Keşke gurur ağını yırtıp içimden geldiği gibi davranabilseydim...
Keşke başkasının yanlışını görmede gösterdiğim hüneri kendim için de gösterebilseydim...
Keşke Gerçek dostlarımızı kara gün gelmeden seçebilseydik...
Keşke Sen de beni sevmeyi öğrenseydin...
Keşke Herkes zamanında HAYIR veya EVET diyebilseydi...
Keşke aklımı duygularımın esaretinden kurtabilseydim...
Keşke Sevdalar yalan, insanlar riyakar olmasa.. Ve hiç değilse bu dünya bizden vefalı olsa...
Keşke kalpleri okumak mümkün olsaydı da dostu düşmanı tanısaydım...
Keşke yaşama arzumu, alışkanlık olmaktan kurtarabilseydim...
Keşke Bir yalancının iyi bir hafızası olduğunu bilebilseydim...
Keşke ayrılığın lezzetine herkes varabilse...
Keşke ölümü öldürmek mümkün olsaydı...
Keşke Her şeyi bir çırpıda söleyip seni mutlu edebilseydim...
Keşke Hayatta her şey göründüğü gibi olsaydı...
Keşke sen beni, benim seni sevebildiğim kadar sevebilseydin, keşke bir kez olsun benim gözlerimde kendini görebilseydin..
Keşke... Hiçbir şeye yeniden başlamak için zaman aramasaydım...
Keşke hala çocuk olabilseydim. Bu kadar ağır sorumlulukların altına girmemiş olurdum.
Keşke Özlenmeye layık olanların değerlerini uzağa gittikten sonra anlayacağıma, onların değerlerini anladıktan sonra uzağa gitselerdi...
Keşke zor zamanlarımda dayanacağım, yıkılmayacak ağacım, şiddetli fırtınalarda, sığınacağım limanım olduğuna hala inanabiliyor olsaydım....
keşke keşke demeye gerek olmasa....