İyi geceler - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

05-29-2011, 04:33

Anlatacağınız şeylerin çok fazla olmasına rağmen anlatabildiklerinizin en az derecede olması saçmalığını siz de yaşıyor musunuz?

Beni bazen birkaç kadeh şarap, bazen de birkaç dal sigara konuşturabiliyor. O kadar doluyum ki.. Hayatımdaki boşluğu eski sevgilime, bazı saçma arkadaşlarıma, gereksiz tesadüflere bağlamak mı dersiniz? Hepsi nicedir yoklar. Bildiğiniz boşluk. Katlanılması çok zor, ama yaşaması en güvenli olanlarından.. Yine anlatamıyorum.

Hayatıma girmesini sağladıklarım oldu. Hayatımdan çıkmasını sağladıklarım oldu. Beni güldürenler oldu, beni sinirden hüngür hüngür ağlatanlar oldu. Beni güldürenleri hayatımdan çıkarttığımı söylemiş miydim? Hayır, mazoşistlikten değil; sadece ‘canım öyle istediğinden’. Ağlatanlar mı? Daha da sarıldım onlara. Neden, bilmiyorum. Sanırım canım şu aralar pek bir bencil, pek bir kötüye düşkün.

Şarkılar.. Şarkılar artık beni etkileyemiyor. Kitaplardan umudu kestim. Zamanında sevmediğim, şimdiyse taptığım insanlar beni gülümsetebiliyor. Onları artık seviyorum.

Eski sevgili demiştim ya, ondan çoktan geçtim. Onun yeri doldurulabiliyor, onu fark ettim. Çevremde o kadar güzel insanlar var ki, beni geçirdiğimiz tek bir günle dünyanın en mutlu insanı yapabiliyorlar. Ama daha önceki yazılarımda söylemiş olmam gerek; mutluluk o kadar anlık bir şey ki.. Hüznün beni ne ara, nasıl kapladığını fark edemiyorum bile.

Diyorum ya, belki de karamsar olmaya programlanmışımdır?

Beni tanımıyorsunuz, sizi tanımıyorum.

Size şu kadarını söyleyeyim. Normalde ben, sırf sevdiği insanlar mutlu olsun diye kendini dibe vurdurabilen bir insanım. Hayır, böbürlenmek zannetmeyin bunu; sadece bir yakınma. Sevdiklerim için çoğu şeyi göze alabilirim. Ama bazen.. Onlar tahmin edemeyeceğim derecede bencil çıkıyorlar ya hani.. O çok acıtıyor. İşte bu sebeple uzun bir süreçte de olsa artık kendim için yaşamayı öğrendim. Bu da biraz bencilce, ama hayatta kalmanın en iyi yolu sanırım; ne dersiniz?

Bu yazının amacı ne, bilmiyorum. Aslında bu yazının bir amacı yok. Sadece demek istediğim, bazen kendiniz için yaşamanız gerekiyor. Size huzur veren ne varsa onları sarıp sarmalamanız gerekiyor. Ellerinden tutup sonsuza dek bırakmamanız gerekiyor.

Gerçi siz bırakmasanız da ne fark ediyor? Onlar zaten kendiliğinden gidiyor.

Az Sütlü Şekersiz

05-29-2011, 04:33	#1
Kullanıcı Adı Hüdaverdi	İyi geceler Anlatacağınız şeylerin çok fazla olmasına rağmen anlatabildiklerinizin en az derecede olması saçmalığını siz de yaşıyor musunuz? Beni bazen birkaç kadeh şarap, bazen de birkaç dal sigara konuşturabiliyor. O kadar doluyum ki.. Hayatımdaki boşluğu eski sevgilime, bazı saçma arkadaşlarıma, gereksiz tesadüflere bağlamak mı dersiniz? Hepsi nicedir yoklar. Bildiğiniz boşluk. Katlanılması çok zor, ama yaşaması en güvenli olanlarından.. Yine anlatamıyorum. Hayatıma girmesini sağladıklarım oldu. Hayatımdan çıkmasını sağladıklarım oldu. Beni güldürenler oldu, beni sinirden hüngür hüngür ağlatanlar oldu. Beni güldürenleri hayatımdan çıkarttığımı söylemiş miydim? Hayır, mazoşistlikten değil; sadece ‘canım öyle istediğinden’. Ağlatanlar mı? Daha da sarıldım onlara. Neden, bilmiyorum. Sanırım canım şu aralar pek bir bencil, pek bir kötüye düşkün. Şarkılar.. Şarkılar artık beni etkileyemiyor. Kitaplardan umudu kestim. Zamanında sevmediğim, şimdiyse taptığım insanlar beni gülümsetebiliyor. Onları artık seviyorum. Eski sevgili demiştim ya, ondan çoktan geçtim. Onun yeri doldurulabiliyor, onu fark ettim. Çevremde o kadar güzel insanlar var ki, beni geçirdiğimiz tek bir günle dünyanın en mutlu insanı yapabiliyorlar. Ama daha önceki yazılarımda söylemiş olmam gerek; mutluluk o kadar anlık bir şey ki.. Hüznün beni ne ara, nasıl kapladığını fark edemiyorum bile. Diyorum ya, belki de karamsar olmaya programlanmışımdır? Beni tanımıyorsunuz, sizi tanımıyorum. Size şu kadarını söyleyeyim. Normalde ben, sırf sevdiği insanlar mutlu olsun diye kendini dibe vurdurabilen bir insanım. Hayır, böbürlenmek zannetmeyin bunu; sadece bir yakınma. Sevdiklerim için çoğu şeyi göze alabilirim. Ama bazen.. Onlar tahmin edemeyeceğim derecede bencil çıkıyorlar ya hani.. O çok acıtıyor. İşte bu sebeple uzun bir süreçte de olsa artık kendim için yaşamayı öğrendim. Bu da biraz bencilce, ama hayatta kalmanın en iyi yolu sanırım; ne dersiniz? Bu yazının amacı ne, bilmiyorum. Aslında bu yazının bir amacı yok. Sadece demek istediğim, bazen kendiniz için yaşamanız gerekiyor. Size huzur veren ne varsa onları sarıp sarmalamanız gerekiyor. Ellerinden tutup sonsuza dek bırakmamanız gerekiyor. Gerçi siz bırakmasanız da ne fark ediyor? Onlar zaten kendiliğinden gidiyor. Az Sütlü Şekersiz Konu Hüdaverdi tarafından (06-18-2011 Saat 04:17 ) değiştirilmiştir..

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)