Hayatım boyunca bir kaç sefer ölümle burun buruna geldim takdir neyse ona razı oldum her seferinde de Allah bir vesile ile kurtardı..
Bu Allahın emri bundan korkmuyorum Allahı razı edemeden ölmekten korkuyorum..

Farklı bir ses olmak istemem ama ben ölümden korkmuyorum. Hatta ölümü seviyorum. Çünkü ölüm bir başlangıçtır. Ölüm rüyadan uyanmaktır. Ölüm yalancı, fani dünyadan kurtulmaktır.

Ölünce vereceğimiz hesap gerçekten zor. Tertemiz değilim. Belki Allah korusun Cehennem azabını tadacağım. Ama olsun. Sonuçta ben bu hesabı vermek zorundayım. Eğer "tertemiz olup öyle öleyim" dersem (ki malum böyle bir pazarlık şansımız da yok), o zaman hiç ölemem. Daha da kötüsü dünyada tertemiz olmak için kalacağınız her gün daha da kirlenirsiniz.

Doğru, hesap çetin ama adaletsiz değil. Ne suçum varsa hak ettiğim cezayı çekeceğim. Ben vereceğim hesabın sonuçlarından korkarım. Ama hesaba çekilmekten korkmam.

Sınava giren bir öğrenci, "Ben sınavımın sonucunu öğrenmeyeceğim" der mi? Demez. Hatta mümkün olsa sonucu hemen öğrenmek ister. Peki öğrenci neyden korkar? Sınav sonucundan yani geçip geçemediğinden korkar. Kalmaktan korkar. Fakat kalacağını bilse bile sonucu öğrenmekten korkmaz. Ben de Cehennem azabından korkarım. Ama hesaba çekilmekten korkmam.

(Bir not düşmek istiyorum. Belki ilerde evlenip bakmakla yükümlü olduğum bir evladım, bir eşim olursa, her ne kadar Rabbimin onları açıkta bırakmayacağını bilsem de o zaman ölümden belki korkarım.)

Ben yaptığımız yanlışlardan , hatalardan dolayı çekeceğimiz azaplardan korktuğumuzu söylemedim. Yaptığımız onca yanlıştan onca hatadan sonra hangi yüzle O'nun karşısına çıkacağımızı sorguladım. Korkum sadece budur.
Allahu Tealanın karşısına bu amelle çıkmak.. Ölümden korkuyorum dememin tek sebebi budur.
Evet doğrudur bu konuda hiçbir zaman hazır olamayız. Bin yıl da yaşasak her yaşadığımız süre içinde günahımız daha da artarak katlanır.
Sonra O'nun huzuruna çıkmamız daha da zorlaşır.
Fakat yine de insan çekiniyor , korkuyor layık olamadım diye , verdiği onca güzelliklere karşın..

Yoksa diğer yandan yukarıda da belirttiğim gibi 'ölümün bir başlangıç olduğu , tek huzurlu olacağımız yerin orası olduğu' konusunda hemfikiriz. Ancak az önce tekrarladığım sebeplerden evet ben ölümden korkuyorum.

Ölümden korkmuyorum diyenlere ise ne mutlu..

Çok güzel bakış açıları..Herkes kendince yorumlamış.Herkes ayrı bir bakış açısı katmış.

Bir kaç hadis paylaşmak istiyorum konu ile ilgili;



(Ölümü anmak, günahlardan korur.) [İbni Ebiddünya]

(Ölümü anmak sadaka vermek gibi sevaptır.) [Deylemi]

(Ölümü çok hatırlayanın kalbi ihya olur, ölümü de kolaylaşır.) [Deylemi]

(Ölümü çok anmak, insanı dünyadan çeker, günahlardan sıyırır.) [İbni Lâl]

(En akıllınız, ölümü çok hatırlayan, ahiret için azık toplamakta acele edendir. Ölümü çok hatırlayan dünya ve ahiret saadetine kavuşur.) [Taberani]

(Lezzetleri yok eden, ağız tadını bozan, ümitleri kıran ölümü çok anın! Ölümü darlıkta düşünen rahatlar. Bollukta düşünen, lüzumsuz işten, israftan kaçar kanaatkâr olur.) [İ. Hibban]

(Allah’tan utanan, ölümü düşünmeden yatmaz, haram lokma yemez, zinadan kaçar, dilini, gözünü ve kulağını haramlardan sakınır, öldükten sonra çürüyeceğini düşünür.) [Taberani]

(Ölümü anmak, günahlardan korur ve dünyadan [Allahü teâlânın rızasına mani olan her şeyden] alıkoyar.) [İbni Ebiddünya]

(Demir paslandığı gibi, kalbler de günahla paslanır. Kalblerin cilası ölümü çok hatırlamak ve Kur'an-ı kerim okumaktır.) [Beyheki]
“Ölümü çok anıp günahlardan kaçanın kabri, Cennet bahçesi olur. Ölümü unutup günahlara dalan kimse kabri de Cehennem çukuru olur." (Süfyan-ı Sevri)

Bir zatı çok övdüler. Orada bulunan Resulullah efendimiz, (O kimse ölümü hatırlar mı?) buyurdu. (Ölümden söz ettiğini duymadık) dediler. (Ölümü anmayan değerli olmaz) buyurdu. (İ.Ebiddünya)

Bu mantıkla hareket edersek o zaman herkes ölümden korkar ?
Çünkü günahsız kimse yoktur ?