İman Odur ki…



İmanınızın oluşu ve ortaya çıkış meselesi samimiyetinizin derecesi ve sabitliği nispetinde kemale ulaşır. Mümin diye vasıflandırdığınız beşer, samimiyeti nispetinde iman sahibidir. Eğer kişi yalnız kendinde mevcut olan, başkasında da görmek gibi bir saplantıyla hareket ediyorsa, yani bizden olan bize gelsin gibi bir hal ve ifade içinde kalmışsa bu durum samimiyetin noksan olmasından imanında noksan olduğunun belirtisidir.

İman odur ki, önünde tülbent değil, kalın bir bez olduğu halde, öte tarafı bu tarafmış gibi bilir. Bildiğini ve bilebileceğini, bildiğinden ayrı bildirmez. Bilebileceği bilgisine yeni bilgiler katmak için, bilmediğini bilir. Hem ben, hem sen kalkar hep biz olur. Hep biz oluş, yukarının eli ayağı oluştur. El ve ayak ancak baş'a itaat eder. Ama el ve ayak olmak, her şeyden önce el ve ayağı bilmekle başlar. Gene iman odur ki, bastığımız her yerde, baktığımız her yerde, işittiğimiz her safhada, İlahi bir koku, İlahi bir ses, İlahi bir iz bulabilmeliyiz. Ve bunların bizlere vermiş olduğu aşkı, aşk ile yaşamalıyız.

Akıllı insan, hikmet sahibi olmaya cehdeden insan, sabır ve metanetle hayatını sürdürür. Ve bir gün ayrılık anı geldiği zaman ve sadece işte o zaman, tek başına, yalnız kendi başına olduğunu kavrar ve yegâne gücünün, kendinde olan veya sonradan elde etmiş olduğu bilgisinden doğan, hâsıl olan imanı olduğunu anlar. İşte bu iman ve metanet, bu geçitten geçmesini temin etmek için en elverişli vasıta olacaktır. Onun için mümkün olabildiği nispette Allah'ın bir cüzü olduğunu, yani onun sadık bir kulu olduğunu, hiçbir kıymetin, mevcut olan dünyada bedenli durumdaki hallerin sağlayacağı ve sağlamış olduğu hiçbir kıymetin, hiçbir saadetin, hiç bir kudretin, hiç bir güvencenin Allah karşısında hiç bir değeri haiz olmadığını, tam manası ile anlamaktır.

Sadıklar planı’ ndan derleyen: Orhan Yarat