Barnabas İncili’nin ne olduğuna dair hafızalarda yer alan bilgiler genel olarak yüzeyseldir. Barnabas bir kişi. Yazdığı eser de Barnabas İncili olarak geçiyor. Yani Barnabas “ne” değil “kim” sorusunun muhatabıyken, güzel bir amaç uğruna kaleme aldığı eser de Barnabas İncili olarak adlandırılagelmiş.

Öğretileri tevhid esaslı
Müslümanların sadece bir peygamberi yoktur, onlar peygamberlerin tümüne iman ederler. (Bakara sûresi 177. ayet) Her birinin getirdiği mesaj “tevhid” eksenli olup, yeryüzünde “fenalık ve azgınlık” hususunda haddi aşanlara uyarı niteliği taşır. Hz. İsa da bu mesajı getirmek üzere gönderilen peygamberlerden biri. Öğretileri az önce de belirttiğimiz gibi “tevhid” esaslı elbette.



Mevdudi’nin Tarih Boyunca Tevhid Mücadelesi ve Hz. Peygamber’in Hayatı kitabının Pınar Yayınları tarafından 1985’te yapılan baskısını okurken birkaç bölümün Hz. İsa’ya ve getirdiği mesajlara ayrıldığını gördüm. Mevdudi özellikle bu konunun (Hz. İsa, davası, mücadelesi ve mesajları) üzerinde durmuş zirâ Hz. İsa’nın getirdiğiyle Hz. Muhammed’in getirdiğinin “öz”de farklı olmadığını okuyucuya kavratmaya çalışmış.


Hz. İsa’nın hayatı ve eserleri hakkında bilgi edinmek için elimizdeki -Kur’an dışında- sahih kaynaklar sınırlı. Bu sınırlı kaynakların içerisinde Katolik Kilisesi’nin meşru saydığı dört incil de var (“sahih”liği ayrıca değerlendirilmeli). Hatırlatılması gerekir ki bu dört incil yeniden yazılmış 300 civarında incil arasından seçilmiş. Kilise’nin bir de yok saydığı eserler var. Bu eserlerden bir tanesi “muhtevâsı şüpheli” gerekçesiyle (içeriği şüpheli denilerek) dikkate alınmayan Barnabas İncili. Hıristiyanlar bu kitabı saklamaya olağanüstü gayret göstermişler ve bu nedenle asırlarca gözlerden uzak kalan bir kitap olmuş Barnabas İncili.


Mevdudi’nin verdiği bilgiler ışığında öğreniyoruz ki 16. asırda “Latince tercümesinin nâdir bir nüshası Papa Sixtus’un kütüphanesinde” bulunuyor ve fakat buna el sürme izni o zamanlar verilmiyor. Nüsha bir süre rafta duruyor yalnızca. 2 asır sonra, yani 18. asırda, John Toland isimli bir şahısın eline geçiyor. Daha sonra çeşitli ellerden geçerek Viyana İmparatorluk Kütüphanesi’ne ulaşıyor ve 1907’de İngilizce çevirisi neşrediliyor.
Kitabı kaleme alan Barnabas Kıbrıslı bir Yahudi ailesine mensup. Mevdudi’nin belirttiğine göre ismi Kitab-ı Mukaddes’in ‘Ameller Bölümü’nde sık sık geçmekte. Hıristiyanlığın yayılması hususunda büyük yardımları olan Barnabas Hz. İsa’nın taraftarlarına yapılan yardımlar konusunda da fazlaca emek vermiş biri.

“Hıristiyanlar Barnabas’tan mahrum kalmışlardır”
Barnabas İncili neşredilince Hıristiyan dünyasında bir telaş başlıyor. Telaşın nedeni az önce bahsedilen içerik (tevhit) elbette. Barnabas hemen “itibar edilmeyen” kitaplar listesinin başına geçiriliyor. Bu süreç sonrası plânlı bir şekilde kaldırılıyor tabii eser. Mevdudi İngilizce tercümesinin fotokopisini okuma fırsatını bulmuş ve kitabında şunları söylüyor ilk olarak Barnabas İncili’ne dair: “Barnabas İncili’nin tümünü dikkatle okudum. Bence bu İncil Hıristiyanlar için büyük bir nimettir ve sadece taassup ve inatçılıkları yüzünden böyle bir eserden mahrum kalmışlardır.”


Hıristiyanlık tarihinde Barnabas İncili’nin adı nerede geçse belirli çevrelerce sürekli karalanmış. Bazı Hıristiyan din adamları bu incilin “bir Müslümanın hayal gücü” olduğunu bile söylemiş. Bunun geçersizliği Mevdudi tarafından gereken şekliyle birkaç maddede ispatlanıyor kitapta. En önemlisi ise Hz. Muhammed’in doğumundan 75 yıl önce Barnabas İncili’nden söz ediliyor olması onun bir Müslüman tarafından (müslümandan kasıt, Hz. Muhammed’in ümmetine mensup olunması) yazıldığı iddiasını çürütmekte.


Kilise tarafından kabul edilen 4 incilden hiçbiri Hz. İsa’nın sahabeleri yahut havârileri tarafından kaleme alınmamış, bu hatırlatmayla başlıyor Mevdudi Barnabas İncili hakkında temel bilgileri verdiği kısımda. Bunun yanında Barnabas İncili’ni kaleme alan kişi (Barnabas) Hz. Mesih’in 12 havârisinden biri olduğunu söylüyor ve baştan sonra kadar “Mesih” ile beraber olduğunu belirtiyor. Bu önemli. Devamında “gözlerimle gördüğüm olaylar ve kulaklarımla duyduğum sözleri bu kitapta yazıyorum” diyerek Barnabas İncili’ni kaleme alırken ne kadar hassas olduğunu açıklıyor. Ayrıca kitabı çeşitli dedikodulara son vermek amacıyla gerçekleri açıkça ortaya koymak için Hz. İsa’dan yaşarken aldığı emirle yazdığını söylüyor. Barnabas kitabı kaleme alış sebebini şeytanın hilelerine uyarak Hz. İsa’yı Allah’ın oğlu ilan edenleri ıslah etmek olarak belirtiyor.

Diğer inciller gibi değil Barnabas İncili
Mevdudi’nin söylediğine göre dört incildeki olaylar arası kopukluk bu incilde yok. Hz. İsa’nın dinî telkinleri de yine daha ayrıntılı, açık ve etkin bir biçimde kaydedilmiş. “Tevhid ile ilgili nasihatler”, “şirkin reddi”, “Allah’ın sıfatları”, “ibadetin ruhu” ve “güzel ahlâk” ayrıntılı bir şekilde yazılmış. Hz. İsa’nın kişiliğinin ve öğretilerinin diğer dört incile nispeten daha net bir şekilde yer aldığı Barnabas İncili’nde diğer İncillerdeki “çeşitli söz ve filer arasındaki tezât” da mevcut değil.


Mevdudi, Barnabas’ın kaleme aldığı bu eseri çeşitli açılardan değerlendiriyor. Özellikle az önce belirtilen hususlarda (tezât ve kopukluk) diğer incillerle kıyas yapması önemli. Barnabas İncili’nde yer alan Hz. İsa hayatının doğruluğundan bahsederken bunun bir “nebî”nin hayatından farklı olmadığını söylüyor meselâ. Bütün peygamberleri ve kitaplarını tasdik ediyor ve “Peygamber olmaksızın Hakk’ı tanımanın bir yolu olmadığını” söylüyor Barnabas’ın anlattığı Hz. İsa, tıpkı bizim iman ettiğimiz hak peygamberin söyledikleri, hiçbir fark yok. Yine Barnabas’ta geçen kayıtlara göre İsa Peygamber’in anlattığı ahiret, kıyamet, cennet ve cehennem ile ilgili telkinler Kur’an-ı Kerim’de anlatıların hemen hemen aynısı.


Haberde bahsini ettiğimiz, Barnabas’a karşı olanların mensup olduğu, kendi tahayyül ettikleri şekilde oluşturdukları “Hıristiyanlık” nedir, bu da önemli bir husus. Rasim Özdenören bunu Yumurtayı Hangi Ucundan Kırmalı kitabında çok güzel tanımlıyor: “Ancak Hıristiyanlık derken anladığımız şey, Hz. İsa yoluyla gelen hak din İsevilik değil, Avrupalının ne yapıp edip bozmayı başardığı, menşei ilahî olmayıp insana dayanan, uydurma kitapları, düzmece tanrısıyla insanı kâh putlaştıran, kâh Allah’ın oğlu yapan günümüz batı dünyasının dinidir.” Anlaşılması gereken şey, “öz”de verilen mücadelenin aynı olduğu: tevhid hakikati ve batılın mücadelesi.


Barnabas İncili hakkında kitapta yer alanlar kısaca böyle. Birçok bilgi mevcut çeşitli kaynaklarda bu Barnabas İncili hakkında. Fakat ben özelikle Mevdudi gibi önemli bir alimin dilinden Barnabas’ı ve eserini tanıyalım istedim. Belki bu sayede “hak din” kavramı daha net bir şekilde zihinlerde yerini bulur ve Allah’ın yeryüzüne gönderdiği “tevhid” eksenli mesajın savunucularının sürdürdüğü mücadele somut bir şekilde ve farklı bir bakış açısıyla algılanır.

Esad Eseoğlu Mevdudi’den okudu da haber verdi


dünyabizim

Barnabas İncili'nin akibeti nereye varacak?

1983 Kışında, Şırnak'ın Uludere kazasına bağlı "Kela Memo" mevkiinde av köpekleriyle avlanmaya çıkan Timur Ağa ve adamları bir ara köpeklerini kaybederler. Köpeklerinin yeraltı gibi bir yerden seslerini işitirler. Mağara gibi bir yerden girdiklerinde aşağıya doğru yol olduğunu keşfederler. Daha sonra fenerler alarak buraya girerler ve birçok yeraltı odasının olduğu, adeta bir yer altı şehri ile karşılaşırlar. Odalardan büyük olanında büyükçe bir lahit gören köylüler, hazine umudu ile kapağını açarlar. Lahitin içinde bir mumya, yanında ise büyük boy bir kitapla karşılaşırlar. Kitabı alırlar. Ayrıca o odada daha küçük boyda bir kitap daha bulurlar. İki kitabı da alarak oradan ayrılırlar. Papirüs varaklarından oluşan büyük kitabın ilk varağını koparıp, Süryani rahiplerine gösterirler. Süryani alfabeli, güzel ve düzgün yazılı sahifeyi okuyamazlar. Zira noktasız, Süryani alfabesi ile yazılmış bu metin, Arâmi dili ile yazılmıştır.

Sonunda bu sahife /1984 başlarında, İstanbul'da Ön-Asya dilleri uzmanı, epigraphist Hamza Hocagil'e gönderilir. Belli bir uğraş sonrasında Hamza Bey bu metni çözer ve tercüme eder. Sahifedeki metin tercüme edildiğinde:

"Ben Kıbrıslı Barnabious, bu benim, gökler/semavi yılla 48. Yılda yazdığım 4. İncil nüshasıdır. Bu, Vahyi Sâdık olan Allah'ın kulu Meryem oğlu İsa'ya vahyidir." kaydı yer alır.

Barnabas, İbrani (Levili sülalesinden) ve Kıbrıslı olup, Hz. İsa (a.s) zamanında ona iman edenlerdendir. Hıristiyanlığın yayılmasına hizmet etmiş, ancak sonradan ünlü Pavlos (Paul)'un bazı akidevi konulardaki, şahsına özgü tasarruflarına karşı çıkarak araları açılmıştır. Bible-Yeni Ahit'te, "Resullerin İşleri" bölümünde kendisinden ve Pavlos'la olan kavgasından sık sık söz edilmektedir. Hatta Hıristiyan kiliselerince apokrifal (uydurulmuş) olarak kabul edilen ve İngilizce tercümesi mütedavil olan Barnabas İncili'nin (The Gospel Of Barnabas) giriş kısmında da Pavlos eleştirilir. Birçok kimsenin, Hz.İsa'nın 'Allah'ın oğlu' olduğu zannına kapılarak yanıldığını, aldatıldığını ifade eder. Pavlos'un da bu konuda aldananlardan olduğu belirtilir.(Bkz. The Gospel Of Barnabas, Islamic Publications Limited, 4th Edition, Lahore, Pakistan)

Daha önce Kudüs'te bulunup Kutsal Mabet'te Tevrat yazıcılarından olan Barnabas, sonradan Kıbrıs'a döner ve orada vefat eder. Kabri Kıbrıs'ta halen ziyaretgahtır.
M.S 325 yılında İmparator Constantine'in himayesinde İznik'te toplanan konsül çok sayıda yazılı olan İnciller arasında dört İncili esas alarak, 'canonical' (kabul edilmiş/meşru) ilan eder. Bunun dışında yer alan İncil nüshaları, yasadışı/yasak ve apocryph olarak nitelendirilir. Çeşitli kaynaklarda 270 civarında İncil nüshasının bu konsül tarafından yaktırıldığına dair kayıtlar da yer almaktadır. Bunlar arasında en şiddetle yasaklananlardan biri de Barnabas İncili'dir.

Canonic İncil nüshalarına ( Matta, Markos, Luka, Yuhanna) bakıldığında, Hz. İsa (a.s)'ın hayat hikayesi, fiil ve sözlerini, mevizelerini (vaaz ve nasihat) içeren mecmualar olduğu görülebilmektedir. Bu dört İncil dışında, Yeni Ahitte yer alan metinler daha çok Pavlos'un mektuplarını içermektedir.

Zaman içerisinde Hıristiyanlıkta, /özellikle Roma İmparatorluğunun Hristiyanlığı kabulünden sonra gelişen inanç ağında, Hz. İsa'nın Rab, Rabb'ın oğlu olarak görülmesi dolayısıyla bizzat vahyin kendisinin olduğu akidesinin esas alınması ile, Hz. İsa'nıın Cebrail aracılığıyla Vahy alabileceği akidesi tamamen dışlanmış olur. Bu suretle Canonical İncillere bağlı Hristiyan inancında, Hz. İsa'ya Cebrail aracılığıyla bir İncil nazil olduğu kabul edilmez, reddedilir. İsa-Mesih, vahyin kendisi olarak kabul edildiğinden, Hz. İsa'nın sözleri, fiileri ve hayat hikayesini anlatan mecmualar, Kutsal Metin-İncil olarak kabul edilir. Bundan dolayı, Kiliseler, Vahy meleği Cebrail (a.s) aracılığıyla nazil olan bir İncil nüshasının olabileceğini şiddetle reddettikleri gibi; bu Canonic, dört incil dışında, yine Hz. İsa'nın sözlerinden ve hayatının anlatılmasını içeren herhangi bir metni-mecmuayı da aynı kesinlikle reddedip karşı çıkarlar.

Bugün elde İngilizce tercümesi bulunan Barnabas İncili nüshası da, aynı şekilde Hz. İsa'nın sözleri ve yaşam öyküsünü içeren bir mecmuadır. Ancak, Canonical İncilllerden farklı olarak, Hz. İsa'nın Rabb/Rabbın oğlu olma inancını açık biçimde reddeder. Ayrıca, Hz. İsa'nın (a.s) 30 Yaşında iken, Zeytindağı'nda , Hz. Cebrail'den İncil'i aldığı kaydedilmektedir. Yine, Hz. İsa'nın (a.s) "kendisinden sonra Ahmed'in geleceğini" söylediği ifadesi de yer almaktadır.

Tüm bunlara bakıldığında, Barnabas'a atfedilen bir Vahy İncili'nin olup olmadığı sorusu sorulabilir. Uludere'de "Kela Memo" mevkiinde bulunan 250 varak Papirüse, Süryanî alfabesi, Hz. İsa'nın (a.s) lisanı olan Arâmî dili ve Barnabas'ın elyazısı ile yazılmış bu nüshanın böyle bir Vahy İncili nüshası olabileceğini güçlendirmektedir.

Uludere'de bulunan bu İncil nüshası, Ekim 1984'te İstanbul'a köylüler tarafından getirilirken bir ihbar sonucu Hakkari'de ele geçirilir. Hatta 27 Ekim günü Milliyet gazetesinde ele geçirilme haberi fotoğrafı ile birlikte yayınlanır. Daha önce, Hamza Hocagil bu İncil'den rahmetli pederimi haberdar eder ve kendisine gönderilen ilk varağı o tarihte bizlere de gösterir. Bilahare bu İncil nüshasının peşine düşülür, köylülerin talep ettiği meblağ ilkin maalesef bulunamaz. Daha sonra 1984 Eylülünde İstanbul'a getirilmesi için bir meblağ karşılığı köylülerle anlaşılır. Burada, bu İncil nüshasının İstanbul'da Hamza Hocagil tarafından tercüme edilip, orijinalinin tıpkıbasımı ile birlikte yayınlanması ve nüshanın da Topkapı Sarayı Mukaddes Emanetler Bölümüne konulması hedeflenmişti. Ne var ki, Ekim 1984'te bir ihbar sonucu Sıkıyönetim idaresince ele geçirilmesi bu projeyi akim bırakır.

Birkaç yıl Diyarbakır Sıkıyönetim Mahkemesinin kasalarında muhafaza edilen Barnabas İncili nüshası bilahare Ankara'ya gönderilir. Burada, Etimesgut Dil-İstihbarat Okulu'nda iken 13 varaklık bir fotokopisi de alınır.Daha sonra ise Genelkurmay Karargâhına nakledilir. 1990 yılı Aralık ayında bu konuyu bizzat o zaman ANAP hükümetinde Kültür Bakanı olan Namık Kemal Zeybek ile özel randevu alarak görüştüm. Ancak, daha sonra Yıldırım Akbuluıt hükümetinin 1991'de düşmesi ile bu teşebbüsümüz yarım kaldı İncil'in bazı varakları'nın kopyaları Hamza Hocagil'e gönderilerek tercüme ettirilir. Tercüme edilen metinlerde kadınlara ait hükümler, Yusuf (a.s) kıssası ve altın zinet kullanılmasının erkeklere yasaklandığına ilişkin ifadeler yer almaktaydı. Genelkurmay'ın elinde olan küçük ebatlı diğer nüsha ise bu asıl nüshadan kopyalanmış, bazı şerhler düşülmüş, yine Arami dili ve Süryani alfabesi ile yazılmış bir nüshadır.

Bu İncil nüshaları 2009 Yılı Şubat'ına kadar Genelkurmay Karargâhında muhafaza edilmekteydi. Sonrasını ise bilmiyoruz.

Müfit Yüksel

The Passion filmini izledigimde dikkatimi cekmisti...
O filmde Barnaba azili bir katil'i canladiriyor.
Zindan'a atilmis bir cani....

Holywood'un Barbanayi bu sekilde gösteriyor olmasinin,
hiristiyanlar nezdinde itibar kaybettirilmek isteniyormu diye sorasim geliyor acikcasi....

Halbuki Barnaba hazreti Isa'nin havarilerinden ve onun yazdigi incil yukaridada belirtildigi üzere orijinal incil'e en yakin olanidir.