İçimde yıllardır kanat çırpan ona uçmasını öğretemediğim beyaz bir güvercin vardı.. sadece var olduğunu, içimde kanat çırpışlarını ve rengini keşfettiğim bir güvercin..onu uçuramadıkça kendimi hep eksik hissedeceğime inandığım efsane bir güvercin..geleceğimi kuşattığını hissettiğim hep yüreğimin inilmez derinliklerinde aradığım hayatımın en sihirli hazinesiydi o.o beni delice peşinden koşturan, yakalayamadıkça içimi burkan bazen avuçlarımın içindeymiş gibi hissettiğim bütün benliğimi kuşatan ve yakalayamadıkça bana hayatı anlamsız kılan en önemli yitik..düşüncelerimin, duygularımın ve hislerimin acabalarında aradığım..her yaklaştığım heveste ve gönlümde doğan her histe, sevinçle işte buydu diye sarıldığım yitik,yoksa yine benden kaçmak üzere mi?

Yine fırtına koptu gönül dehlizlerimde..kalbimdeki kanat çırpan o kuş hoyratça can verdi bugün… tomurcuklar savruldu kuşku kasırgalarımla yaralıyım.. tabipler onlar nerenden bilsinler görünmez bıçaklarla vurulmuşum ben!!

Seni dediler, öyle kaypakmış ki duyguların..hislerin ne kadar da iki yüzlüymüş meğer.. kansız, yarasız, tarafsız acılarla inlettin, çözemedim seni..

Bakışlarındaki esrar anlaşılmazdı demek.. Dost gönüllüydü bakışların, inanılır gibiydi misafir kaldığım gözlerin… ve sonra.. o dostça bakışların yok mu bütün deneyimlerimi allak bullak eden.. gönül çiçeklerime sonbahar hüznünü düşüren, bana gönül mahzenlerinde hücre cefa cezası veren vefasız kalbimde fırtınalar koptu..dilimde kilit, gönül tercümansız artık.. duygular yetmez.. gölgen kadar yaşlı, kahrın kadar şaşkınım.. yaşadığım hayatta en yürekli kural; yalansız bir dünya kurmaktı.. Uğurlar olsun…

Ahmet Günbay Yıldız
LEYL IŞIKLARI…