:D yerde hareketsiz çaresiz birileri tarafından farkedilebilmenin istemiyle kısık kısık inliyordu içinden dualar ediyor ölmek istemiyorduu ;) koluda olmasa gözüde olmasa bu hayatı bırakıp gitmek istemiyordu :D

ama aradıgı o günler bi daha hiç gelmeyecekti biliyordu başında kara bir bulutun oldugunu düşünüyordu önce sevdigi kız sonrasında arabası kolu gözü bu kadar kayıp tak etti canına son çareyi kendine kurşun döktürmekte buldu belki böylece kurtulabilirdi bu kara buluttan :D

Ama sonra vazgeçti...para değil önemli olan maneviyettı..bak ne kolu vardı şimdi ne gözü bunları parayla alabilirmiydi...

Birden aklına geldi...aman tanrım bunca kayıptan sonra askerlikte yapamayacaktı...halbuki çocukluktan beri hayali vatanı görevini en iyi şekilde yapmak kalleşlerle göğüs güğüse çarpışmaktı...Ama şimdi çürüğe çımıştı tüm hayalleri yerle bir olmuştu...O an karar verdi gönüllü olarak kendini bu ülkeye adayacaktı...belki bir gözü yoktu ama öteki gözü vardı...bir kolu yoktu ama diğeri hala yerindeydi...karar verdi belkide sakat olması ona en büyük kamufilajı sağlayacaktı kimse onun istihbarattan olacağına ihtimal vermeyecekti.....Hemen Büyükanıtı aradı.....

büyükkanıt komutanım diye başladı söze ve başından geçenleri bir bir anlatacaktı ki o da ne telefon dııııt dııııt evet telefon yüzüne kapanmıstı sinirlendi sinirden delirecek gibiydi bir kez daha hayal kırıklıgına ugramıstı işte

tam pırlantaları satmaya gitmek üzere ayaga kalkmıstı ki sürekli etrafında 360 derece dndügü için başı dönmüş sendelemişdi ve işte dengesini saglayamadı ve yere yapıstı yere yapışması bişey degil zaten zar zor topladıgı pırlantalar şimdi herbir yere savrulmus durumdaydı şimdi onları nasıl tekrar toplayacaktı

ve öldü..büyük buluşmaya gitmişti