hayaletin adı yalnızlık ..... - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**hayat** · 07-16-2007, 09:58

Kavurucu bir yaz günüydü.Zeynep yazlıklarında kendi odasını buldu biraz temizledi ve yatağında uyuyakaldı.Uyandığında saatin öğlen olduğunu ve ailesininde tam bu vakitlerde otobüsten ineceklerini düşünüp telaşlandı ve hazırlıklara koyuldu.Ev her zamanki gibi darma durmandı.Eline geleni yatağının altına sıkıştırmaya başladı.Yaptıkları plana göre ailesiyle tam burada yazlıklarında buluşacaklardı.Zeynep İstanbulda üniversitede okuyor,ailesi ise Bursa da yaşıyordu.Ailesinden ayrı geçirdiği bir yılın intikamını almayı düşündü.O bir hafta önceden yazlığa geldiğinden bir haftadır orada yaşıyor,ailesinin geleceği günü iple çekiyordu.Artık geleceklerdi,bir yılın buzu eriyecek herkes bu bir yılda yaşadığı hatıralarını bir daha anacaktı.fakat aradan saatler geçmesine rağmen ailesi gelmemişti.Zeynep meraklanmaya başladı,Ayvalık'ın merkezine indi,otogar'a uçarcasına ilerledi.Kime sorduysa cevap alamamanın verdiği ümitsizlikle olduğu yerde kaldı.Saat geç olmuştu,eve gitmesi gerektiğini düşünüp sendeleyerek yazlığa ilerledi.Annesinide,babasınıda onlarca kez aramış fakat ulaşamamıştı.Evin kapısı kulak tırmalayan bir sesle açıldı.Zeynep içeriye girdi kapıyı yine yalnız bir gecede güvenli olmak için sıkı sıkıya kapattı.Salona geçti.ilk bulduğu sağlam eşyaya kenidisini attı.İçindeki özlem,şüphe ve merakla birleşince katlanılamaz bir acı yaşıyordu.Ailesinden çok o gece yalnızlıktan korktu.Onlar olmazsa başına geleceklerini düşündü daha doğrusu düşünmemeye çalıştı.Annesinin beğendiği sarı renkli duvarlar şimdi üstüne doğru geliyor,onu boğmaya çalışıyordu.nereye baksa bir siyah hayalet gözünün belli kısımlarında görüntü kaybı yaşatıyordu.Aklı gidip gidip gelmeye başladı,başı dönüyordu.Kendisini yazlığın terasına zor atmıştı.Sokak lambalarının tiz ışığı bile ona büyük rahatsızlık vermeye başlamıştı.Banyoya gitti,bir aspirin içti.Ellerinin titrediğini gördü,sonra bütün bedeninin ona ihanet ettiğini.Banyoda yığıldı.Artık gözlerini dahi açamıyordu.Sanki tüm evren ailesinin kaybıyla yok olmuştu.göz kapakları yavaşça kapandı.
Kuş sesleri onu uyandırmış.Sabahın ilk ışıkları banyoya vurmaya başlamıştı.Banyonun betonunda yattığından bütün bedeni ağrıyordu.Elini yüzünü yıkadı.Kafasını dağıtmak için televizyonu açtı.Ailesinden bir haber duymak istedi.Fakat magazin programları çoktan başlamıştı bile.Kumsala doğru yola çıktı.Bütün hıncını dalgalara vurmak istiyordu.Evet onun için en iyi sakinleşme yolu buydu.O kadar sert bir ifadesi vardı ki önüne çıkanı yerle bir edecekmiş gibi hışımla ilerliyordu.Bir korna sesi onu ürküttü.Hemen önünde zor duran minibüsün içinden ailesinin çıktığını gördü.Annesinin çantasında duran bilet ve telefonlar çalınmıştı.Ev telefonu kullanmadıkları içinde Zeynep'i arayamamışlardı.Hiç kimseleri de olmadığı için zor durumda kalmışlardı.Fakat iki tarafta yalnızlığın acısını ve getirdiği zorlukları görmüştü.Zeynep o gün yaşadığı anları düşündü.Ruhunu kemiren hayaletin adını artık biliyordu.O yıl kendilerine komşu olan bir başka aile ile tanıştılar.Isınmakta güçlük çektilerse de bu duvarı Zeynep için çabuk kırdılar.Artık Zeynep'in ne o sarı duvarlardan ne de sokak lambalarından korkusu vardı.

07-16-2007, 09:58	#1
Kullanıcı Adı hayat	hayaletin adı yalnızlık ..... Kavurucu bir yaz günüydü.Zeynep yazlıklarında kendi odasını buldu biraz temizledi ve yatağında uyuyakaldı.Uyandığında saatin öğlen olduğunu ve ailesininde tam bu vakitlerde otobüsten ineceklerini düşünüp telaşlandı ve hazırlıklara koyuldu.Ev her zamanki gibi darma durmandı.Eline geleni yatağının altına sıkıştırmaya başladı.Yaptıkları plana göre ailesiyle tam burada yazlıklarında buluşacaklardı.Zeynep İstanbulda üniversitede okuyor,ailesi ise Bursa da yaşıyordu.Ailesinden ayrı geçirdiği bir yılın intikamını almayı düşündü.O bir hafta önceden yazlığa geldiğinden bir haftadır orada yaşıyor,ailesinin geleceği günü iple çekiyordu.Artık geleceklerdi,bir yılın buzu eriyecek herkes bu bir yılda yaşadığı hatıralarını bir daha anacaktı.fakat aradan saatler geçmesine rağmen ailesi gelmemişti.Zeynep meraklanmaya başladı,Ayvalık'ın merkezine indi,otogar'a uçarcasına ilerledi.Kime sorduysa cevap alamamanın verdiği ümitsizlikle olduğu yerde kaldı.Saat geç olmuştu,eve gitmesi gerektiğini düşünüp sendeleyerek yazlığa ilerledi.Annesinide,babasınıda onlarca kez aramış fakat ulaşamamıştı.Evin kapısı kulak tırmalayan bir sesle açıldı.Zeynep içeriye girdi kapıyı yine yalnız bir gecede güvenli olmak için sıkı sıkıya kapattı.Salona geçti.ilk bulduğu sağlam eşyaya kenidisini attı.İçindeki özlem,şüphe ve merakla birleşince katlanılamaz bir acı yaşıyordu.Ailesinden çok o gece yalnızlıktan korktu.Onlar olmazsa başına geleceklerini düşündü daha doğrusu düşünmemeye çalıştı.Annesinin beğendiği sarı renkli duvarlar şimdi üstüne doğru geliyor,onu boğmaya çalışıyordu.nereye baksa bir siyah hayalet gözünün belli kısımlarında görüntü kaybı yaşatıyordu.Aklı gidip gidip gelmeye başladı,başı dönüyordu.Kendisini yazlığın terasına zor atmıştı.Sokak lambalarının tiz ışığı bile ona büyük rahatsızlık vermeye başlamıştı.Banyoya gitti,bir aspirin içti.Ellerinin titrediğini gördü,sonra bütün bedeninin ona ihanet ettiğini.Banyoda yığıldı.Artık gözlerini dahi açamıyordu.Sanki tüm evren ailesinin kaybıyla yok olmuştu.göz kapakları yavaşça kapandı. Kuş sesleri onu uyandırmış.Sabahın ilk ışıkları banyoya vurmaya başlamıştı.Banyonun betonunda yattığından bütün bedeni ağrıyordu.Elini yüzünü yıkadı.Kafasını dağıtmak için televizyonu açtı.Ailesinden bir haber duymak istedi.Fakat magazin programları çoktan başlamıştı bile.Kumsala doğru yola çıktı.Bütün hıncını dalgalara vurmak istiyordu.Evet onun için en iyi sakinleşme yolu buydu.O kadar sert bir ifadesi vardı ki önüne çıkanı yerle bir edecekmiş gibi hışımla ilerliyordu.Bir korna sesi onu ürküttü.Hemen önünde zor duran minibüsün içinden ailesinin çıktığını gördü.Annesinin çantasında duran bilet ve telefonlar çalınmıştı.Ev telefonu kullanmadıkları içinde Zeynep'i arayamamışlardı.Hiç kimseleri de olmadığı için zor durumda kalmışlardı.Fakat iki tarafta yalnızlığın acısını ve getirdiği zorlukları görmüştü.Zeynep o gün yaşadığı anları düşündü.Ruhunu kemiren hayaletin adını artık biliyordu.O yıl kendilerine komşu olan bir başka aile ile tanıştılar.Isınmakta güçlük çektilerse de bu duvarı Zeynep için çabuk kırdılar.Artık Zeynep'in ne o sarı duvarlardan ne de sokak lambalarından korkusu vardı.

Konuyu Toplam 2 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 2 Misafir)