04-23-2008, 02:32 | #1 |
.::KALBİMİN DİĞER KAPISI::.
Sende kendimi görmek ürkütür beni...Arkadaşımsın canımsın...Yüreğimi paylaştığım ama sınırları aşamadığımsın... Herkes gibisin...Ailem desem değil, ben desem değil, sen tam ortadasın...Yürümek ve ardımızda koca senelri devirmek...Bir edep hikayesi yazmak hayalim seninle!Alnım açık, her anımda konuştuğumuz kelamlar dizilir gözlerimin önüne... Sonra düşünürüm seni bu beden üzdümü diye!Aynaya bakarım...Konuşurum kendimle,gözlerimle ve sonra kalbimle ilişir gözlerim...Seni ararım...Kapladığın yer kadar büyür gözlerim!Ve sonra hatıralar kendilerini sergiler ve "izle bizi"derler Ellerim senden uzak olmamalı ama ellerinide sarmamalı!Hep yan yana durmalı... Arkadaşımsın...Canımsın... Ama sözlerimiz edebi aratmamalı!Bir hikayesi olmalı beraberliğimizin...Bir davası vede sevdası olmalı bu yüreklerin!Menfaat kokusundan kendini arındırmış temiz bir sayfa konmalı adı...Yazın sıcaklığı kadar samimi olmalı sevgimiz, ama eylül kadar derin olmalı kalplerimiz ,kış kadar beyaz gözükmeliyiz ve sonbaharın geleceğini unutmadan edebimizi vede dengemizi muhafaza etmeliyiz...Kilitlemeliyiz güzel duygularımızı, hırsızların hain bakışlarına teslim etmemeliyiz... Olurda birgün küskünlük mevsimi gelirse diye Rabbin rızasını gözetmeliyiz...Ve hoş görmeliyiz sabırsız dakikaları...Biz arkadaşız diye cesaretin esiri olmamalıyız!Taviz vermemeliyiz benliğimizden... Arkadaşımsın...Canımsın... Ama sende yabancısın...Arkadaşlıklar sonsuzluk için edebe muhtaçmış...Sen ve ben...Bu deryanın içinde susuzluğumuzun farkındamıyız?Laubalilik karışmamalı arkadaşlığımızın esen sevgi rüzgarına... Yalanlar korkmalı bizden...İpleri hep dengede tutmalı; ne düğümlenmiş, ne de gevşek olmamalı...Harflerim çekinmeliler ağzımdansana doğru yola çıkarken...Seni üzmekten ve edebi ürkütmekten korkmalılar cümle olurken... Bir kristal olmalı kalplerimizin arasında...Perdesiz ve kırılgan...Gösterişli ama narin...Ve hikayemizin adı kırmadan ardımızda bırakmak olmalı kristali... Çok şey beklememli birbirimizden...Sadece sevmeli ve sadece gerektiğinde gönlünde gezmeli ve bizi gören gözler Allah(celle celalüh) için sevmenin tarihini seyretmeli!Ve bir kız çocuğu büyütmeli sevgimizden...Ona paylaşmanın kıymetini ve edebi öğretmeli... Adı sevgi olmalı...Ve kristalden bahsetmeli...Küçük yüreğine fısıldamalı kristalin kırılganlığını ve iki kalp arasındaki önemli varlığını...Bir gün yaşlı gözlerimiz edebiyetle tanışırken ardımızda bırakacağımız hatıralarımız bie teselli olmalı...Ve zamanı gelince küçük kıza emanet etmeli kristali ve nice kalplere yakışacak olan sevgi dolu hikayemizi...Sıcacık yatağımızda sonsuzluk için ayrı düştüğümüzde kırmadan tamamladığım bu hikayeyi hatırlamalı yüreklerimiz... Ve ölsekte, bitmeyen sevgimiz ile gönülleri fethetmeliyiz.Çünkü biz sevgiyi kaynağından içmeyi isteyen, sadece Rabbin rızası için seven ve bize verilen bu kalp emanetlerine layık olduğu değeri vermek isteyen iki aciz yüreğiz...Sen ve ben ...Sen, ben ve devirdğimiz senelerimiz... Arkadaşımsın...Canımsın... Sonsuzluktada yanımda olman için dua ettiğim, kalbimin karşı kıyısısın... ARKADAŞIMSIN...CANIMSIN... ALINTIDIR
|
|
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|