KAÇIMIZ BİR CÜNEYT KADAR OLABİLİRİZ ? - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**siyah gül 07** · 08-19-2008, 13:27

Henüz 14 yaşında ama oturup sohbet etseniz şaşırırsınız, konuşmlarıyla herkese örnek olabilicek akla sahip bir çocuk Cüneyt. Çektiği acılar onu öyle olgunlaştırmış ki yaşından büyük olduğunu düşünürsününz. Bir sabah programı izlerken gördüm onu. Gözlerindeki pırıltıyı gördüğünüz zaman yaşama sevinci dolar içinize. Galiba yaşantımıza rağmen mutlu olmayı bilmiyoruz.

İzledim ve sizinlede paylaşmak istedim. Bence paylaşılması gereken bir hayat hikayesi. Çünkü Cüneyt şükretmeyi bilen çocuk ve herkese örnek olabilecek bir tavrı var yaşadığı olaylara rağmen.

Fiziksel olarak yaşıtlarından daha küçük görünüyor ve büyüyemiyor. Bir bacağı diğerinden kısa olduğu için yürürken zorlanıyor ve acı çekmesine neden oluyor. Annesinin yakalandığı hastalığa yakalanmış fiizksel büyüme problemi var. Hastalığının tedavisi mümkün ama maddiyat bellerini büküyor. Annesi hem fiziksel olarak rahatsız hemde 2 yıl önce yakalandığı amansız kanser hastalığı yüzünden önce sol sonra sağ göğsünü kaybetmiş, ama yılmamaış herşeye rağmen hayat yaşamaya değer diyor ders vermek istercesine.Başımıza en ufak bir dert musalalt olsa isyana hazır olan bizlere.

Derslerinden geri kalmış son günlerde ayağı çok fazla ağrıdığı için. En çok istediği şey sorulduğunda gözleri doluyor bilgisayar diyor. Çünkü onun için sadece bir hayal bu.Babasıda çalışamıyor. Üç ayda 300 ytl ye geçinen bir aile bahsettiğim. O parayla geçinen ve hastalıklara direnmeye çalışan bir aile.

Cüneyt in gözlerinde ayrı bir ışıltı varbir sevecenlik doğuyor gözlerine bakanların. Ve konuklarda biri bir bilgisayar sözü veriyor, tabi dünyalar Cüneyt in oluyor. 100 ytlyi bahşiş olarak veren insanların yanında o para ile geçimini sağlayan bir babanın çilesi işte, gözlerinden yaşlar dökülüyor oğlunun sevinci karşısında. Çünkü bilgisayar çoğumuz için basit gibi görünen onların imkansızı gerçekleşiyor. Vaatler veriliyor tedavileriyle ilgili umutla dinliyorlar söylenenleri.

Sohbet devam ederken o düşündürücü soruluyor Cüneyt e hiç isyan ediyormusun? neden ben dediğiğn oluyor mu?
Çoğumuzun evet dediği bu soruya hiç düşünmeden tek bir cümleyle yanıtlıyor.
" Ben öyle demiyorum hiç benden daha kötü durumda olan insanlar var "
Kaçımız bu soruya bu cevabı verir? Çektiği sefalete isyan etmiyor daha beterinin olabileceğini daha kötü durumda olanlar var diyerek haline şükrediyor. Bu akşam yatmadan önce düşünelim, bu kadar nankör olmaya hakkımız var mı? Önümüze sunulan bu nimetleri görmezden gelerek daha fazlasını isterken bakar körlüğümüz düşünüp soralım kendimize .Acaba ben olsam ne yapardım şükredermiydim yoksa isyan mı ederdim?
Ayşe

08-19-2008, 13:27	#1
Kullanıcı Adı siyah gül 07	KAÇIMIZ BİR CÜNEYT KADAR OLABİLİRİZ ? Henüz 14 yaşında ama oturup sohbet etseniz şaşırırsınız, konuşmlarıyla herkese örnek olabilicek akla sahip bir çocuk Cüneyt. Çektiği acılar onu öyle olgunlaştırmış ki yaşından büyük olduğunu düşünürsününz. Bir sabah programı izlerken gördüm onu. Gözlerindeki pırıltıyı gördüğünüz zaman yaşama sevinci dolar içinize. Galiba yaşantımıza rağmen mutlu olmayı bilmiyoruz. İzledim ve sizinlede paylaşmak istedim. Bence paylaşılması gereken bir hayat hikayesi. Çünkü Cüneyt şükretmeyi bilen çocuk ve herkese örnek olabilecek bir tavrı var yaşadığı olaylara rağmen. Fiziksel olarak yaşıtlarından daha küçük görünüyor ve büyüyemiyor. Bir bacağı diğerinden kısa olduğu için yürürken zorlanıyor ve acı çekmesine neden oluyor. Annesinin yakalandığı hastalığa yakalanmış fiizksel büyüme problemi var. Hastalığının tedavisi mümkün ama maddiyat bellerini büküyor. Annesi hem fiziksel olarak rahatsız hemde 2 yıl önce yakalandığı amansız kanser hastalığı yüzünden önce sol sonra sağ göğsünü kaybetmiş, ama yılmamaış herşeye rağmen hayat yaşamaya değer diyor ders vermek istercesine.Başımıza en ufak bir dert musalalt olsa isyana hazır olan bizlere. Derslerinden geri kalmış son günlerde ayağı çok fazla ağrıdığı için. En çok istediği şey sorulduğunda gözleri doluyor bilgisayar diyor. Çünkü onun için sadece bir hayal bu.Babasıda çalışamıyor. Üç ayda 300 ytl ye geçinen bir aile bahsettiğim. O parayla geçinen ve hastalıklara direnmeye çalışan bir aile. Cüneyt in gözlerinde ayrı bir ışıltı varbir sevecenlik doğuyor gözlerine bakanların. Ve konuklarda biri bir bilgisayar sözü veriyor, tabi dünyalar Cüneyt in oluyor. 100 ytlyi bahşiş olarak veren insanların yanında o para ile geçimini sağlayan bir babanın çilesi işte, gözlerinden yaşlar dökülüyor oğlunun sevinci karşısında. Çünkü bilgisayar çoğumuz için basit gibi görünen onların imkansızı gerçekleşiyor. Vaatler veriliyor tedavileriyle ilgili umutla dinliyorlar söylenenleri. Sohbet devam ederken o düşündürücü soruluyor Cüneyt e hiç isyan ediyormusun? neden ben dediğiğn oluyor mu? Çoğumuzun evet dediği bu soruya hiç düşünmeden tek bir cümleyle yanıtlıyor. " Ben öyle demiyorum hiç benden daha kötü durumda olan insanlar var " Kaçımız bu soruya bu cevabı verir? Çektiği sefalete isyan etmiyor daha beterinin olabileceğini daha kötü durumda olanlar var diyerek haline şükrediyor. Bu akşam yatmadan önce düşünelim, bu kadar nankör olmaya hakkımız var mı? Önümüze sunulan bu nimetleri görmezden gelerek daha fazlasını isterken bakar körlüğümüz düşünüp soralım kendimize .Acaba ben olsam ne yapardım şükredermiydim yoksa isyan mı ederdim? Ayşe

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)