Karıncalar rızklarını Taşır PEKİ ya biz Neyi Taşıyoruz ??? - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**NuR-eFSaN** · 07-11-2008, 13:17

Karıncalar rızklarını, bulutlar yağmurları taşır.
Yollar insanları, ağaçlar meyve ve yaprakları..
Ayaklar bedenleri, sütunlar binaları taşır..

İnsan, gelişen teknolojiyle pek çok şeyi taşımaz artık.
Neyi taşıyacağını şaşırır, olur olmadık şeyleri yüklenir sırtına ve öylece sürdürür hayatını.
Başkalarının veballerini taşıyabilir örneğin.. Yetimlerin âhını, hakkında gıybet ettiği kimselerin hakkını. Yüklenir de yüklenir..
Ruh bunalır, sıkılır, feryat eder.."Mutsuzum, eziliyorum" diye haykırır..Ama çok kişiye kulak verip, kendi ruhuna kulak asmayan kimse başka seslerle bastırır yine bu feryatları.

Ruh incedir, latiftir..Dünyanın pek çok yükünü kaldırabilecek güçte değildir.
Ama ruhuna merhamet etmeyince insan, ona bin bir çeşit yük yüklemeye devam edebilir..

Çok zaman, çok yerde dil işler, akıl şuraya buraya saklanmak ister. Çünkü sürekli konuşmak meylinde olan insan, düşüncelerini teğet geçer ve kaynağı bilinmeyen uzun sohbetler içinde kaybolur..
Konuşmak, sürekli konuşmak..Olanı biteni anlatıp durmak ve dinlemek.
Birinin hayatından bir parça haberdar olup karşıdakini başka birinin yaşadıklarından giydiklerinden, gezdiği yerlerden haberdar etmek..

Günlük muhabbetlere somut bir kılıf giydirmeye çalıştığımda hayalimde şunlar canlanıyor:
Dünyevî sorumluluklardan, sorumsuzluklardan yorulmuş bedene bir çeşit laf taşıyıcılığı yaptırmak ve belini büktükçe bükmek.
Taşıdığının ne olduğunu bile ölçüp tartmamak..

Sözleri ordan buraya taşıyor, çoğu zaman fark etmeden gıybet denizinin kürekçileri oluyoruz..
Neyi taşıdığımızı fark etmeden, dur-durak bilmeden konuştuğumuz vakitler az değil..
Hem bu sohbetler gülün özleyeceği bülbül nağmeleri gibi hoş değil..
Duyduğumuz her şeyi anlatma gibi bir mecburiyetimiz varmış gibi hissetmemiz acaba nefsin farklı bir tuzağı olabilir mi?..
Başkalarının hayatlarını, yaptıkları hataları, giydikleri kıyafetleri neden diğerleri için bunca önem taşıyor anlamak mümkün değil..

İnsanlar arasındaki iletişim tarifsiz derecede anlamsızlaşmaya başlamış. Maalesef çoğu kimseler, bükülmüş belleriyle, ısrarla, birbirlerinin hatalarını-suçlarını-iyilerini-kötülerini sırtlanıp, neyi taşıdığını bilmeden, nereye gittiğini unutarak, düz yolda sendeleyerek yürümeye devam ediyorlar..

Aslında çok başka şeylerin taşıyıcılığını yapabilir insan.
Örneğin, güzel bir sohbette söylenmiş sözleri bir emanet bilerek, gittiği yerlere bu güzel bu hikmetli sözleri taşıyabilir. Güzel davranışları oradan oraya taşıyabilir.

Sevgiyi, inanan kardeşlerine olan muhabbetini taşıdıkça yüreği hafifleşir..
Yüklerinden kurtulur.
Ruhun ağırlıklar altında ezilmesinden ve yüklerinden kurtulur..

Neyi taşıdığımızı biz belirliyoruz aslında..
Ve ne taşıdığımızla orantılı olarak gelişiyor yaşadıklarımız. Mutluluklarımız yahut içinden çıkamadığımız sorunlarımız.
Üzerimizdeki yükleri tevbe ile gerilerde bırakıp, güzellikleri sırtlanmak, hakikati taşıyan güzel kalpler olabilmek duası ile !..

**suskun_prenses** · 07-11-2008, 13:23

http://www.akpartiforum.com/index.ph...6718#msg486718

üzgünüm canım bu konu daha önce paylaşıldığı için silinmesi üzere kilitliyorum

Saygılarımla

07-11-2008, 13:17	#1
Kullanıcı Adı NuR-eFSaN	Karıncalar rızklarını Taşır PEKİ ya biz Neyi Taşıyoruz ??? Karıncalar rızklarını, bulutlar yağmurları taşır. Yollar insanları, ağaçlar meyve ve yaprakları.. Ayaklar bedenleri, sütunlar binaları taşır.. İnsan, gelişen teknolojiyle pek çok şeyi taşımaz artık. Neyi taşıyacağını şaşırır, olur olmadık şeyleri yüklenir sırtına ve öylece sürdürür hayatını. Başkalarının veballerini taşıyabilir örneğin.. Yetimlerin âhını, hakkında gıybet ettiği kimselerin hakkını. Yüklenir de yüklenir.. Ruh bunalır, sıkılır, feryat eder.."Mutsuzum, eziliyorum" diye haykırır..Ama çok kişiye kulak verip, kendi ruhuna kulak asmayan kimse başka seslerle bastırır yine bu feryatları. Ruh incedir, latiftir..Dünyanın pek çok yükünü kaldırabilecek güçte değildir. Ama ruhuna merhamet etmeyince insan, ona bin bir çeşit yük yüklemeye devam edebilir.. Çok zaman, çok yerde dil işler, akıl şuraya buraya saklanmak ister. Çünkü sürekli konuşmak meylinde olan insan, düşüncelerini teğet geçer ve kaynağı bilinmeyen uzun sohbetler içinde kaybolur.. Konuşmak, sürekli konuşmak..Olanı biteni anlatıp durmak ve dinlemek. Birinin hayatından bir parça haberdar olup karşıdakini başka birinin yaşadıklarından giydiklerinden, gezdiği yerlerden haberdar etmek.. Günlük muhabbetlere somut bir kılıf giydirmeye çalıştığımda hayalimde şunlar canlanıyor: Dünyevî sorumluluklardan, sorumsuzluklardan yorulmuş bedene bir çeşit laf taşıyıcılığı yaptırmak ve belini büktükçe bükmek. Taşıdığının ne olduğunu bile ölçüp tartmamak.. Sözleri ordan buraya taşıyor, çoğu zaman fark etmeden gıybet denizinin kürekçileri oluyoruz.. Neyi taşıdığımızı fark etmeden, dur-durak bilmeden konuştuğumuz vakitler az değil.. Hem bu sohbetler gülün özleyeceği bülbül nağmeleri gibi hoş değil.. Duyduğumuz her şeyi anlatma gibi bir mecburiyetimiz varmış gibi hissetmemiz acaba nefsin farklı bir tuzağı olabilir mi?.. Başkalarının hayatlarını, yaptıkları hataları, giydikleri kıyafetleri neden diğerleri için bunca önem taşıyor anlamak mümkün değil.. İnsanlar arasındaki iletişim tarifsiz derecede anlamsızlaşmaya başlamış. Maalesef çoğu kimseler, bükülmüş belleriyle, ısrarla, birbirlerinin hatalarını-suçlarını-iyilerini-kötülerini sırtlanıp, neyi taşıdığını bilmeden, nereye gittiğini unutarak, düz yolda sendeleyerek yürümeye devam ediyorlar.. Aslında çok başka şeylerin taşıyıcılığını yapabilir insan. Örneğin, güzel bir sohbette söylenmiş sözleri bir emanet bilerek, gittiği yerlere bu güzel bu hikmetli sözleri taşıyabilir. Güzel davranışları oradan oraya taşıyabilir. Sevgiyi, inanan kardeşlerine olan muhabbetini taşıdıkça yüreği hafifleşir.. Yüklerinden kurtulur. Ruhun ağırlıklar altında ezilmesinden ve yüklerinden kurtulur.. Neyi taşıdığımızı biz belirliyoruz aslında.. Ve ne taşıdığımızla orantılı olarak gelişiyor yaşadıklarımız. Mutluluklarımız yahut içinden çıkamadığımız sorunlarımız. Üzerimizdeki yükleri tevbe ile gerilerde bırakıp, güzellikleri sırtlanmak, hakikati taşıyan güzel kalpler olabilmek duası ile !..

07-11-2008, 13:23	#2
Kullanıcı Adı suskun_prenses	Karıncalar rızklarını Taşır PEKİ ya biz Neyi Taşıyoruz ??? http://www.akpartiforum.com/index.ph...6718#msg486718 üzgünüm canım bu konu daha önce paylaşıldığı için silinmesi üzere kilitliyorum Saygılarımla

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)