Yokluğunda bütün bedenim ağır yanıklarla erir

sandım…

Sesim titrer,

Korkular beynimi yağmalar sandım…

Senden apansız uzak düşünce,

Artık iflah olmam sandım…



Ayrılığın en acı hallerini yaşadım tabi..

Kendime vurdum…

Evlerin ışıkları yanarken ,

Sokaklarda tek başıma olmadığın her yere

yürüdüm…..

Otomobillerin farları vurunca yüzüme

ellerime kapanıp gizlendim…

Yanaklarımı işleyen göz yaşlarımı

görmesinler diye,

duvar diplerinde seni ağladım/sana ağladım…



bir ışık doğdu üzerime..

Söylenen tek bir sözle et-kemik yığını bedenime

yeniden can geldi………

Nice bilinmeyenleri olan bu denklemi çözdüm ben…

hayat sensiz de yaşanıyor!!!!!

Adını sildim pencerenin buğusundan..

Güneşin batışındaki kızıllıklarda kendimi buldum..

Kendimi../ nasıl da özlemişim….

ALINTI

...Adını sildim pencerenin buğusundan..

Güneşin batışındaki kızıllıklarda kendimi buldum..

Kendimi../ nasıl da özlemişim….

İsabet olmuş. Doğru olan, olması gereken yapılmış.

Paylaşım için teşekkürler.

sonunda şükürler olsun çok güzel bir şiir emegine saglık kardeş sevindim.eger doğruysa(+) :-*

Hey gidi hayat
Ağlatırsın insanı
Bir tarla gibi yeşertirsin adamı
Hey gidi hayat

Bir dahaki yıla
Bekle mi desem,bekleme mi desem hayat
Kader bu,belki de ölümlü yolculuk
Belki ecellen
Belki yalnız kurumuş bir ağaç gibi bu yolculuk

Mustafa CAMGÖZ