05-07-2008, 16:54 | #1 |
İNSAN NEDEN HÜZÜN'LÜDÜR?
Hüzün gözümden geliyor.Hüzünlüyüm çünkü gören,anlayan,bilen,akıl eden,duyguları varlığa eren(Varlığa ulaşan) gözüm var.Gözüm yüzsüz değil.Hüznüm var çünkü gözüm,çünkü yüzüm var.Yüzüm;Kişiliğim,biricikliğim,bana ait olan varlğım var.Özerk yanım.Yaşamısım,perdeleri yakmışım,içimin derinliklerine inmiş ateşi duymuşum.Yaşantılarımın canlı devingenliği(dinamizmi) bir köz bırakmış bende.Hüznüm var çünkü,közüm var.Bildikçe bilmediklerim var.Bildikçe bilebildiğim,bilgimin sınırları var,bilgimin ötesi var.Gizim.Gözüm,Yüzüm,Közüm ve Gizim, işte bundan dolayı hüznüm var.Bitmedi.buları anlatan sözüm var.Seslenmişim,Mahzun olabilen kardeşlerime ulaşmayı bekleyen anlatacaklarım var,sözlerim var.
''Sözüm var'' iki anlamda: Hem söz verdim onlara,hem de bağlandım,onlarla irtibat halindeyim.Diyeceklerim var.Hüzün suskun değildir.Mahzun susmaz.Şarkı söyler.Yazar,konuşur.Kendimi,yaşantılarımı,Hüznümü anlatır.Hüzün söze bulandıkça koyulaşır.Öyleyse gözüm,yüzüm,közüm,gizim ve sözümle önünüzdeyim kardeşlerim. Hüznümü duyun.İnsan gibi olmanın Hüznünü.Dünyayı daha yaşanılabilir bir dünyaya dönüştürmeye yorulmanın hüznünü.Hüzün tüm evrene,evrendeki duyabilen bütün varlıklara iletmeye çabaladığım sesimdir. ''Kulakları olan işitsin.''
|
|
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
Seçenekler | |
Stil | |
|
|