Ölümü Çocuklara Nasıl Anlatmalı? - Sayfa 2 - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

01-16-2010, 20:23

Alıntı:

Minikkelebek Nickli Üyeden Alıntı

Sizlere ölümü anlatmak gerekmemis, fakat bazi çocuklarin çocukluk döneminde aile veya akraba fertlerinden vefat edenler olunca bir sekilde açiklama yapmak gerekiyor. Hele bu olay 9-10 yaslarina denk gelince son derece dikkatli olmak gerekiyor; o dönemde çocuk gerçek anlamda ölümün ne demek oldugunu idrak etmeye basliyor. Psikoloji derslerinde ögrenmekle beraber dedemin vefatinda kardesimin tepkisinden anladim ki o yaslarda sevdigin bir insani ebediyete ugurlamak oldukça zor. Çocuk ancak o yasta ölmenin sadece topragin altina girmek olmadigini, ölümün geri dönüsümü olmadiginin farkina varabiliyor. Her ne kadar teorik olarak önceden bunu bilsede, o yaslarda bunu benligine sindiriyor ve ölümden korkmaya basliyor. Ayni zaman'a bir aile ferdinin kaybi denk geldigi zaman ya çocugun seviyesine inmesini biliyorsaniz onun dünyasina uygun bir biçimde cümleler kurmalisiniz, yada bu konuda uzman birinden yardim almakta fayda var.

Çok doğru imzamı koyarım altına

01-16-2010, 20:45

Alıntı:

Cerrah Nickli Üyeden Alıntı

Bence küçük bir çocuğa ölümü anlatmamak daha iyidir. Çocuğa ölümün varlığı anlatılması yeterli olur belli bir yaşa kadar.

Hatice'nin de söyledigi gibi ölümün varligindan haberdar olan bir çocuk mutlaka ölüm hakkinda soru soracaktir Yeni birsey ögrenen ve soru sormayan çocuklara rastlamak oldukça zor. hatta abzen öyle sorular soruyorlar ki akillarina nasil böyle birsey geldigine sasiriyorsunuz

Mesela, bir anne ölümle yüzlesen 5-6 yaslarindaki çocuguna bu sekilde anlatabilir; "Baban ve ben bir çocugumuz olsun istiyorduk ve Allah'a duâ ettik. Sonra Allah seni bize hediye olarak verdi ki seni sevelim, büyütelim ve uslu bir çocuk olasin. Ama sende biliyorsun ki dünyada herkes ayni yasta degil. Sen 6 yasindasin, baban ve ben 30 yasindayiz, deden ise bir hayli yaslanmisti. Hatirliyormusun, yürümekte bile zorlaniyordu. Iste Allah yaslanan insanlari yanina aliyor, dinlenmeleri için uzak bir yere götürüyor. O uzak yerin adi cennet, çoook güzel bir yer. Ama çoook uzak oldugu için dedeni biz göremiyoruz ve oraya gidemiyoruz. Yurtdisinda olan teyzeni çoook uzak oldugu için ancak tatillerde görebiliyoruz ya, iste cennet o kadar uzak ki dedeni artik göremeyecegiz. Ama onu özlediginde duâ edersen deden seni duyar ve çok sevinir. Tamam mi güzel kizim/oglum?"

Anlattiklarinizdan sonra çocugun sordugu sorulara göre onu tekrar yönlendirmeniz mümkün. Fakat sarfedeceginiz her kelimeyi titizlikle seçmelisiniz, onu incitmemeye ve agir bir yük yüklememeye özen göstermelisiniz. Mesela "Dedem çok fazla büyüdü ve öldü, ben artik büyümek istemiyorum, yoksa bende ölürüm" gibi bir tepki alabilirsiniz. Bu tepkiye bu sekilde yanit vermek mümkündür; "Senin deden kadar büyümen için daha çoook zaman var. Daka ilkokul'a gideceksin, sonra ortaokul'a gideceksin, ondan sonra lise, üniversite, ... çalismaya baslayacaksin, daha neler neler olacak hayatinda. Büyümekle hemen ölünmüyor ki." Eger bu yanit çocugu tatmin etmezse, mutlaka baska sorular soracaktir. Her ne kadar zorlansanizda, hepsine cevap vermeniz son derece önemli, yoksa kendince cevaplar bulacak ve bu cevaplar sizin verdiginiz yanitlardan fazla hasar olusturabilir.

"Aaaah! Ebeveyn olmak ne kadar zormus!" diyormusum

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)