Benim Hocam Seninkini “Över” Diyebilmenin Fazileti/ Cemaatlere Dair…


“Kendilerine apaçık deliller geldikten sonra parçalanıp ayrılığa düşenler gibi olmayın. İşte bunlar için büyük bir azap vardır” (Al-i İmran/105)

Aziz okuyucu,
Niyetim farklı cemaat ve yorumları tahlil değil. Propaganda ya da tenkid gibi bir düşüncem de yok. Sadece şahsî izlenimlerimi paylaşma ihtiyacı duyuyorum. Gene de aidiyet muhabbeti nedeniyle kasd-ı mahsusu olmayan bu vaazdan incinebileceğini düşünüyorsan okumadan atlayabilirsin. Kitabımızın bu ilk sayfalarında gereksiz bir kırgınlığa yol vermeyelim. Hayat boyu istifadeden beri kaldığımız nice vaazlar olmuştur nitekim.

Her birinde ayrı güzellikler de gördüm

Gençliğimin ilk devresinde “radikal”, “selefi”, “şucu”, “bucu” diye nitelenen türlü insanlarla beraberliklerim oldu. Bizzat bu tür nitelemelerden ben de payımı aldım. Bid’at ve hurafelere amansız itirazları ben de dillendirdim. Sahih bir din anlayışı ve uygulamasının gereğine her zaman inandım. Din adına öğrendiklerimizin kaynağını ve sıhhatini daima sorgulamaya çalıştım. Hamdolsun ki farklı cemaatlere devam eden arkadaşlarım oldu ve birçok hararetli tartışmanın tarafı ya da dinleyicisi oldum.
Yıllar sonra bir iki istisnayla hemen hepsinin davetlisi olarak konserler ve söyleşilerle misafiri oldum. Hemen hepsi iyi niyetliydi kanaatimce. Kimi mutedil ve olabildiğince farklı yorumlara kulağı ve gönlü açık, kimi daha rijit, kimi daha derviş, kimi dik başlı, kimi daha fazla ümmete ve evrensele vurgu yapar, kimi daha yerel ve milli bir söyleme yönelirdi. Kimi partide, kimi bir vakfa ya da derneğe müdavim, kimi serazad idi. Her birinde ayrı güzellikler, ayrı özellikler gördüm kendimce. Birlikte az-çok güzel işler yaptıklarım da oldu.

Biz kimiz ki?

Can sıkan yegâne karakter, diğerlerine karşı tahripkâr ve saldırgan olanı. Onca zalim dururken kardeşlerine yönelen ve onların “etlerine iştahlanan”lar. Başka kuş çeşidi tanımam tavrı içinde kendisini “fırka-i naciye” olarak bilen ve diğerlerini gaflet ve hatta dalalette görenler. Bir de dünyayı kurtarma iddiasında olup kendisini unutanlar! Nasihatten müstagni görüp aklını ve kalbini öğüde kapatanlar. Kim ne söylerse söylesin kendi solosunu dinler onlar.
Kanaat önderleri, ilim sahipleri ya da makam sahipleri için de bu tür tuzaklar ihtimal dışı değil. Bizim hocamız sizinkini döver mi, över mi?
Tamam, söylemiştir ama hazret söylemişse mutlaka bir hikmeti vardır! Biz kimiz ki?..
Sahi biz KİMiz? ve Kim İZ?

Dostu hırpalarken düşmanı güldürmemeli

Sözün özü sevgili okuyucu;
İyilikte buluşan ve yarışan herkese selam olsun. Aynı kıbleye yönelmek bizi kardeş kılmaya yetmeli ve yeryüzünün yegâne umudu daha fazla hırpalanmamalı. Farkında olsun ya da olmasın, batıdan doğuya, kuzeyden güneye tüm varlık “selam” sözünde saklı esenliğine hasret. Hırpalanan tabiat, kirletilen insanlık onuru, sömürülen emekler, gasp edilen haklar ve haksız yere kıyılan canların kardeş didişmesine tahammülü yok çünkü.
Muhterem okuyucu,
Bildikçe huzuru kaçmalı insanın… Ve bildikçe daha dikkat ve gayret sahibi olmalı: Hele âlimler zalimler karşısında sağlam bir duruşun öncüleri olmalı: Uyarıp tenkid ederken sözü güzel söylemeli. Dostu hırpalarken düşmanı güldürmemeli.
Hülasa aziz okuyucu, her şeyi görüp gözetenden “basiret” istemeli!…
Bilenlerin nifak ve dalkavukluğu ise çok daha berbat bir durum: “meşhurdur ki fısk ile olmaz cihan harap/ eyler onu müdahene-i aliman harap” deyivermiş İzzet Molla.
Ne de güzel söylemiş!

"Benim Hocam" Diyaloğu:

-Sizin hoca böyle böyle söylemiş… Küfre girer.
-Ne biçim konuşuyorsun arkadaşım!
-Ben demiyorum, bizim hocaefendi diyor.
-Ne söylemiş bizim hoca?
-Neuzu billah kadınların özel hallerinde camiye girmelerine cevaz veriyormuş.
-Diyelim ki girdiler.
-Giremez kardeşim.
-Girerlerse…
-Gi-reee-meeez!
-Gi…
-Onun da, sizin de iman tazelemeniz lazım.
-Hadi git kardeşim, akşam akşam adamın asabını bozma…
-Bak yine nasıl sinirlendin, bana diyorsun ama toz kondurmuyorsun hocana.
-Teferruatla uğraşıp esası unutuyorsunuz.
-İtikadî mesele arkadaşım… Önemli mesele… Ehl-i sünnet akaidi… Âlimin mesuliyeti…
-Neresi itikadÎ güzel kardeşim?
-ben bilmem, hoca söylüyor.
-!!!...
-Bak bir cumartesi günü gelsene… Tevbe alırsın.
-Tövbe tövbe!..

Ömer Karaoğlu