MÜSLÜMANIN AKAİDİ... - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**Alem_i Ervah** · 01-14-2009, 20:57

Lügat anlamı, doğrulamak, tasdik etmek, bir kimseye veya bir şeye inanıp güvenmek demektir. Terim olarak, İslâm’ı kabul etme, inanılması gerekli olan esaslarına inanma; ALLAH(celle celalüh)’ın varlığını, birliğini ve peygamberliği, Hazreti Muhammed (s.a.s.)’in ALLAH(celle celalüh) tarafından haber verdiği kesinlikle bilinen şeyleri irâde ve isteği ile gönülden doğrulamaya İman; bunlara gönülden inanıp, diliyle söyleyen ve gereklerini yerine getirmeye çalışan kimseye de mü’min denir. İman, inkâr ile kalpten çıkınca, insan kâfir olur. İmanın ilk derecesi kelime-i tevhiddir; İslâm’ın temeli budur. İman edilecek şeylerin hepsine toptan İman etmeye icmâlî İman denir. ALLAH(celle celalüh) Rasûlü buyuruyor: “Kim ‘Lâ ilâhe illâllah (ALLAH(celle celalüh)’tan başka ilâh/tanrı yoktur) derse, cennete girer.”

İman edilecek şeylerin hepsine geniş bir şekilde İman etmeye tafsîlî İman denir. İmanın olgunluğa ermesi için tafsîlî İman gerekir; bu da üç kısımdan ibârettir:

1- ALLAH(celle celalüh)’ın varlığına ve birliğine, tek yaratıcı ve mâbud olduğuna, Hazreti Muhammed’in ALLAH(celle celalüh)’ın kulu ve Rasûlü olduğuna, âhiret gününe kesinlikle inanmak,

2- “Amentü” esaslarına, yani ALLAH(celle celalüh)’a, meleklere, kitaplara, peygamberlere, kadere, hayır ve şerrin ALLAH(celle celalüh)’tan geldiğine inanmak (4/Nisâ, 136),

3- Kur’an ve sünnet ile bildirildiği kesin olarak bilinen ve tevatür yoluyla zamanımıza kadar gelen haber ve hükümlerin hepsine geniş biçimde, ayrı ayrı inanmak. İman edilmesi gereken amelî hükümler, yani namaz, oruç, hac, zekât gibi farzların, helâl ve haram olan şeylerin hepsine inanmak, onları doğrulamak İmanın üçüncü derecesine girer. Tafsîlî İman geniş kapsamlı ve daha sağlam olanıdır (2/Bakara, 177). Müslüman olmayan bir kimse, icmâlî İman ile müslüman olur; tafsîlî İman ile olgunlaşır.

İman etmek görüldüğü gibi zor değildir; ancak, mü’min kalmak ve mü’min olarak ölmek çok kolay değildir. Bu zorluk, özellikle İslâm’ın hâkim olmadığı ve haramların alabildiğine yayıldığı yaşadığımız topraklarda daha da büyüktür. Bir mü’minin İmanını koruması için, yalnız İslâm dininin zorunlu kıldığı İman esaslarına inanmak, İmanın bütünlüğünü korumak, şirkin tüm uzantılarından sakınmak, İmanda sebat etmek ve asla ümitsizliğe kapılmamak gerekir. Mü’min, İmandan çıkaran bir söz söylemek ve bir davranışta bulunmaktan bütün gücüyle kaçınmak zorundadır.

Zarûrât-ı diniyyeden olan hükümlerden herhangi birini inkâr veya yalanlama, kişiyi İmandan çıkarır. Meselâ, bir kimse, ALLAH(celle celalüh)’ın varlığına, birliğine, kitaplarına, meleklerine... İman ettiğini söylese, ancak peygamberlere inanmadığını söylese, bu kimsenin İmanı sahih değildir. Çünkü İman bir bütündür, cüzlere ayrılmayı, parçalanmayı kabul etmez. Yine Kur’an’a inandığını beyan eden bir kimse, onun herhangi bir âyetini reddetse, mü’min olamaz. Çünkü Kur’an’dan olduğu sâbit olan herhangi bir âyeti, âyetin hükmünü inkâr etmek küfürdür. Mü’min, İmanın bütünlüğünü korumak zorundadır. Bu da, ALLAH(celle celalüh)’a ve âhiret gününe inanmak, ALLAH(celle celalüh)’ın ve Rasûlü’nün haram kıldığını haram tanımak, hak dinini din edinmek (9/Tevbe, 29) sûretiyle gerçekleşir.

Mü’min, ALLAH(celle celalüh)’a olan ibâdet ve itaatında, ümit ile korku arasında ölçülü biçimde hareket etmelidir. Mü’min, ne yaptığı işlerden emin olarak azaptan uzaklaştığına emin olur; ne de işlediği günahların çokluğundan korkarak asla affedilmeyeceğine. ALLAH(celle celalüh), rahmetinden, bağışlamasından mü’minlerin ümit kesmemelerini emrediyor ((39/Zümer, 53). “İman edip sâlih iş yapanlar cennet halkıdır; orada ebedî kalacaklardır.” (2/Bakara, 82). ALLAH(celle celalüh) Rasûlü de şöyle buyuruyor: “Şu üç şey, kendisinde bulunan kimse, İmanın tadını bulur: 1- ALLAH(celle celalüh) ve Rasûlü, kendisine başkalarından daha sevgili olmak, 2- Sevdiğini yalnız ALLAH(celle celalüh) için sevmek, 3- Ateşe atılmaktan kaçındığı gibi küfre dönmekten kaçınmak.” (Buhârî, İman 14; Müslim, İman 67-68; Tirmizî, İman 10, hadis no: 2759; Nesâî, İman 2, no: 4954-4956)

01-14-2009, 20:57	#1
Kullanıcı Adı Alem_i Ervah	MÜSLÜMANIN AKAİDİ... Lügat anlamı, doğrulamak, tasdik etmek, bir kimseye veya bir şeye inanıp güvenmek demektir. Terim olarak, İslâm’ı kabul etme, inanılması gerekli olan esaslarına inanma; ALLAH(celle celalüh)’ın varlığını, birliğini ve peygamberliği, Hazreti Muhammed (s.a.s.)’in ALLAH(celle celalüh) tarafından haber verdiği kesinlikle bilinen şeyleri irâde ve isteği ile gönülden doğrulamaya İman; bunlara gönülden inanıp, diliyle söyleyen ve gereklerini yerine getirmeye çalışan kimseye de mü’min denir. İman, inkâr ile kalpten çıkınca, insan kâfir olur. İmanın ilk derecesi kelime-i tevhiddir; İslâm’ın temeli budur. İman edilecek şeylerin hepsine toptan İman etmeye icmâlî İman denir. ALLAH(celle celalüh) Rasûlü buyuruyor: “Kim ‘Lâ ilâhe illâllah (ALLAH(celle celalüh)’tan başka ilâh/tanrı yoktur) derse, cennete girer.” İman edilecek şeylerin hepsine geniş bir şekilde İman etmeye tafsîlî İman denir. İmanın olgunluğa ermesi için tafsîlî İman gerekir; bu da üç kısımdan ibârettir: 1- ALLAH(celle celalüh)’ın varlığına ve birliğine, tek yaratıcı ve mâbud olduğuna, Hazreti Muhammed’in ALLAH(celle celalüh)’ın kulu ve Rasûlü olduğuna, âhiret gününe kesinlikle inanmak, 2- “Amentü” esaslarına, yani ALLAH(celle celalüh)’a, meleklere, kitaplara, peygamberlere, kadere, hayır ve şerrin ALLAH(celle celalüh)’tan geldiğine inanmak (4/Nisâ, 136), 3- Kur’an ve sünnet ile bildirildiği kesin olarak bilinen ve tevatür yoluyla zamanımıza kadar gelen haber ve hükümlerin hepsine geniş biçimde, ayrı ayrı inanmak. İman edilmesi gereken amelî hükümler, yani namaz, oruç, hac, zekât gibi farzların, helâl ve haram olan şeylerin hepsine inanmak, onları doğrulamak İmanın üçüncü derecesine girer. Tafsîlî İman geniş kapsamlı ve daha sağlam olanıdır (2/Bakara, 177). Müslüman olmayan bir kimse, icmâlî İman ile müslüman olur; tafsîlî İman ile olgunlaşır. İman etmek görüldüğü gibi zor değildir; ancak, mü’min kalmak ve mü’min olarak ölmek çok kolay değildir. Bu zorluk, özellikle İslâm’ın hâkim olmadığı ve haramların alabildiğine yayıldığı yaşadığımız topraklarda daha da büyüktür. Bir mü’minin İmanını koruması için, yalnız İslâm dininin zorunlu kıldığı İman esaslarına inanmak, İmanın bütünlüğünü korumak, şirkin tüm uzantılarından sakınmak, İmanda sebat etmek ve asla ümitsizliğe kapılmamak gerekir. Mü’min, İmandan çıkaran bir söz söylemek ve bir davranışta bulunmaktan bütün gücüyle kaçınmak zorundadır. Zarûrât-ı diniyyeden olan hükümlerden herhangi birini inkâr veya yalanlama, kişiyi İmandan çıkarır. Meselâ, bir kimse, ALLAH(celle celalüh)’ın varlığına, birliğine, kitaplarına, meleklerine... İman ettiğini söylese, ancak peygamberlere inanmadığını söylese, bu kimsenin İmanı sahih değildir. Çünkü İman bir bütündür, cüzlere ayrılmayı, parçalanmayı kabul etmez. Yine Kur’an’a inandığını beyan eden bir kimse, onun herhangi bir âyetini reddetse, mü’min olamaz. Çünkü Kur’an’dan olduğu sâbit olan herhangi bir âyeti, âyetin hükmünü inkâr etmek küfürdür. Mü’min, İmanın bütünlüğünü korumak zorundadır. Bu da, ALLAH(celle celalüh)’a ve âhiret gününe inanmak, ALLAH(celle celalüh)’ın ve Rasûlü’nün haram kıldığını haram tanımak, hak dinini din edinmek (9/Tevbe, 29) sûretiyle gerçekleşir. Mü’min, ALLAH(celle celalüh)’a olan ibâdet ve itaatında, ümit ile korku arasında ölçülü biçimde hareket etmelidir. Mü’min, ne yaptığı işlerden emin olarak azaptan uzaklaştığına emin olur; ne de işlediği günahların çokluğundan korkarak asla affedilmeyeceğine. ALLAH(celle celalüh), rahmetinden, bağışlamasından mü’minlerin ümit kesmemelerini emrediyor ((39/Zümer, 53). “İman edip sâlih iş yapanlar cennet halkıdır; orada ebedî kalacaklardır.” (2/Bakara, 82). ALLAH(celle celalüh) Rasûlü de şöyle buyuruyor: “Şu üç şey, kendisinde bulunan kimse, İmanın tadını bulur: 1- ALLAH(celle celalüh) ve Rasûlü, kendisine başkalarından daha sevgili olmak, 2- Sevdiğini yalnız ALLAH(celle celalüh) için sevmek, 3- Ateşe atılmaktan kaçındığı gibi küfre dönmekten kaçınmak.” (Buhârî, İman 14; Müslim, İman 67-68; Tirmizî, İman 10, hadis no: 2759; Nesâî, İman 2, no: 4954-4956)

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)