İkiyüzlülük ve tarih bilinci

Türk halkının en büyük eksikliklerinden biri de, yeterli bir tarih bilgisine ve tarih şuuruna sahip olmamasıdır. Cumhuriyetle birlikte yürürlüğe konulan eğitim müfredatında, en büyük sapma tarih alanında olmuştur. Devrimleri yerine oturtmak için, geçmişi olabildiğince kötüleme! Bunu da tarih bilgisi (veya bilgisizliği) ile gerçekleştirme stratejisi... Bu konuda o kadar savrulmalar yaşanmıştır ki, ciltlerle kitap yazılsa dahi, tam olarak izahı mümkün değildir. Mesela bir vakitler, Türk tarihi denilince; sadece Cumhuriyetin kuruluş yılları ve sonrası anlaşılmış, önceki devirler neredeyse tamamen yok sayılmış. Cumhuriyetin kuruluş yılları ve sonrası da, resmi tarih tezi çerçevesinde işlenmiş tabii. Bir müddet sonra bunun çıkmaz sokak olduğu görülünce, yani Türk tarihinin 1923’ten başlatılması gibi bir ucubenin tutmayacağı anlaşılınca da; eski çağlarla ilgili yalan-yanlış bilgiler, tarih diye okullarda okutulmaya başlanmış.
Yaşı kırkın üzerinde olan nesiller, mesela Selçuklu ve Osmanlı tarihi hakkında, Ortaokul ve Lise çağlarında “tarih” olarak ne öğrenmişlerdir? Şimdikiler ne kadar muhtevalı bilmiyorum ama, bizim öğrencilik yıllarımızdaki tarih kitaplarında; Osmanlı tarihi ile ilgili sadece birkaç tane meşhur savaş ve onun etrafındaki hikayeler okutuluyordu.
Üniversite seviyesindeki tarih eğitiminin de hiç yeterli olmadığını, konunun uzmanlarından dinleyip duruyoruz... Ama bu eksik ve yanlış tarih bilgileri ile de, geçmişi yargılayıp duruyoruz. Toplum olarak geçmişimizi doğru biçimde öğrenmek yerine; adeta karalama kampanyası başlatmışız! Bu karalama rezaletinde en fazla hedef alınanlar da Osmanlı Padişahları ve onların aile efradı!.. Altı yüz küsur yıllık cihanşümul bir muhteşem devletin hükümdarlarına neden bu kadar düşmanlık beslenir acep? Bu kampanyanın altında hangi saikler yatıyor? Bu kampanyanın arkasında hangi odaklar var? Bunun üzerinde çok fazla düşündüğümüz iddia edilemez.
Ne zaman medya konu sıkıntısı çekse, hemen Osmanlı padişahları veya onların aile efradı ile ilgili bir hikaye uydurulur. Bazen bu hikayelere güya bilimsellik kisvesi de giydirilir. Efendim bilmem hangi ülkenin arşivlerindeki belgelere dayandığı söylenen saçma sapan iddialar ortaya atılır. Hikayenin yazarı olan ismin başında da, Prof. etiketi varsa tamamdır... Artık desteksiz atmanın sınırı yoktur. Hele hele bu prof’lar; resmi devlet görüşünün borazanlığını yaparak maişetini temin ediyorsa, orada durum daha da dramatiktir. Tam bir ikiyüzlülük söz konusudur. Hiç kimse onlara demez ki, hey dostum; sen önce bizim ülkemizdeki arşivlerde kapalı tutulan belgeleri bir açıversene! Eğer tarihi hakikatleri ortaya çıkarmak istiyorsan, o tozlu raflardaki bilgileri gün ışığına çıkarıver... Bunun için uzaklara gitmene gerek yok.
Yıllar yılı bize gerçek diye; arşivlerdeki belge diye yutturulan saçmalıkların nasıl uydurulduğunu zamanla öğrendik ama, bu arada nice insanların zihinleri bulandırıldı. Yakın zamana kadar, Sultan Abdülhamid Han’ın; ismini dahi telaffuz etmek suç olarak telakki ediliyordu. Daha sonra onun, devlet idare etmedeki dehası ile ilgili bilgiler neşredilince durum değişti. Vahideddin Han hakkında da, seksen senedir devam eden bir kampanya var. Birileri ona “hain” yaftası vurmaya çalışıyor. Ancak güneş balçıkla sıvanamaz. Yalancının mumu yatsıya kadar yanar... Bugün resmi ideolojinin gölgesinde, Osmanlı Hanedanını karalamayı sürdürenler, yarın tarihi hakikatler tam olarak açıklandığında çok utanacaklar.
Kendi sefahatlerini, işret alemlerini örtmek için; ikide bir Osmanlı padişahlarının yaşantılarını saptırarak tedavüle koyanlar, bilmelidir ki, onların yalan ve iftiraları, artık eskisi gibi tiraj ve reyting yapmıyor. Bırakın bizim ülkemizdekileri, şayet bir gün İngiliz ve Fransız arşivlerindeki belgeler tam olarak açıklanırsa, bazıları utancından saklanacak delik arayacaktır... Bunu bir kenara yazınız.

Noktalar
İsmail Kapan