakip da, dileklerimi baskasina söylemek kulluga yakisir mi? Namazlardan sonra ettigim duâlarla beni nice sikintilardan kurtardi. Pek çok murâdima kavusturdu. Nasil olur da baskasina siginirim? Rabbim, nihayeti olmayan rahmet hazinesinin kapisini, ihsân sofrasini herkese açmis iken, baskasina nasil giderim? Kim istedi de vermedi? Kim geldi de, bos döndü? İstemesini bilmezsen, alamazsin. Huzûruna edeple çikmazsan rahmetine kavusamazsin!

Akil isen nemâzi, çün saâdet tâcidir.
Sen namazi söyle bil ki, mü'minin mi'râcidir.