Yıllar önce gazete için Sivas'ta yaşanan olayları araştırıyordum. Gözaltına alınan zanlıların ifadelerini okurken çok enteresan bir tanesine denk geldim. Bir vatandaş verdiği ifadede şöyle diyordu:
'Benim olaylarla hiçbir ilgim yok. Olay gerçekleşirken fırında çalışıyordum, bütün fırın buna şahittir...' Öte yandan fırıncı neden gözaltına alındığıyla ilgili bir fikre de sahipti: 'Zannedersem güvenlik güçlerinden beni sevmeyen birinin kurbanıyım. Çünkü geçtiğimiz hafta fırında sıra varken, bir emniyet görevlisi sıranın önüne geçmek istedi, ben de sıraya girmesi gerektiğini söyleyince aramızda tartışma çıktı... Buraya getirilmemin bu olayla ilgisi olduğuna inanıyorum...'

Enteresan bir durumdu... Aradan geçen zaman içerisinde yaşadığımız olaylar gösterdi ki, bir büyük olayın arasına kendi küçük meselelerini sıkıştıran insanların sayısı hiç de az değil.

Yine üzücü dönemlerden biri: 17 Ağustos Depremi'nin hemen sonrası. Enkazda bulunan cesetlerden birinin deprem esnasında başka yerde olduğu tespit ediliyor. Sonradan ortaya çıktı ki, ölen şahıs bir cinayet kurbanı, katiller işten sıyırmak için cesedi enkazın içine atıp işten sıyrılmaya çalışıyorlar.

Hele ki konu terör olunca, bu tür kurum ve kuruluşların, kişi ve çevrelerin sayısı hiç de az olmuyor.

Hatırlayın Danıştay Saldırısı'nın hemen akabinde estirilen havayı. 11 Eylül'e benzeten medya leşkeri mi ararsınız, sokakta dindarlar ile çatışma çıkarmaya çalışan psikopat mı? Hepsi o olaydan istifade edip kendi hastalıklı sorunlarını araya sıkıştırmaya kalkışmışlardı. Allah o katili yakalayan polisten razı olsun. Yeminle ifade ediyorum, Türk tarihinin kaderini değiştirmiştir. Tetikçi yakalanmasa bugün Türkiye'nin tablosunun çok farklı olacağından eminim.

PKK belası neredeyse 30 yıldır var. Bu millet on binlerce evladını verdi bu uğurda. Üstelik terör denen pislik -özellikle batmaya yakın dönemlerinde- öyle nokta atışı filan yapmaz. Kaldı ki PKK kendisini bidayetinden beri Marksist-devrimci bir noktaya oturtmuştur. Güneydoğu'da konuyu tartıştığım, dinli imanlı birçok insanın bu gerçeği bilmediğini görünce epey şaşırmıştım.

Her neyse...

Terörün kurbanlarına bakıp, 'teröristlerin şehit ettiklerine dikkat edin' türü uyarıları hiç ciddiye almadım ve itici buldum hep. Bilmiyorum belki doğrudur; bu ülkede sosyete cenazelerinin kalktığı yerden kalkmıyor şehit cenazeleri! Ancak bunu bir söylem haline getirmeyi ahlaksızlık olarak değerlendiririm. Zira terör -hiç cenaze töreni olmayan- Nişantaşı için de aynı beladır, Şemdinli için de!

Durum böyleyken, birilerinin, 'terörü protesto edenler arasında neden hiç örtülü yok' demesi ahlaksızlığın dik âlâsıdır. Kendi saplantılarını, ruh bozukluklarını konjonktürel olarak kusmalarından başka bir şey değildir.

Kendi halkını, değerlerini tanımayan ve bırakın tanımak istemeyi, bundan rahatsızlık duyan elit çevre ve medya her fırsatta dinî değerlerin birtakım şeylere alet edildiğini ileri sürer. İkide bir ağızlarında 'türban siyasi semboldür, kaşıyorlar' türü sakızlar dolanır durur. Önceki yazımda da belirttiğim gibi, düne kadar bu ülke için en büyük tehlikeyi başörtülü kızlar olarak gören üniversitelerin, 30 yıllık terör için ne yaptığını bilen eden yok. Sadece terör değil, Ermeni meselesi de aynen böyle. Ermeniler dünyanın her yerinde harıl harıl bu ülkenin aleyhine çalışırken, bizim akademisyenlerimiz kız çocuklarının giyim kuşamıyla uğraşmayı birincil görev addetti yıllarca.

Bazen o kadar gaza geliyor, içlerindekini tutamıyorlar ki, kendi çevrelerine içyüzlerini söyleyiveriyorlar. Andıç Medyası'nın önemli mahfillerinden biri, kişiliği, birikimi, görüşü ne olursa olsun, kendi gazetesinde örtülü bir yazarın olamayacağını söylemiş. Böylece bunların 'mahalle baskısı'ndan ne anladığı da belli. Oysa çok açık bir şekilde 'plaza baskısı' olduğunu kendileri ifade edecek kadar da rahatlar.

Kendi kişisel sıkıntılarını ülke mevzularının arasına sıkıştırıp kusanlar için terör anlamlı bir tokat; ama bu millet çekiyor acıyı.

29 Ekim 2007, Paz

'terörü protesto edenler arasında neden hiç örtülü yok' evet bu ifadeyi televizyonda görünce kanım donmuştu ve bilmeliyiz ki terörü protesto eylemlerine katılanların büyük kısmı sadece ak partiye içlerindeki nefreti kusmak için katılıyor gerçekten bu ülkenin iyiliği isteseler terör mitinglerinde bölücülüğü artırıcı provakatif sloganlardan uzak dururlardı önce laiklik elden gidiyor diyerek alanlara dökülüp içi boş slogan kültürünün esiri oldular,ama bu millet onlara prim vermeyince şimdide terörün artmasından, akan kandan, gözyaşından oy toplamaya çalışıyorlar ve üzülürek görüyoruz ki ak partide 22 temmuz öncesi demokratik söylemleri bırakıp, bu dokuncağı herşeyi yıkan,akıldan bilimsel düşünceden uzak milliyetçi akıntının önünde sürüklenmeye başladı.