![]() |
#1 |
![]() Gözyaşlarımın ilk düşüşüydü toprağına o şehrin
Buzdan soğuk, Ateşten sıcak Ve deniz üstü asılmış gözlerimin hüzün buğusu Kıvrılmış bir söğüt dibinde Oturur durur mazim Başı önünde Direnişim ağrı, Susuşum cilo Gırtlağıma hapsedilmiş yenilgiler Yutkunsam, bir kez daha kayacak tabure Ayak uçlarımın altından Ve bir daragacı doguracak yine en sancılı kederini.. Ey gözlerimin ferini denizine Damla, Damla Süzdüğüm şehir Bu ilk matemmidir ki rüzgarına sürülen Ve ilk hüzünmüdür toprağında yeşeren Ağla benimle hüzün şehri Sende ağla… (Nilgün Ezer)
![]() |
|
![]() |
![]() |
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
![]() |
#2 |
![]() O zaman tam benim ruh halimi yansıtan bir şehir olmuş gerçekten de..
Hep bana dersin ya: ) |
|
![]() |
![]() |
![]() |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
Seçenekler | |
Stil | |
|
|