Hoş geldin dokunmaya

Geldiğini biliyor artık bütün kent

---bomboş ve karanlık

savaş sonrası

insanın alıp başını gittiği

ölü kent

hoş geldin depremler vursa

gül örselensede

bekledim

gecede karınca yolu vardır diye

daha yazılmamış son şiirime

adını verdim

gecikmiş umut gibi

türkülerime soktum seni

mevsimler birbirini kovalıyor dediler

şaşırdım kim sayıyordu bu karanlıkta bu

mevsimleri

oturup uzun uzun ağladım

susturacak dost-katılacak insan kalmadığından

bir odada

bir masada karabasanlara kaldım

hoş geldin

kan izleri bırakmadıysan

dönüş yollarında

ölü kentten ilk sözüm sana

yanıtlar ver

düşlerde aşkı ağzından kaçırmayan

sorular hala avuçlarımda

ava çıkmadın değimli gülüm

başka kentlerde yaman avcılarla

ölü kuş tüyleride toplamadın

göğsünü gecelere sermedin değimli

başka bir kapıdan girmedin hayata

--hep bir çocuk düşmedimi bir kuş vurulsa

gecelerden geçit bulamadımı umut

beden zindanlara kapatılsada

eski şiiryerim

en eski şiirleimi el aldı

sevda yakasındayken

hoş geldin

iki gözüm iki çeşmede olsa

barışmaların korkusunu taşıyan telaş içerisinde

sulaştır karanfil gülümsemeni

bulaştır elime yüzüme

gel yanıma otur

dokundur yüreğini hiç sönmeyen bir ateşe

ve

ateşle

gül

küle dökülen göz yaşımı dinleme

bakışın söylenmemiş söz olsun

gülüşün doğumunu bekleyen çocuk

tanımı yok eskiyen şeylerin

uykusuzluğa yenildiğin her sabah

özlenmişliğini tut yüzünde

hoş geldin paylaşmaya

en buz kesmiş sabahta bile

inanılan sıcacımk şeyler kaldığını biliyorum

pas yürüdü elime

kimsesiz odalarda

gözüm ısırdı kendimi bir yerlerden

diyorsam anla beni

ellerimi yakala

hoş geldin dokunmaya

tutmanın yolunu az aramadım

bir dost elini el ki

kayıtsızca bırakamayacağım

çözmenin çaresini az aramadım

kördüğüm yalnızlığı

şunca zaman sonra

şunca yalnızlığımın üzerine

geldin ya işte

kullanılmamış bir gecenin sabahıyla

ver elini şimdi

közü uzun bir solukla üfleriz nasılsa

yüklenilim

kor sevincimizi


MÜTEFERRİKA