Çok güzel ve faydalı bir soru ve konu..(bence)
Bildiğimce cevap vermeye çalışayım..
Ve kendimce..

İnsanın nefsi karakteri gibidir..

Nasıl karakterimizi biliyorsak,nerede sinirlenip,nerede sakin olmamız gerektiğine karar verebiliyorsak,nefsimizide karakterimiz gibi tanırız..Yada tanımalıyız..
Bir örnek vereyim iyice açıklamak için;

Mesela annem.. Şeker hastası.. Tatlıyıda pek sever.. Tatlı olan ortamlara pek girmez..Çünkü nefsini tanıyor.. Tatlı olan bir ortamda olursa,nefsine mani olamayıp tatlıları mideye indireceğini de iyi biliyor.. Hastalığını önemsemeyip bir tabak tatlı yemeye kalkarsa nefsini tatmin edip kendisine zarar verir.. Vücudumuz bize Allah'ın bir emanetidir..Onu korumayıp,zarar verirsek ve bu zararı BİLE BİLE verirsek hesabı sorulur.. İşte o yüzden, NEFSİNİ BİLEN ONA UYMAZ denilmiştir..

Nefsi tanımak yeterli değildir..Nefsinizin karakterine göre ona muamele etmeniz gerekir.. Kimisi nefsine düşkündür,yani zevk ve sefayı sever..O nedenle nefsinin peşine düşüp bol bol günah işler,kendisine de zarar verir..
Nefsinin hangi konularda zayıf olduğunu bilirse eğer,ona göre de kendisine dikkat eder,nefsini tatmin edip günaha girmek yerine,onu köreltir..

Mesela bir adam içki içer,eğlencelere düşkündür,çok gezer,kendi zevklerinden başka işle pek uğraşmaz..Bu kimseyi gören bazı kimseler bu adama iyi gözle bakmazlar..Kötü der kimisi,içki içtiği için vs. Ama kötü olan aslında nefstir.. Adamın nefsi adamı kendisine esir etmiştir.. Onu sürükler..Nefsinin peşine düşen adam kötülüklere doğru sürüklenir gider..
Oysa nefsini tanısa,nefsin ahiretine de dünyasına da verdiği zararı bilse ona göre nefsine muamele eder..

Dünyada iki şey insanın akıl ve gönül sütunlarını devirir.. Şehvet(nefs) ve Hiddet.. Çünkü bu iki menfi haslet akl-ı selimi ve kalb-i selimi zaafa uğratırlar.. Zaafa uğrayan insan Allah'ı UNUTUR.. Yani nefsini bilmeyip ona göre amel etmeyip,kendini korumayan,Allah'ıda bilmez..Allah'ı bilmeyen günahı sevabıda bilmez..Günahı sevabı bilmeyen,bilmeden amel eden CENNETİ bilmez..Yani ona ulaşamaz..ZOR!





Çünkü nefs SİLİNMEZ!..
Doğumdan ölüme kadar vardır nefs..Ölmez..
Ancak terbiye edilebilir..Köreltilir..
En takvalı insanda bile nefs vardır..Peygamberlerde bile vardır..Biraz açık kaçacak,ayıp bakılacak sanırım ama ''dinde ayıp olmaz'' sözüne güvenerek şunu dile getireyim; Peygamberlerimizin nefsi olmasaydı nasıl çoğalırlardı..Bizler nasıl çoğalırdık..

Nefs yaramaz bir çocuk gibidir..Boş bırakmaya asla gelmez..Başıboş bıraktın mı kayar gider elinden..Kötü yollara düşer..Akıbetini mahveder..

Onu iyi eğiticeksin..Koruyacaksın.. Ona kötü davranmak ÇOK BÜYÜK BİR GÜNAHTIR.. Nefsini kontrol altına alıp,eğiteceksin ama ona kötü davranıp HER ŞEYDEN SAKINMIYACAKSIN.. Nefsimizin tatmin olmaya hakkı var.. Onu silemeyiz..

Bir laf vardır yine nerden öğrendiğimi tam hatırlamıyorum ama şöyle deniliyor; ''nefsinize eziyet etmeyin'' Nefse eziyet onu her türlü zevkten mahrum bırakmak DEMEKTİR..
Tamam onu kollayın,salmayın,sizi kendisine esir etmesine izin vermeyin deniliyor..Ama herşeyden de mahrum bırakın denilmiyor..Denge! Önemli olan budur..


Nefs silinmez..Sadece bilinmesi gerekir..Bildiğiniz bir tehlikeye karşı kendinizi savunmak gibi bir şeydir nefsi tanımak..Doğru yolda ilerlemek için bir tedbirdir..Tedbir almadan yola çıkmak insanın başını her türlü belaya sokar..

Nefs gereklidir..Zaten nefsimiz olmasa Allah(cc) bizleri ne ile sınayacaktı..Duygularımıza da,öfkemize de, sevincimize de etki eden nefstir..

Kötülüğe ortam hazırlayan,kontrol altına alıınmadığında insanların akıbetini cehenneme sürükleyen bir haslettir nefs..
Onu bilmek gerekir.. Bilip ona göre muamele etmek..
Onu bilmek gerekir..Bilip yerine göre sevindirmek..

Rabbim aklımızı ve kalbimizi nefsimize esir düşmekten muhafaza etsin..
Kendimce ve bilgimce cevap verdim..

Selametle..

Bende dilim döndüğünce bir kaç bir şey söyleyeyim.
Öncelikle Allah(c.c), müslümana iki türlü cihadı haber vermiştir... Biri bâtını,diğeri zâhiri cihattır.Bâtını cihad zâhiri cihattan daha zordur,zira bâtını cihat ; nefsin işlemeye alıştığı yahut meyilli olduğu haramları bırakmak, şeriatın emirlerine uymak ve Rabbimizin razı olmayacağı davranışlardan kaçınmaktır...

Nefs, daima kötüye meyleder, bu onun fıtratıdır. Müslüman nefsini tanımadıkça, ona hükmedemez, esiri olur, ve varın siz düşünün,nefis o vakit neler yaptırmaz ki !!!

Nefsi bilmek, onu tanımak ancak onunla mücadele etmekle olur...Zira,nefis mücadeleyi kaybedip,eridiği ve serkeşlediği vakit, aklı selime ve kalbe teslim olur.Sonra, kalb öze, öz ise Allah(c.c)'a teslim olur.

O nedenle nefse geçici bir süreliğine değil, her vaziyette hükmetmek ancak nefsini yok saymak ile değil, onu tanımak ile olur.Lakin nefis pusuda bekler, ve küçük bir yönelimde hemen hükmetme pozisyonuna geçer.

Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyuruyor;

"Sabaha çıktığın zaman, nefsine akşamdan söz etme.Akşama çıktığın zaman da sabahtan söz etme.Zirâ adının yarın ne olacağını bilemezsin."

Rabbim(c.c) bizi nefsimiz ile mücadele edenlerden, onun esiri değil hakimi olanlardan eylesin...

Ben teşekkür ederim, önemli bir noktanın paylaşılmasına vesile oldunuz.

Rica ederim..
Bir şeyler öğrenmenize vesile olduysam ne mutlu..

Alıntı:

reyAKbay Nickli Üyeden Alıntı Yalnız , Peygamber ve Mürşidi Kamillerde nefsin olmadığını işitmiştim yanılıyorda olabilirim Duyguseli arkadaşımız olduğunu belirtmiş bunu da araştırmak isterim merak ettiğim bir başka şey idi çünkü.

Şimdi bir de diğer kafanızı karıştıran soruya cevap vermek istiyorum..

Peygamberlerinde Mürşidi Kamillerinde nefsi vardır..Çünkü onlarda insandır..
Örnek ile açıklayayım..

Mesela Hasan Basri Hz.leri..Bilirsiniz hepiniz.. Eskiden çok çapkın ve hanımlara laf atan bir nefse sahip iken,içki içip zevk ve sefaya meyl ederken,bir gün hidayete eriyor..
Hidayete erip veli oluyor..

Hz. Ömer'i bilirsiniz..Nefsinin müslüman olmadan önce ne kadar öfkeli olduğunu da..
Fakat müslüman olduktan sonra o öfkeden,insanlara zarar veren o öfkeden eser kalmamıştır..

Bu örnekler çoğaltılabilir..
Şimdi..Kendinize bu yukarıdaki örneklere bakarak şunu sorun..
Hz. Ömer müslüman olmadan evvel nefsine yenik düşüp öfkesiyle çevresine zarar veren bir insanmış..
Ama müslümanlıktan sonra bu öfkesi gitmiş..Peki bu koskoca halifenin nefsi ölmüş müdür..?
Nefs ölmez demiştik biz değil mi..? Nefs ölmeyeceğine göre ne olmuştur.. Tabiki kendisiyle beraber nefside hidayete ermiştir.. Allah'a bağlanmıştır.. Nefsini islam dini ile,Allah sevgisi ile TERBİYE ETMİŞTİR..Öldürmemiştir..Öldüremez..

Eskiden zevk ve sefasına hizmet eden Hasan Basri Hz.lerininde nefsi,hidayete erdikten sonra Allah'a hizmet eder olmuştur..


Birde Peygamber örneği verelim..
İlk peygamberimiz..Babamız..
Hz. Adem(as) Nefsine yenik düşüp yasak elmayı yememiş midir..? Havva annemizden 130 yıl ayrı kalmamış mıdır..? Tövbe ettikten sonra affedilmemiş midir..? Bu onlarında nefsi olduğunun apaçık bir delilidir..

Nefsin 7 mertebesi vardır..
İnsanların (peygamberinden,sıradan bir kuluna kadar) nefisleri bu mertebelere göre belirtilir..

1) Emmâre Nefs, 2) Levvâme Nefs, 3) Mülhime Nefs, 4) Mûtmainne Nefs, 5) Râzıyye Nefs, 6) Merdiyye Nefs ve 7) Kâmile Nefs.

Bu 7 nefis mertebesinden en sonuncusu Peygamberleirmizin mertebesidir..

7) KÂMİLE NEFS

Kâmile Nefs; kemale ermiş, kusursuz, tam arınmış nefs demektir. Bu makama Safiyye ve Sâliha Nefs de denir. Kamile Nefs sahipleri, nefsin basamaklarında en üst noktaya oturmuş Büyük Ruh'tur. Bu mertebe peygamberlerin nefsidir. Kendi varlığı yok olmuş, Cenâbı Hakk ile bütünleşmiştir. Diğer velilerde kısım kısım bulunan özellikleri şahsında birleştirmiştir. Cenâbı Allah tarafından insanlara gönderilen ilâhî bir ışıktır, o her zaman verme ve ihsanda bulunma halindedir.

Birde Mürşidi Kamillerin yani velilerin nefis mertebesi vardır..Buda 7 nefis mertebesinden 6. olanıdır..

6) MARZİYYE NEFS

Marziyye Nefs; razı olan, memnun olan nefs demektir. Rıza mertebesindeki benlik, bütün işlerinde Allah'ın yasalarını içtenlikle ve samimiyetle uygularsa, Cenâbı Allah'ın lütuf ve ihsanı ile Marziyye Makamına yükselir. Kul Yüce Yaratıcı'sından razı olduğu gibi, Cenâbı Allah da kulundan razı olur. Cenâbı Hakk ile kulunun birbirinden memnun olması, o kul için ne büyük bir eriş ve mutluluk kaynağıdır..

Marziyye makamı sahipleri ilim ve kemalde çok daha derine inmiş ve çok daha yücelmiş velilerdir.

Diğer nefis mertebeleride uzun olduğu için belirtmedim..Siz araştırırsanız daha sağlıklı olur..Daha iyi öğrenirsiniz..

Selametle..

Allah razı olsun sizlerden..Ne güzel bir konuya değinmiş ve açıklamışsınız..
Nefis deyince benimde ilk aklıma gelen Hz. Yusuf olur..
Evet nefis silinmez Yusufun da nefsi vardı..Ama ne dedi
"Ben Allah'dan korkarım.."

İlim ilim bilmektir,
İlim "kendin" bilmektir.
Sen "kendini" bilmezsen,
Bu nice okumaktır...
Yunus üstadımız ne de güzel dillendirmiş nefsini bilmeyi...