Necip Fazıl dan bir Ramazan hatırası... Çocuktum. 6-7 yaslarinda var yoktum. Bir Ramazan günüydü. Çemberlitasta oturdugumuz büyük Konaktan sokaga çiktim. Ileride, bir sehpaya oturttugu tablasindan çoluk çocuga seker meker satan birini gördüm.

10 para mi, 20 para mi, ne verdigimi hatirlayamadigim bir horoz sekeri satin aldim. Sekeri eme eme Konaga dönmek üzereydim ki, üzerime hamal kilikli bir adam çullandi. Yari ciddi, yari sakaci bir edâ ile haykirdi:

-Su bacaksiza da bak! Sokakta, elâlemin karsisinda yiyor!
Ödüm patlamisti sanki… Sekeri yere attim ve evime dogru kosmaya basladim.

Adam beni kapiya kadar kovaladi. Konagin açik kapisini bu herifin suratina çarparcasina kapatincaya kadar adeta bayginlik geçirdim.

Simdi, masum çocuklara degil, Ramazan günü açikça ve iftihar edercesine sigaralarini tüttüren her vasif disi insanlara o hamal kiligi içindeki saffet ve hassasiyetle hitap etmek istiyorum:

-Günahinizi niçin Allahla aranizda birakmiyor ve sanki onun reklâmini yaparcasina, zedelediginiz Allah hakkina kul hakkini da ekliyorsunuz? Eskiden Ermenisi, Rumu, Yahudisi bu kul hakkina tecavüz etmemek için Ramazanlarda müslümanlarin karsisinda oruca aykiri bir harekette bulunmazlardi. Düsünün, sizin derekeniz ne olmali!

Hamalin kovaladigi çocuk bugün 75 yasinda ama, kovalayanin soyundan kimse kalmadi.