İKRAM, İHSANDIR.. - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**ÜMİT-AK** · 02-06-2009, 01:51

İKRAM, İHSANDIR..
DOĞRUDAN Rabbe ait bir vasıftır.
Karşılıksızdır.
Onun için çok önemsenmiştir.
Allah’a (c.c) yaklaşmanın en kestirme yolu,
Karşılıksız ikram etmekten geçer.
Yaradılışı gereği âdemoğlunun karnı şu üç şeye karşı yumuşaktır:
Güzellik, mükemmellik ve karşılıksız ikram..
Düşmanımızda bile görsek,
‘Cemâl’e, ‘Kemâl’e ve ‘İhsân’a kayıtsız kalamayız.
İnsanın karşılaşınca reddedemediği,
Nedensiz olarak sevdiği ilk şey ‘ihsan’dır.
Karşılıksız ikrama duyarsız kalabilecek birisi yoktur.
Fermân-ı nebevî ile ihsan;
Allah’ı sanki görüyormuş gibi ibâdet etmektir.
Zirâ, biz O’nu görmesek de O bizi görmektedir.
Bir yandan bakınca karşılıksız ikram etmek olan ihsan,
Diğer taraftan Yaratıcının (c.c) huzurunda olmanın verdiği,
Ruh halini kuşanmak olarak karşımıza çıkıyor.
Sanki insandan,
Bu iki kavramı bünyesinde buluşturması isteniyor gibidir..

Her bir mahluk varlığını devam ettirebilmek için,
Sonsuza uzayan bir ihtiyaç silsilesine muhtaçtır.
Vücut sahasında kalabilmek için,
Gerekli olan ihtiyaç listesini alt alta yazmaya kalksaydık,
Ne kalem yeterdi ona, ne de kütüphaneler dolusu defter!
Ömrümüz tükenirdi de o listenin sonunu yine getiremezdik.
Madem ki ihtiyaçlarımız sonsuzdur,
Elbette onları her an karşılayan Birisi var demektir..
Yaratıcı (c.c) şayet bizi sevmese,
Tüm bu nimetleri bizden niye esirgesin?
Varlığımızın devamı için,
Saymakla bitiremeyeceğimiz bunca nimeti,
Karşılıksız olarak bize niye versin?..
Siz sevmediğiniz insanlara,
En küçük bir şeyinizi veriyor musunuz?.

İnsan, huzur-u ihsandayken insandır.
Çünkü ihsan, ihsandır..
Kendimize dönüp baktığımızda,
Bizde de karşımızdaki insanlara karşı,
Halet-i ihsaniye diyebileceğimiz,
İhsanda bulunma özelliğinin var olduğunu görürüz.
Fakat onları sevmemiz koşuluyla…
Zira sevmediğimiz insanlara,
En küçük bir şeyimizi bile vermeyiz.
En azından gönül rızasıyla veremeyiz.
Yaratıcı (c.c) ise,
Karşılıksız olarak nimetleriyle bizleri perverde ettiğine göre,
Gerçekten bizi seviyor demektir.
Böyle bir Zât’a karşı saygıda kusur edilir mi?
Ona suizanda bulunulur mu?
Sevgimizin delili kulluk etmektir.
Kulluğun temel mihengi de,
Her yaptığını, her ânını Allah rızası için yapabilmektir.
Sanki Onu (c.c) görüyormuş gibi..

02-06-2009, 01:51	#1
Kullanıcı Adı ÜMİT-AK	İKRAM, İHSANDIR.. İKRAM, İHSANDIR.. DOĞRUDAN Rabbe ait bir vasıftır. Karşılıksızdır. Onun için çok önemsenmiştir. Allah’a (c.c) yaklaşmanın en kestirme yolu, Karşılıksız ikram etmekten geçer. Yaradılışı gereği âdemoğlunun karnı şu üç şeye karşı yumuşaktır: Güzellik, mükemmellik ve karşılıksız ikram.. Düşmanımızda bile görsek, ‘Cemâl’e, ‘Kemâl’e ve ‘İhsân’a kayıtsız kalamayız. İnsanın karşılaşınca reddedemediği, Nedensiz olarak sevdiği ilk şey ‘ihsan’dır. Karşılıksız ikrama duyarsız kalabilecek birisi yoktur. Fermân-ı nebevî ile ihsan; Allah’ı sanki görüyormuş gibi ibâdet etmektir. Zirâ, biz O’nu görmesek de O bizi görmektedir. Bir yandan bakınca karşılıksız ikram etmek olan ihsan, Diğer taraftan Yaratıcının (c.c) huzurunda olmanın verdiği, Ruh halini kuşanmak olarak karşımıza çıkıyor. Sanki insandan, Bu iki kavramı bünyesinde buluşturması isteniyor gibidir.. Her bir mahluk varlığını devam ettirebilmek için, Sonsuza uzayan bir ihtiyaç silsilesine muhtaçtır. Vücut sahasında kalabilmek için, Gerekli olan ihtiyaç listesini alt alta yazmaya kalksaydık, Ne kalem yeterdi ona, ne de kütüphaneler dolusu defter! Ömrümüz tükenirdi de o listenin sonunu yine getiremezdik. Madem ki ihtiyaçlarımız sonsuzdur, Elbette onları her an karşılayan Birisi var demektir.. Yaratıcı (c.c) şayet bizi sevmese, Tüm bu nimetleri bizden niye esirgesin? Varlığımızın devamı için, Saymakla bitiremeyeceğimiz bunca nimeti, Karşılıksız olarak bize niye versin?.. Siz sevmediğiniz insanlara, En küçük bir şeyinizi veriyor musunuz?. İnsan, huzur-u ihsandayken insandır. Çünkü ihsan, ihsandır.. Kendimize dönüp baktığımızda, Bizde de karşımızdaki insanlara karşı, Halet-i ihsaniye diyebileceğimiz, İhsanda bulunma özelliğinin var olduğunu görürüz. Fakat onları sevmemiz koşuluyla… Zira sevmediğimiz insanlara, En küçük bir şeyimizi bile vermeyiz. En azından gönül rızasıyla veremeyiz. Yaratıcı (c.c) ise, Karşılıksız olarak nimetleriyle bizleri perverde ettiğine göre, Gerçekten bizi seviyor demektir. Böyle bir Zât’a karşı saygıda kusur edilir mi? Ona suizanda bulunulur mu? Sevgimizin delili kulluk etmektir. Kulluğun temel mihengi de, Her yaptığını, her ânını Allah rızası için yapabilmektir. Sanki Onu (c.c) görüyormuş gibi..

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)