PKK’nın yeni dönemde “şiddeti her alana yayarak derinleştirme” siyaseti, özü itibariyle siyasi bir savaştır. Bu savaşın muhatabı da AK Parti Hükümeti’dir.
PKK devletle değil AK Parti ile savaşmaktadır. Çünkü AK Parti’nin “kademeli demokratik açılım” siyasetinin başarıya ulaşması halinde siyaseten yenileceğini ve toplumsal desteğini büyük ölçüde kaybedeceğini gören PKK, kendisine rağmen ve kendisi muhatap alınmadan “siyasi çözüm” yoluna giden AK Parti’yi cezalandırmak istemektedir.
Amaç, şiddet/terör ortamında ortaya çıkacak toplumsal öfke aracılığıyla AK Parti iktidarının köşeye sıkıştırılıp siyaseten güçten düşürülmesidir...
AK Parti Hükümeti bu oyun planını sadece bir “terör olgusu” olarak algılayıp eski mücadele yöntemleriyle PKK’ya karşılık verme yoluna giderse, çok büyük bir hata işlemiş olacaktır.
Siyasi eksenli yeni konsept
Bunun için yapılması gereken tek şey, siyasi odaklı yeni bir mücadele konseptinin belirlenmesidir.
Bunun için öncelikle ve önemlilikle yapılması gerekenler şunlardır:
BİR: Eski döneme ait terörle mücadele yasalarını değiştirmek gerekiyor. Bu bağlamda terör örgütüne üyelik, yöneticilik, yardım ve yataklık gibi suçların yeniden tanımlandığı yasalara ihtiyaç vardır. Cari yasaların sorunu çözmediği, tersine yeni sorun alanları yaratarak PKK’yı siyasal-toplumsal düzeyde güçlendirdiği bilinmektedir. Önerim şu: Üyelik ve yöneticilik suç olmaktan çıkartılmalı, yardım ve yataklık ise bizatihi terör eylemsellikleriyle sınırlandırılmalıdır. Bir insan PKK üyesi veya yöneticisi olabilir. PKK adına siyaset de yapabilir. Şiddete/teröre başvurulmadığı veya şiddete/teröre övgüde bulunulmadığı sürece her türlü düşüncenin propagandası ve siyaseti serbest olmalıdır.
İKİ: “Silahlı mücadele” ile “Siyasi mücadele”yi birbirinden ayırmak gerekiyor. Birincisi “suç”, ikincisi, “demokratik hak” olarak görülmelidir. Dağdakilere yapılacak “silahların bırakılması karşılığında siyaset!” çağrısı, pratikte anlamını bulmalıdır. Elinde silah olmayan belediye başkanlarını sırf PKK’lı aidiyetleri dolayısıyla tutuklamak, demokratik açı
lım sürecinin ruhuyla bağdaşmayan bir yanlışlıktır. Bu durumda ortaya çıkan inandırıcılık sorunu, PKK’nın siyaseten elini güçlendirmekten öte bir işe yaramamıştır. PKK’dan kaynaklı sorunların elbette farkındayım. PKK silahlı bir örgüt. PKK’nın “siyasi mücadele”yi “silahlı mücadele”nin emrine koşan yaklaşımı da sorun üretiyor. PKK’nın böyle yapmakla aslında “silahlı mücadele” ile “siyasi mücadele” arasındaki ayrımı bilerek ortadan kaldırmak istediği görülüyor. Bence, en doğru siyasal tavır, PKK’ya rağmen bu ayrımı hem anlayış, hem de yasalar düzeyinde netleştirip yerleşik hale getirmektir. ÜÇ: Çocukları savaş cephesine süren PKK’nın amacı, geniş bir mağduriyet alanı yaratarak hem toplumsal desteğini arttırmak, hem de propaganda üstünlüğünü ele geçirmekti. Cari yasalarımız, PKK’ya bu imkanı sunmuş oldu. AK Parti’nin çocuklarla ilgili yasayı vakit geçirmeden meclisten geçirmesi her bakımdan gereklidir.
DÖRT: Cezaevlerindeki hasta tutukluların tedavilerini ailelerinin yanında yapabilmelerine imkan sağlayan yasal düzenlemeler yapılmalıdır.
BEŞ: “Kürt diasporası”nın yurda dönüşünü sorunsuz sağlayacak yasal düzenlemeler geciktirilmemelidir. Eskiye ait yargısal işlemler dolayısıyla Kemal Burkay, Yaşar Kaya ve Şiwan Perver gibi binlerce Kürt vatandaşımızın sorun yaşadıkları biliniyor.”Kürt diasporası”nın sorunsuz dönüşü, PKK’nın beslendiği toplumsal zemini daraltıcı bir işleve sahip olacaktır.
ALTI: “Eve dönüş” yasası, “pişmanlık” ve “itiraf” gibi dayatmaların yer almadığı, suça karışmış-karışmamış ayrımı yapılmadan silahını bırakıp gelen herkesi evlerine döndürecek bir anlayışla düzenlenmelidir. Bu süreçte örgütün üst düzey yöneticilerinin üçüncü bir ülkede iskanını sağlayacak formüllere açık bir siyasi konumda durmak, sorunun çözümü için gereklidir. Silahların temelli sustuğu bir süreçte ancak başkaca öneriler kabul görür.

SONUÇ
PKK siyaseten yenilmediği sürece ne bu sorun biter, ne de terör sonlanır.


Mehmet METİNER

stargazete.com