![]() |
#1 |
![]() ![]() Bir ipek kadar saf ve yumuşaktı yaprağı...kardelenin Kozasından çıkmayı bekler, Saklanırdı toprağın altına İhtişamlı güzelliğiyle... Kar kadar saf ve mağrur Bakarken dünyaya...karanlığın içinden Hayat verirdi...beyaz yapraklarıyla Toprağın can damarına... Bir gün, Sadece bir gün Güneşi görebilmek uğruna Açardı yüreğini, Çıkarırdı topraktan Tüm güzelliğini…nazlı edasıyla Isıtırdı bakan yürekleri …soğuk kış gününde ve derdi ki; Kardelenler de yaşamayı bilirler …
![]() |
|
![]() |
![]() |
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
![]() |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|