Huzur ve saâdetin kıymeti



Bir pâdisâhin acemi bir kölesi vardi. Bir gün bu köle ile gemiye binmisti. Köle o zamana kadar hiç gemiye binmemis ve deniz görmemisti. Gemi yolculugunun bir takim sikintilari ve zorluklari vardi. Köle, gemi limandan ayrildigi andan îtibaren titremeye basladi. Ne yaptilarsa köleyi sâkinlestiremediler.



Gemide âlim bir kisi vardi. Hükümdâra; "Müsâde ederseniz ben onu susturayim" dedi. Hükümdar da o zâta izin verdi. O zât, köleyi denize attirdi. Köle birkaç kere suya batti, çikti. Geminin bir tarafina can havliyle tutundu. Onu saçindan tutup gemiye aldilar. Bu olaydan sonra köle, kösesinde sessiz ve sâkin oturdu. Hükümdar âlimden bu isin hikmetini sordu. O da; "Köle suya girmeden evvel, gemideki selâmetin kadrini ve kiymetini bilmiyordu. Iste huzûrla, saâdet ve sihhat de böyledir. Huzûr içinde yasiyan, mesûd olan, bir felâkete ugramadikça, o huzûr ve saâdetin kiymetini bilmez. Insan hasta olmadikça da, sagliginin kiymetini bilmez" dedi.