OSMANLIDA AKINCILAR
Yükselme Devrinde Osmanlı, Avrupa'nın her noktasında, Tımar, Zeamet ve Has olarak 3 ayrı grup arazi tespiti yapmıştı. Oradaki kişiler, o toprakların sahibi olanlar, asker beslemek mecburiyetindeydi. O askerlere "Akıncılar" deniliyordu. Akıncı, akın yapan askerdi. Akıncı; öncü, gönüllü, kelle koltuktaydı. İlk, akıncılar akardı atlarıyla düşman iline. Arkadan gelen askerin güvenliğini sağlarlardı. Yolları kontrol altına alırlar, istihbarat toplarlardı.


Düşman bölgelerine ganimet için akınlar düzenleyen Türk kökenli düzensiz süvari gönüllülerinden oluşan akıncıların her biri en az üç yabancı dili, ana dili gibi konuşan; muhteşem cengaverlerdi . Çok süratli ve seri hareket ederlerdi, silahı en iyi akıncılar kullanırdı o dönem. Canını pervasızca, yüzlerce kez ortaya atardı her akıncı eri. Bu yüzden akıncılara fedai denirdi, dalkılıç, serdengeçti, deli denirdi. Nasibi olanlar, ak sakal bırakıncaya kadar yaşar; kimiyse yirmi yaşlarında şehid olurdu.

Akıncı olabilmenin şartlarından birisi de, Türk olmaktı. Devşirmelerin devletin her kademesine, hatta sadrazamlığa kadar, yükselebilme imkânı varken, akıncı olmaları imkânsızdı. Bir akıncı adayı; imam, köy kethüda'sı veya dürüst birini kefil göstermek zorundaydı.

İlk akıncı beyi Gazi Evrenos Bey'dir. Sonraları Mıhaloğulları, Tunahan Bey ve Malkoç Bey akıncıları vardı. Akıncı beyleri doğrudan doğruya padişahtan emir alırdı. Salâhiyetleri çoktu; ama sefere çıktıklarında geri dönmeme emri de alabilirlerdi. I. Murat'ın ilk akıncı beyi Gazi Evrenos Bey'e yazdığı mektubta Osmanlı'nın akıncılara verdiği değer ve Osmanlı ruhu açıkça yansır.

Akıncılar bir ülkeye girdi mi, nerdeler bilinmez olurdu. Nereden çıkacakları kestirilemezdi. Düşman iline girdiklerinde küçük küçük kollara bölünerek yollarına devam ederler; ayrılırken birbirlerine "Kızılelma'da buluşuruz" derlerdi. (Hammer, VI, 264, n.1) "Kızılelma" ise Türk'lerin erişilmesi müşkül bir mefkureleridir. Bu ifade; akıncıların bir daha buluşmak ümitlerinin ne kadar zayıf olduğunu, kendilerinin de bildiklerini gösterir. Ve ayrılırken bu sözü söyleyebilen asker, dünyanın en yüksek millî kültür ve şuûrunu almış askeridir. Ondan mükemmel bir asker yetiştirmek hiçbir akademinin haddi değildir ve her akademinin ideali, zaten böyle bir asker yetiştirebilmekten ibarettir. Ve bir askerin bu cümleyi söyleyebilmesi için, en az bin yıllık bir ıstıfâdan geçmesi lâzımdır.(Yılmaz Öztuna VIX 425)

Bu akıncıları kelle koltukta akına yollayan; fedai, serdengeçti yapan, Allah yolunda ölme şerefinin hayaliyle yaşatan; Allah aşkı değil de nedir? Akıncıyı evinden, ocağından çıkarıp ülkesinden kilometrelerce öteye taşıyan şey; her gün biraz daha fazla insana hidayeti ulaştırabilmek için, i'lay-ı kelimetullah için, Allah için cihad etmekti. Osmanlı'da herkes başkaları için, Allah için bir şeyler vakfederdi; kimi camii, kimi hastane, kimi bu kuruluşlara para getirecek işyerleri, kimi kervansaraylar kimiyse akıncılar gibi hayatlar.

Akıncılar, o yüzyıllar boyunca Avrupa'nın fethinde çok önemli rol oynadılar; ama bir devre sonra; Allah'ın evliyası yerine, cinci hocalar hakimdi saraya artık. Devşirme paşalardan İbrahim Paşa, Akıncıların hepsini yok etmeyi başardı, savaş alanında yalnız bırakarak, çok miktarda düşmanın üzerine özellikle saldırtarak akıncıların yok olmasına sebebiyet verdi. Allah'ın düşmanları, Allah'ın dostlarının kökünü kazımayı başarmışlardı.
ALINTI

Akıncılar yazıda anlatılan özelliklerin haricinde, Osmanlı ordusunun mükemmel bir psikolojik silahıydı,
Osmanlı devleti gerçekden çok büyük, zeki bir devletti.
Sefer'e çıkmadan önce bazı kurumları hedef bölgeye gönderirdi,
Din adamları, Tüccarlar vs.
Seferden az öncede Akıncıları gönderirdi.
Din adamları ve tüccarlar gibi görevliler savaşdan önce hedef bölge halkına Osmanlıyı anlatır, Osmanlı buyruguna girdiklerinde kazanacakları refahı anlatır ve Ordu halk tarafından büyük bir direnişle karsılaşmazdı.
Bu taktik umut vaad eden hedeflerde kullnılırdı birde laf söz dinlemeyen asi bölgeler vardır ki bunlarada Akıncılar bakardı,
Akıncılar her ne kadar eğitimli, önemli kişiler ise bir o kadarda serttirler ve sehirleri dağıtır, ganimetleri alırlardı bunu özellikle yabancı menşeli tarih kitaplarından öğrenebiliriz.
Bu bölgelerde Akıncılar öyle bir saldırı yaparlardı ki, düşman halk şunu derdi; Öncü birlikler bunu yapabildiyse asıl orduyla nasıl baş ederiz..
Osmanlı'nın savaş taktikleri ve ordu yapılanması gerçekde çağının çok ilerisindeydi,
Araştırmak çok zevklidir. Konu için teşekkürler Üstâdım.

Akıncılar akında !
zaferleri yakında !

Bende sana bu değerli katkıların için teşekkür ederim Seyyah.

Bizim akıncımızda burada, yokmu fethedilecek yer

Türkler batida nereye kadar gitti diye sorsam hemen hemen hepimizin cevabi ayni olurdu...el cevap Viyana.
Bu kismen dogrudur...Viyanaya kadar fütuhat yapildi...lakin Türkler viyananin yüzlerce kilometre ötesine kadar gitti desem inanirmisiniz?
Inanabilirsiniz...
Türk akincilari Bugünkü Almanyanin güney bölgelerinde at kosturuyorlardi.
Bugün Almanyada bircok köy ve kasabanin adi Türkenfeld'dir.

Yani sizin anliyacaginiz, Osmanli ordusu sanildigi gibi viyanadan geri dönmemistir...viyana kapilari önünde fütühat durdurulmustur.