--------------------------------------------------------------------------------

Umudu demlerken usulca
Kırk ikindilerde,
Ne sır ne ifşa
Her şey olduğu gibi kalsın.
Bir ağır pişmanlık
Senin düşlerinin yarınları.
Her şey olduğu gibi kalsın
Çıkmaz sokaklar,
Güz yaprakları…
Tutsağım
Kanatmıyor artık bu tel örgüler,
Yüreğimle beraber canımı.

Zor gelir ya alışkanlıklardan vazgeçmek
Eskiye alışınca.
Zor geliyor yeni tarih atmak, yıl hanesine.
Yıllar akıp gidiyor
Yollar durduğu yerde.
Yeniye olan umudumla beraber,
Yeni sandığım her şeyi al, götür.
Kendini de.
Bana bir tek umudum kalsın
Yapabileceğime dair
Kâfi…

Tenhada ki kalabalıklarda ararken
Yiten yalnızlıkları,
Kayıp giden avuçlarımdan
Kimsesizliklerim var.
Dağılsın isterim yapbozlar
Bahçeler tarumar.
Hayır!
Belki yalan, belki yanlış kırık dökük ifadeler,
Her cümle hakkını alsın.
Ne sır ne ifşa
Sussun kelimeler.
Her şey olduğu gibi böyle anlamsız kalsın…