POPULASYON GENETİĞİ

ALPEREN GÜRBÜZER

Popülâsyon
Aynı türe ait farklı kalıtsal yapılarda olan bireylerin oluşturduğu topluluklar popülasyon diye tanımlanır. Tabii bu arada popülasyon tarif olarak kalmayıp kendi içerisinde birçok bölümlere ayrılmaktadır. Şöyle ki;
Belirli bölgeye yayılmış aynı türe ait bireylerin oluşturduğu topluluklara ekolojik popülasyondenmektedir. Mesela hepimizin bildiği bahçe kertenkele dört ayaklı olup bu sayede çok mükemmel bir şekilde hızlı koşabiliyor. Buna mukabil ayakları kısa olan kertenkelelerde var ama, aynı türe ait bireylerin oluştuğu topluluğa girmektedir. Hakeza kör yılan aynı vücut yapısına sahip, ancak ayakları hiç yoktur, fakat o da sürüngenler grubuna ait bir üye olarak hayat yolculuğunu sürdürmektedir. İşte sürüngenler çatısı altında yaşayan canlıların kiminde ayaklar uzun veya kısa, kimin de ise hiç ayak olmamasına rağmen temel ortak özellikleri bakımdan hem aynı gıdayı paylaşıyorlar, hem de aynı çevre şartlarında beraberce yaşıyorlar. Dolayısıyla olaya bir de evrim mantığından bakıldığında çevreye yüzde yüz uyum sağlasalar bile organlarının bu denli farklı olmaması icap ederdi. Yani Darwin’in güçlülerin çevreye uyum sağlayıp ayakta kaldıklarını, zayıfların uyum sağlamayıp yok olduklarını gösteren en küçük bir emare gözükmemektedir. Mesela yine dağ farelerinin ön ayakları bilindiği üzere çok kısa, arka ayakları ise uzundur. İşte bu yapı sayesinde sıçramalı bir hamle ile hareket manevrası sergileyebiliyorlar. Evrimcilerin iddia ettikleri gibi bu hayvan ön ayaklar kısa kalmasına paralel arka ayaklarının güç kazanması sonucunda uzayıp sıçrama kabiliyeti kazanmış değildir. Kaldı ki evrim yoluyla sıçrama haline gelebilmesi için üzerinden milyonlarca yılın geçmesi gerekmektedir. Zira bu hayvancağız çevre şartlarından etkilenmesi kendi tercih üzerine tayin edilmiş bir seçim değildir. Belli ki arka ayakları üzerinde sıçrayacak bir programla yaratıldıkları için diğer birçok canlıda olduğu gibi yürüyememektedir. Mesela yine aynı kemirici grubuna dâhil ev fareleri ise kör oldukları halde hızla koşar adımlarla kaçabilen özellik sergileyebiliyor. Bu örnekler bize dağ faresinin dağ faresi olarak kaldığını, ev faresinin de ev faresi kaldığını göstermektedir. Keza yine bir kısım kurbağalar derileriyle solumaktalar, bir kısım ise ciğerleri ile solunum yapmaktadırlar. Fakat her iki türde aynı grup içerisinde kategorize edilirler.
Mendel Popülâsyonu
Kendi aralarında üreyebilen canlı topluluğa Mendel popülâsyonu denmektedir. Fakat eşeysiz üreme ile çoğalan canlı grupları Mendel populasyonu dışında kalırlar.
Gen havuzu
Bir popülâsyondaki bütün bireylerin taşıdığı genlerin toplamına o populasyonun gen havuzu diye tarif edilir.
Panmixis
Bir popülâsyonda bütün bireylerin kendi aralarında eşit birleşme ve döllenme şansına sahipse buna panmixis denir. Özellikle yeterince büyük populasyonlarda bu eşitliğin sağlandığı gözlemlenmiştir.
GEN HAVUZLARINDAKİ GEN FREKANSLARI
Yeni bir ana tip veya çeşidin başka bir tipten meydana geldiği iddiası abesle iştigal olarak değerlendiriyoruz. Elbette ki gerek insan, gerek hayvan ve gerekse insan topluluklarının her bir ferdi ortak bir gen havuzunun tabii üyeleridir. Buna itirazımız olamaz zaten. Bizim itirazımız bu üçünün de aynı gen havuza ait olduğu varsayımınadır. Oysa insanlar ortak tek bir temel gen havuzu denilen homosapiens (çeşitli ırklardan müteşekkil insan türü) kategorisine girmektedirler. Hakeza genus (cins) seviyesinde tüm çakal türleri aynı gen havuzunun üyeleridirler. Aynı gen havuzuna dâhil olan canlılar aynı zamanda birbirleriyle çiftleşip çoğalabilen üyeler olarak bilinmektedir. Bu yüzden bir bireyin kalıtsal yapısına genotip, bir populasyonun kalıtsal yapısına ise gen havuzu denmektedir. Nitekim insana ait gen havuzunda A, B, AB ve 0 kan grupları bulunur. Dolayısıyla her gen havuzundaki genlerin frekansı o gen havuzuna geçmişte etki eden bir takım seçici(seleksiyon) baskın özelliklerine göre değişiklikler gösterebiliyor. Örneğin Gana’da doğan bir çocuk bu ortamdaki gen havuzunun özelliklerinden etkilenerek belli bir miktarını alabiliyor. Yine İsveç’teki de bulunduğu ortamın gen havuzunun bir kısım özeliklerini kendi genotipinde görmek mümkündür. Demek oluyor ki köken olarak her bir fert mensup olduğu soyun karakterlerini taşısa da farklı çevre şartlarının etkisi altında (doğal seleksiyon) farklı gen frekanslarına sahip olunabiliniyormuş. Fakat bu çeşitlilik asla bir yeni tür ortaya çıkaramayacaktır. Bu tür değişiklikler türün kendi içerisinde bir takım varyeteler oluşturması anlamına gelecektir. Mesela tatlı mısır, cin mısırı, nişastalık mısır, kuş mısırı tipleri ayrı varlıklar olmayıp aksine mısır bitkisinin tek gen havuzundan oluşan muhtelif varyeteleri (çeşit) olarak sahne alacaklardır. Yine omurgasızlar grubundan protozoalar, süngerler, trilobitler, ıstakozlar ve arılar ortak gen havuzuna ait aynı tipler olmayıp, bilakis kendi havuzlarında ortaya çıkan tek tip canlılardır. Dahası omurgalılardan balıklar, kurbağalar, sürüngenler, memeliler ve kuşlarda öyledir. Dolayısıyla farklı tipleri ortak bir havuza dâhil ederek bunlar birbirinin akrabası diye ilan etmek akla ziyan bir davranıştır. Tabii onların dertleri davaları başka, asıl dertleri insanla maymunu nasıl bir punduna getirip tek ortak bir gen havuzu kalıbına koyma davalarıdır. Yani onlar için esas olan aynı atadan geldiğimizi söylemeye çalışmaktır. Oysaki her bir tip kendi havuzunun ürünü olarak tezahür etmektedir. Bu yüzden biz doğal seleksiyonu canlı türlerin bozulmadan sabit kalmasını sağlayan ve aynı zamanda adeta ‘yıkılmadım ayaktayım’ sözünün ruhuna uygun bir mekanizma olarak değerlendirip, asla doğal seleksiyonu canlıları evrimleştiren bir yapı olarak görmüyoruz. Zaten ortada böyle bir seçime yönelik bir delil olmadığı gibi, hiç kimse böyle bir doğal seçme yöntemiyle yeni bir canlı üretemez de. Nitekim kural olarak gen havuzundaki genlerin frekansının sabit kalması şu şartlara bağlı olup, Şayet;
—Bir popülasyona dışardan göç akımı yoksa,
—Mutasyon ve kromozomal değişme meydana gelmiyorsa,
— Normal bir çiftleşme veya döllenme varsa,
— Herhangi bir genin yararına ya da zararına bir seçme yoksa,
— Popülâsyon yeterince büyükse, bu tip populasyonlara kararlı populasyon adı verilmektedir. Doğal seçme bir noktaya kadar etkisini göstereceği için bir popülâsyonda maksimum değişmenin (varyasyon) belirli bir sınırda kararlı kalması gayet tabiidir.
Melezleştirme yoluyla dünyaya getirilen canlılar sanki yeni bir tür gibi algılanmaktadır. Oysa bu tür canlılar kendi hallerine bırakılmış olsalar yine asıllarına döneceklerdir. Bu bakımdan tazı, pekin köpeği, kısa burunlu fino köpeği (pug) görünüşte farklı gibi görünseler de her biri melez yaratıklar olup, sonuçta köpek türünün üyeleridirler. Zannedildiği üzere köpeğin dışında evrimleşmiş başka tür değillerdir.
Evrimciler mutasyonların genetik yapıda meydana getirdikleri değişiklikler doğal seleksiyon aracılığı ile seçilerek evrimleşmenin gerçekleştiği iddiasını gütmektedirler. Varsayalım ki doğal seçme vasıtasıyla belirli yönde yarar sağlayan genlerin zamanla havuzda frekansının artacağını düşünsek bile, frekans artması belli bir noktaya geldiğinde stabil kalacağı muhakkak. Nitekim bir araştırmacı meyve sineklerinin göğüs kıllarının sayısını azaltmak için birtakım çalışmalara koyuldu. Bu çalışmalar gerçektende yirminci nesle kadar başarılı oldu da. Ancak 20. nesilden sonra azalma trendi bir noktada çakılı kalınca ister istemez ortalama kıl sayısı sabit kalıverdi. Zira sirke sineği (Drosophila melanogaster) laboratuar şartlarında senelerce radyasyona tabii tutulmuş, sonuçta göz ve vücut rengi değişmiş, hatta cılız ve kesik kanatlı sirke sinekler manzarasıyla karşı karşıya kalınmıştır. Yani asla yeni bir canlı türü meydana gelmemiştir. Demek ki belirli noktadan sonra seleksiyon bir işe yaramamaktadır. Yine benzer çalışmalarla daha verimli yumurta elde etmek için tavuklar üzerinde çalışılmış. Bununla da kalmayıp daha verimli süt elde etmek için inekler üzerinde incelemeler yapılmış, daha sonra da kaliteli protein elde etmek için tahıllar üzerinde denemeler yapılmıştır. Fakat tüm bu denemeler sonucunda tıpkı yukarda ki örnekte olduğu gibi belirli noktaya geldiğinde verim grafiğinin durduğu gözlenmiştir. Böylece belirli noktadan sonra seleksiyonun etkisinin olmadığı bir kez daha teyit edilmiş oldu. Yani istediğiniz kadar şeker pancarı muhtevasını artırmak için her türlü çabayı gösterin, bu artış en fazla % 17–18 civarında olup, belli bir noktadan öteye geçemeyecektir.
Varyasyonlar
Bakteriyolojiyle uğraşan birçok bilim adamı birkaç cins bakterinin birçok varyasyonlara uğradığından hareketle bu ilk duruma pleomorfizm denmiştir. Dolayısıyla ilk dönüşümler bir noktaya kadar kabul görse de tamamen yeni bir başka canlı ortaya koyacak anlamına gelmemektedir. Maalesef Darwin yaşadığı dönemde teorisini ortaya koyduğunda varyasyonların belli bir sınır noktasının olabileceğini tahmin edememişti. Peki, bu varyasyon ne ki bunun bir sınırının olmadığını sanmış. Bilindiği üzerevaryasyon genetik biliminde karşılığı çeşitlilik demektir. İşte bu yüzden dünya üzerinde yaşayan tüm insanlar bu varyasyon potansiyeli sayesinde kimi siyah tenli, kimi beyaz, kime çekiç gözlü, kimi ela gözlü vs. olarak hayata renk katmaktadırlar. Bundan dolayı varyasyon insanlığın önceden genetik kodlarında var olan özelliklerin farklı zamanlarda veya farklı bölgelerde insanlık türü (çatısı) içerisinde sabit kalarak ortaya çıkması olayı diye tarif edilmektedir. Tariften de anlaşıldığı üzere varyasyon genetik bilginin sınırları içerisinde cereyan etmektedir. Asla varyasyon sonucunda ne maymun insana dönüşmekte, ne de şu varlık bu varlığa dönüşmektedir. Kaldı ki her türün içerisindeki farklı cinslerin ortaya çıkmasından gayet tabii ne olabilir ki. Zaten farklı cinslerin özellikleri varyasyon süreci içerisinde ait olduğu türün gen havuzunda mevcut. Dolayısıyla o türe ait tüm özellikler bir sürüngene kanat eklenip uçuşa geçecek şekilde kuşa dönüşmüyor. Yani Darwin’in varyasyondan farklı tür çıkaramaması genetik değişmezlik (genetik homoestatis) ilkesinden dolayıdır. Değişmezlik ilkesini yıkmak adına yapılan farklı varyasyonlara ait türleri çaprazlamalarına rağmen bir türlü evrimi kurtaracak yeni bir yaratık ortaya çıkamamıştır. Çünkü türler her zaman sürecinde, her an ve her şartta sabit kalmaktadır. Hiçbir zaman kırmızı gülden mavi gül olamayacağı gibi maymun da insan olamayacaktır. Şayet ortak gen havuzunda maymunun insanlaşacağına dair genetik özellikler olsaydı bu dönüşüm ancak o zaman olabilirdi, ama gel gör ki böyle bir olay hiçbir zaman vuku bulmamıştır. Zira yaratan her türü kendi içerisinde değişik tonlarda zenginleştirip bir başka canlıya dönüştürmeyecek şekilde gen havuzunu belli sınırlar içerisinde sabit tutmuştur.
Evrimcilerin bir diğer açmazı da antibiyotikler konusudur. Onlar birtakım bakterilerin antibiyotiklere karşı direnç göstermesini mutasyona bağlı bir değişim olarak sunmakla kendilerini uyanık, bizleri aptal yerine koymak gibi bir kurnazlığı yeğliyorlar. Oysa söz konusu bakterilerin antibiyotiklere gösterdikleri direnç, mutasyon sonucu sonradan gelişen özellikler değildir. Aksine bunlar bakterilerin bir kısmının daha antibiyotik kullanılmadan bünyelerinde var olan çok önceden dirençli genleri taşımasından kaynaklanan bir durumdur. Dolayısıyla bakteri türleri arasında direnç geni taşıyanlar popülâsyonda yerini alıp, diğer antibiyotiğe karşı direnç geni taşımayan canlılar ise azalarak nesli tükendiği belirlenmiştir. Anlaşılan o ki bakterilerin antibiyotikle baş başa kaldıklarında mutasyona uğrayıp ta direnç kazanmış bakteri evrimleşmesi denilen bir hadise yoktur. Sadece dirençli ve dirençsiz varyasyonlar arasında Dadaloğlu’nun deyişiyle “Ölen ölür kalan sağlar bizimdir” fermanı vardır. İşte ayakta kalan o sağlar yeni bir tür değil diğerlerinin elenmesiyle gün yüzüne çıkan bir başka bakteri cinsidir.
Maalesef şu meşhur böcek öldürücü DDT etrafında bile çok hummalı bir şekilde evrim hikâyeleri uydurulmaktadır. Her nedense meydanda DDT’ye karşı sonradan kazanılmış bir bağışıklık olmadığı halde ısrarla bu propaganda diri tutulmaya çalışılmaktadır. Tıpkı antibiyotik olayında olduğu gibi genlerinde bağışıklık mekanizması olmayan böcek cinslerinin DDT karşısında popülâsyondan çekilip, bunun yerine genetik yapısında bağışıklık gösterebilecek yeni bir tür böcek bireylerinin yer alacağı bir popülâsyon söz konusu değildir. Anlaşılan o ki ne bakterilerin antibiyotiğe karşı direnç kazanması, ne de böceklerin DDT’ye karşı gösterdikleri bağışıklık evrimi ispatlayacak türden örneklerdir. Kaldı ki insan vücudunda bile DDT vardır. Nitekim uzmanlar anne sütünde normal değerlerin üzerinde DDT’nin varlığını tespit etmişlerdir. Buna rağmen hiçbir insanın vücudunda bulunan DDT nedeniyle hastalık geçirdiği gözlenmemiştir.
Bir popülâsyonun gen frekansını bilmemiz için ilk olarak homozigot çekinik bireylerin sayısını bilmemiz gerekir. Gen frekanslarının saptanması konusunda birbirinden bağımsız olarak İngiliz matematikçi G.H. Hardy ve Alman hekimi Wilhem Weınberg 1908 yılında formül geliştirdiler. Daha sonra populasyon genetiği gelişince bu formül Hardy Weinberg kuralı olarak adlandırıldı.
Mutasyon konusuna gelince aşağı yapılı organizmalarda mutasyonlar bir türden başka bir türün meydana geldiği fikrine genetik bilim adamlarının çoğu katılmamaktadır. Kaldı ki böyle bir mutasyonla yeni bir canlı ortaya çıkıyorsa bu durum yüksek yapılı canlılarda da olması gerekir. Maalesef şimdiye kadar gerek makro mutasyon düzeyde, gerekse mikro mutasyon seviyede evrimleşme hadisesine rastlanılmamıştır. Madem mutasyon ve seleksiyonla tabiatta yeni bir tür oluşmamış, hatta deney ve gözleme dayalı da olsa hala ispatlanamamış, o halde bunca boşa çaba niye? Doğrusu anlamak mümkün değildir. Üstelik mutasyonun adaptasyonu (çevreye uyum) sağlayacak şekilde nasıl bir değişimi gerçekleştiği noktasında ikna edici bir açıklama yapmaktan da aciz oldukları anlaşılmaktadır. Mutasyonla evrimleşmenin gerçekleşip yeni bir canlı türünün ortaya çıkabilme ihtimali sıfır olduğunu bile bile bu inat maalesef devam ediyor. Genetik yapıda milyonda bir ihtimal dâhilinde istisnai küçük değişmelerden medet umanlar daha çok ufku olmayan insanlara ait bir meziyet olsa gerektir. Belli ki teorilerini bilimsel kabullere dayanmaktan ziyade inanç şekline dönüştürmüş durumdalar. Bu arada şu soru akla gelebilir, madem evrim teorisini ileri sürenlerde bilim adamı sayılıyorlar, o halde bilim adamı hiç hata yapar mı? Elbette ki yapar. Çünkü tarihte nice bilim adamları, Galile ve Copernicus’un; “Gezegenlerin dünyanın etrafında değil güneşin çevresinde döndüğü” ısrarlı yaklaşımlarına uzun süre itiraz etmişlerdi. Dahası canlıların cansızlardan tesadüfî olarak kendi kendine meydana geldiğinden dem vurmuşlardır. Hatta tarihi süreç içerisinde kurbağaların karabataklıklardan, farelerin ise çöp döküntülerinden türediğini söyleyecek kadar zırvalayan bilim adamları da çıkmıştır. Anlaşılan materyalizm fikri onların gözlerini perdeleyip hakikate çevrilmesine engel olmaktadır.
HARDY WEİNBERG KURALI

Tüm canlı tipi bünyesinde çok sayıda gen donanımına sahip olacak şekilde yaratılmıştır. Dolayısıyla tek yumurta ikizleri haricinde dünyada yaşayan her birey birbirine tam olarak benzemediği gibi kimliklendirme ile ilgili analiz çalışmaları neticesinde otozomal DNA profillerinin birbirinden farklı olduğu anlaşılmıştır. Yani hiçbir birey diğer bir bireyin gen bileşimi ile tıpa tıp aynı değildir. İşte tüm insanlık bir türün (Homo sapiens) elemanı olmasına rağmen gen dağılımının ortaya koyduğu zenginlik veya çok çeşitlilik sayesinde farklı karakterlere sahip ırkların içerisinde yerini almıştır. Aynı zamanda çeşitliliği sağlayan genler dominant (baskın) veya resesif (çekinik) halde bireylerin fenotip ve genotipini ortaya çıkarmaktadır. Zira Mendel, monohibrid çaprazlamalarla çekinik genlerin homozigot halde ortaya çıkma şansının ¼ olduğunu gösterdikten sonra, birçok kişi çekinik genlerin populasyonda gittikçe azalacağına hükmettiler, ama bu doğru teşhis değildir. Eğer bir populasyonda çekinik genlerin zararına yâda yararına doğal bir seçme yoksa frekans sabit kalacaktır. Yani ne tip kombinasyon (birleşim) meydana gelmiş olursa olsun her tür kendi içerisinde sabit kalıp insan insan olarak, kedi kedi olarak kalacaktır. Hala iddialarınızda ısrar ediyorsanız, o halde mavi gözün ortaya çıkma şansı ¼ olduğu halde neden populasyonda kalkmamaktadır? Hadi göz renginden vazgeçtik, ya gözün açık veya koyu olmasını sağlayan bir çift gene ne diyeceksiniz. Belli ki sus pus olup göz rengi tonunun birçok gen tarafından ayarlandığını (poligenik kalıtım) sinenize çekmekten başka çareniz kalmayacaktır. Zaten bir birey göz rengi bakımdan homozigot çekinik ise melanin birikimi olmayacağından dolayı gözler açık veya renkli olacaktır. Şayet birey başat gen taşırsa (baskın gen) bu seferde melanin birikimi olacağından dolayı koyu renkli olması kaçınılmaz olacaktır. Demek ki her iki rengin tonu bir dizi gen (poligenik) tarafından kontrol edilmektedir. Bu nedenle bu gen havuzunda mavi, ela ve siyahın birçok tonu bulunabiliyor.
Örnek- Bir popülâsyonda siyah (A) ve mavi (a) genlerin kalıtımını düşünelim. Bu durumda birinci döl AA-2Aa-aa şeklinde olacaktır.
Bu oranların dengeli bir şekilde AA x aa popülasyonunda F1= Aa olup, bunun açılımının her zaman aynı kaldığına dair bulguyu F1x F1 çaprazlaması gösterecektir.


A
a
A
AA
Aa
a
Aa
aa


Böylece AA-2Aa-aa
1: 2: 1 oranı tezahür edecektir.
Popülâsyonda bireylerin çiftleşme şansının aynı olduğunu varsaydığımızda mavi gözlülerin oranı % 16’da kalacaktır. Gen havuzunda bulunan diğer genlerin oranı ise 1 (A + a = 1) olacaktır.
A= p
A=q
p+q= 1
p = q -1 olup → A geninin frekans değerini verecektir,
q= p -1 olup → a geninin frekans değerini ortaya koyacaktır. Yani ortamda p geni kadar q geni taşıyan yumurtalar var olacaktır. Aynı zamanda p geni kadar q geni taşıyan spermalarla birleşeceğinden sonuç:
(p+q) (p+q) = p2 + 2 pq + q2
Veya (A + a) (A + a) = AA + 2Aa + aa
Ya da (p+q) 2 = p2 + 2 pq + q2 şeklinde formüle edilecektir.
Örnek-
P=1/2 ise diğerlerinin frekanslarını bulunuz?
p+q= 1 ise ½ + q=1
q= 1- ½
q= ½ olur.
Örnek-
Elinizdeki mavi gözlülerin oranı % 16 olduğuna göre diğer bireylerin genotiplerini saptayınız.
Bir popülâsyonda çekinik bireylerin sayısı % 16 ise diğer bireylerin genotipi gayet kolayca bulunabilir. Şöyle ki;
%36 %48 %16
↕ ↕ ↕
(p+q) 2 = p2 + 2 pp + q2 eşitliğine göre mavi gözlülerin (aa) genotipindeki bireylerin frekansı q2 dir. Buradan 1q genininin oranını bulmak için karekökünü alırız.

(aa) q2=0,16
q= √0,16
(a) q= 0,40 → bir tek genin oranı q x q =0,40 x 0,40
q2 =0,16 (%16-homozigot mavi gözlülerin oranı)

p+q= 1
p=1–0,40
p=0,60→ bir tek genin oranı p x p =0,60 x 0,60 ise
p2 =0,36 (% 36) homozigot siyah gözlülerin oranı diye sahne alacaktır.
2pq=2 x 0,60 x 0,40 ise bu durumda;
2pq=0,48 (% 48) siyah heterezigot olanların sayısını verecektir
Böylece toplamda mavi gözlü (q2)= % 16 homozigot,
Siyah gözlü (2pq)= % 48 heterozigot,
Siyah gözlü (p2)= % 36 heterozigot dağılım gösterip, toplamda ise
+——
%100 şeklinde oranlar tezahür edecektir.

Çiftleşme
frekans
yavru
Yavruların bulunuş şekli
Aa x AA
(p) 2 x (p) 2
¼ x1/4
1/16 AA
(p2)= √1/4 ise p=2 olur. pxp=2x2=4
ppxpp=4x4=16
Aa x Aa
p 2 x 2pa
¼ x1/2
1/16 AA ve 1/16 Aa
P=2 göre p 2 x pq=22x2x2=16
Aa x aa
p 2 x q 2
¼ x1/4
1/16 Aa→ p 2 x q 2
√p 2 x q 2=pq= 4x4=16

A
a
Aa=1/16

Aa x AA
2p q x p 2
1/2 x1/4
1/16 AA ve 1/16 Aa

A
A
AA1/16
a
Aa1/16

Aa x Aa
2p q x 2p q
1/2 x1/2
1/16 AA, 1/8 aa ve1/16 aa

A
a
A
AA
Aa
a
Aa
aa
F1:AA, 2Aa, aa
↕ ↕ ↕
1/16 1/8 1/16
Aa x aa

1/2 x1/4
1/16 Aa ve1/16 aa


a
A
Aa 1/16
a
Aa1/16



aa x AA
1/4 x1/4
1/16 Aa →

A
a
Aa 1/16

aa x Aa
1/4 x1/2
1/16 Aa ve1/16 aa

a
A
Aa 1/16
a
Aa 1/16

aa x aa
1/4 x1/4
1/16 aa

a
a
Aa 1/16



MULTİPL ALLELDE FREKANS HESAPLANMASI
İnsanda A, B ve 0 grubu genlerin frekansını gösterirsek ortaya çıkacak bağıntı A+B+0 = 1 veya p + q + r =1 olacaktır. Yani (p + q + r)2 =1 şeklinde formüle edilecektir.
Örnek- Herhangi bir toplumda yaptığımız gözlemlerde insanların % 45’i A, % 13’ü B, % 6’sı AB, % 36’sı 0 grubundan olduğuna göre buradaki gen frekanslarını hesaplayınız.

IA IA, IA i
IB IB, IB i
IA IB
ii
Beklenen frekans
p 2 +2pr
q 2 +2qr
2pq
r2
Gözlenen frekans
% 45
13
6
36


A=p= % 45
B=q=% 13
0=r dersek % 36
(p+q) 2 = p2 + 2 pq + q2
Not: Homozigot halde q2 veya p2, heterezigot halde 2pr veya 2qr veya 2pq’dir.
Bu tip problemlerde ilk olarak r bulunur. Sonra karekök işlemiyleq+r den p bulunur.
p+q+r = 1(üç kan grup faktörünün toplamı 1’e eşit)
p= 1-(q+r) = 1–0,7=0,3
p= 1-(p+r) = 1–0,7=0,3
q+r=√(q+r) 2
q+r= √ q2 + 2qr + r2
q+r= √ 0,13+0,36
q+r= √ 0,49
q+r= √ 0,7
r2= 0,36=√ r2=√ 0,36=0,6
q+r=0,7
q=0,7–0,6
q=0,1
Yapılacak x2 testleri ile beklenen ve gözlenen rakamlar birbirine uygunluk gösteriyorsa populasyon dengededir demektir. Şayet sapma olursa popülâsyonun kararsızlığını ve doğal seçme baskısı altında olduğunu gösterir.
Alleller arasında sıralı bir başatlık (dominant) varsa A1> A2> A3 → bağıntı A1 A1 (p2), A1A2, A1A3 (2pr), A2A2, A2A3 (2qr), A3A3 şeklinde tezahür edecektir.

DÜŞÜK FREKANSLI GENLERİN SAPTANMASI

Örnek: Amerikan toplumunda doğan her 10.000 çocuktan 1 tanesi çekinik homozigot kalıtımlı kluyveromyces lactisin yol açtığı hastalığa sahiptir. O halde bu genin frekansını ve diğer genlerin frekansını bulunuz.
qq=homozigot çekinik
q2=1/10.000 ise;

q2=1/10.000 =√ q2=√ 1/10.000
q=1/100=0,01 kluyveromyces lactisin yol açtığı hastalığını meydana getiren çekinik genin frekansını verecektir.
p+q=1
p =1-q
p =1–0,01
p=0,99 dominant genlerin frekansı ise;
2pq= 2x099x0,01
2pq=0,098 heterezigot genin frekansını verecektir.
Problem-
Kırmızı yeşil körlüğü (renk körlüğü) hayatiyet ve fertilite üzerine etki etmediğine göre dengeli bir popülâsyonda erkeklerin % 8’i ancak kırmızı yeşil körü olacaktır. O halde bu popülâsyonda kırmızı yeşil körü kadınların ve normal olanların oranı nedir?
q=0,08
xrxr, xRxr=?
p=normal,
q=renk körü diye tanımlarsak;
♂(xry0) q=0,08=8/100 erkeklerin renk körü frekansıdır.
Şayet ♀(xrxr)=(0,08)2 ise kırmızı yeşil körü kadınların oranı (frekansı);
xrxr=q2=0,0064=64/10.000 olacaktır.
p+q=1 ise p= 1–0,082=0,92 ♂
♀xRxR, xRxr ise p2 + 2pq= (0,92)2 + 2(0,92 x 0,08)
=0,9936= 9936/10.000 normal görüşlü homozigot ve heterezigot kadınların oranı şeklinde vuku bulacaktır.
Problem-
Bir toplumda her 60.000 kişiden 1’i otozomlar üzerindeki bir çekinik genin homozigot olmasıyla ortaya çıkan bir anormallik taşımaktadır. O halde;
a)Bu genin frekansı nedir?
b)Heterezigotların oranı nedir?
a) q=a=? q2=1/60.000=√q2=√1/60.000
p= q= 1/245
p+q=1 den p= 1–1/245=244/245



b) 2pq= 2x244/245x1/245
=488/60.000=1/123
Problem-
Memleketimizde 0 kan gurubundan olan fertlerin nisbi frekansı % 32, A gurubunda olanlarınki ise % 44, B gurubunda olanlarınki ise %16’dır. Bu duruma göre;
a) A, B, 0bu genlerin nisbi frekansı nedir?
b) AB grubu genlerin nisbi frekansı nedir?
A=p=?
B=q=?
0= r =?

IA IA , IA i
IB IB , IB i
IA IB
ii
p2+2pr
q2+2qr
2pq
r2
0,44
0,16
0,16
0,32


Not: bu tip problemlerde ilk önce resesif r, sonra q+r den (kareköküyle) p’yi bulmalıyız.
r2=0,32
√r2=√0,32
r=0,6(yaklaşık değer)
q+r=√(q+r) 2=√q2 +2qr+ r2
=√0,16+0,32
=0,7 (yaklaşık değer)
p+q+r=1
p=1-(q+r)
p=1–0,7
p=0,3
q=1-(p+r)
q=1-(0,3+0,6)
q=0,1
2pq=2x0,1x0,3=0,06
Problem-
Bir toplumda her 20 erkekten 1’i renk körüdür (renk körü çekinik gene dayanır)
a-Bu genin toplumdaki frekansı nedir?
b-Kadınların renk körü olma ihtimali nedir?
c-)Normal kadınların renk körü olma ihtimali nedir?
d-) Normal erkeklerin renk körü olma ihtimali nedir?
(p+q) 2 = p2 + 2 pq + q2 (çekinik gen)
Çözüm-

a) q (xry0)= 1/20=0,05♂ erkeklerde renk körünün ortaya çıkması için bir tek gen yeterli olduğunda xry0’den hareket edilir(q).
b) q2(xrxr)=1/400♀=0,025 kadınlarda renk körlüğü resesif olduğu için iki genin bir arada bulunması gerekir. xrxr (q2)
c) xRxR , xRxr
p2 + 2 pq)= (0,95)2+2(0,95)x0,05
=0,9975
p+q=1 ise
p=1-0,05
p=0,95
d) xRy0♂
p=0,95
e) q+ q2=0,05+0,0525
=0,0525 (Toplumdaki bay ve bayanların renk körü sayısı)

ALBİNOLUĞUN SAPTANMASI

Tirozinaz enziminin eksikliğinden ortaya çıkan albinizm 20.000 doğumda 1 görülür.
a-Bu çekinik genin frekansını bulunuz.
b- Normal genin frekansını bulunuz
c- Heterezigot taşıyıcı olanların sayısını bulunuz.
q2=a x a=1/20.000 ise
a) =√q2=√1/20.000
q=1/141 çekinik genin frekansını verir.
b) p=1-q
p=1- 1/141
p=140/141
c) 2pq =2x140/141 =1/70 (yaklaşık değer) Demek ki 70 kişiden 1’i bu hastalık bakımdan taşıyıcıdır.

PHENYL-THİO-KARBAMİD TADI ALGILAYANLARIN ORANI

Phenyl-thio-karbamid (N-C=S bağı) tadını algılıyabilmek kalıtsal özellik olup insanlığın bir kısmı bu maddeyi acı, bir kısmıda tatsız hissedecektir.


Tadı alanların oranı
Tat alamayanların oranı
3643 kişi üzerinde yapılan çalışmalarda
% 70,2
% 29,8
BEYAZLAR

% 30
ESKİMO VE AMERİKA YERLİLERİ

% 30’dan çok daha küçük


Tat alanlar arasındaki evlenmeler sonucunda %12,4 tat alamayan çocuklar oluştuğuna göre tat alma dominant bir gen tarafından belirlenmektedir. Böylece;
(p+q) 2 = p2 + 2 pp + q2
p2 =%70,2
√p2=√70.2.100
p= 8,3/10=0,8 tat alan dominant genin frekansı.
p+q =1
q=1–0,8 veya 1–8/10=2/10
q=0,2
2pxq=2x0,8x0,2
=0,32 gen frekansı elde edilecektir.

ZARARLI GENLERİ TAŞIYICI OLARAK BULUNDURAN BİREYLERİN ORANININ TESPİTİ
Kafkas ırkında Amerika’da yaşayan insanlar arasında 1/1600 oranında kistik fibröz hastalığı görülür. Homozigot çekiniklerin üreme şansı olmadığı için heterezigot durumda olanlar bu hastalığa meydan verdiğinden bu genin frekansını bulunuz.
(p+q) 2 = p2 + 2 pp + q2
p2 =ss = 1/1600
√ss=√1/1600
s=1/40
p+q=1
q=1-1/40
=39/40 çekinik genin frekansı.
2pq=2x1/40x39/40
2pq=78/1600
=1/20 heterezigotlar bu hastalığı meydana getirdiğine göre kistik fibrozis 1/20’dir.
Ss x Ss(pq)


S

s
S

SS
Ss
s
Ss
Ss 1/4


Heterezigotlar kendi aralarında birleştiği zaman (1/20x1/20=1/400) hastalıklı çocuk şansı 1/400x1/4=1/1600 oranında tam uyum gösterir.
Örnek-
Amerika’da yaşayan zencilerin 1/400’ü orak hücreli anemidir. Bu genin frekansını ve taşıyıcıların oranını bulunuz.
q2 = s2 =1/400=√1/400
q=s=1/20
p+q=1
p=1–1/20=19/20
2pq=2x1/20x19/20=1/10 bir değere tekabül eden taşıyıcı oranını verecektir
Gen frekansları toplumlara ve ırklara bağlı olarak değişiklik gösterir. Örneğin kistik fibröz siyahlar arasında nadir gözükmesine karşılık, orak hücreli anemide beyazlar arasında nadir bir değer olarak karşımıza çıkacaktır. Dolayısıyla bir beyazla bir siyahın birleşmesinden doğacak çocuklarda bu tür hastalıkların çıkması kural olarak imkânsızdır. Çünkü birinin yüksek frekanslı zararlı geni diğerinin düşük frekansı tarafından engellenecektir. Yani bu bahsettiğimiz zararlı gen olayı aynı toplum veya aynı ırk içerisindeki evlenmeler için geçerli olacaktır.

SEÇME EŞİTLİĞİN DEĞİŞMESİ
Bir kere arınma ile ayıklama aynı iki kavramlar değildirler. Çünkü arınma gelecekte ortaya çıkacak kuşakların daha pozitif anlamda genlerin yüklenip seçilmesi manasına gelmektedir. İşte bu arınma mekanizması sayesinde daha sağlıklı ve daha gürbüz genler seçilerek maksat hâsıl olmaktadır. Mesela üreme olayının tek bir genle değil de allel genle, yani bir çift genle temsil edilmesi bunun tipik bir örneğini göstermektedir. Maalesef evrimciler canlılarda gerçekleşen bu arınma mekanizmasını çeşitli dalavere oyunlarıyla seleksiyon diye yutturmaya çalışmaktadırlar. Başta da belirttiğimiz üzere arınma başka, seleksiyon başka bir şeydir.
Seleksiyonun hareket noktası zayıflar üzerine kuruludur. Güya zayıflar çevreye adapte olamadıklarından ayıklanarak zaman içerisinde canlı âleminden çekilip kayboluyorlarmış. Oysa çevreye adapte olmada birçok sıkıntı yaşayan canlıların milyonlarca yıl değişmeden hayatta kaldıkları bir sır değil artık. Mesela kör yılan bunlardan bir tanesidir diyebiliriz. Bu hayvancağız zor hayat şartlarına karşı meydan okurcasına ayaklarında ufak bir değişme ile çevreye uyum sağlayabilmektedir. Hakeza dağ faresi de ayaklarına uygun olarak seçtiği orman ve bahçeleri mesken tutarak bir tür çevre uyumu gerçekleştirebiliyor. Yine Yeni Zelendada bir cins kirpi yumurtadan çıkan yavrusunu dikenlerine rağmen karnında besleyerek milyonlarca sene böylesine hayatını devam ettirebilmiştir. Bu tür örneklerin ortak bir özelliği olumsuz şartlara rağmen hem neslini devam ettirmiş olmaları, hem de evrimcilerin iddialarının aksine seleksiyonla yeni bir türe dönüşmemiş olmalarıdır. Gerçek anlamda ayıklama olsa bile meydana gelebilecek değişme her türün kendi sınırları içerisinde sabit kalacaktır. Şayet seçme gücü heterezigotlar yararına ise heterezigot bireylerin frekansı Hardy-Weınberg kuralındakinden daha yüksek olacaktır.
Örnek-
Sicilya’da kan (MN, NN, MM) antijenleri üzerine yapılan bir araştırmada N tipi için oran (yani bu birey gen yapısı bakımda LN LN homozigottur) % 20 olduğu belirlenmiştir.
a) Bu genin frekansını,
b) M geni homozigot bireylerin sayısını,
c) Heterezigot bireylerin oranını bulunuz.
(p+q) 2 = p2 + 2 pp + q2
Çözüm_
a) q2 = LN LN = 0,20
√( LN)2=√0,20
q = LN = 0,44
b) p+q=1
LM =p=1-0,44
=0,56 M geninin frekansı buradan LM LM =0,56x0,56=0,3135
c) 2pq=MN=2x0,56x0,44
=0,4928
=% 49,28 olacaktır.
Böylece şöyle tablo düzenleyebiliriz.


MM
MN
LM
LN

Gözlenen
0,31
0,49
0,20


Hesaplanan
0,32
0,48
0,20
0,56
0,44


Tabloda da görüldüğü üzere hesaplanan ile gözlenen heterezigot genler arasında uygunluk olduğu için heterezigotlar yararına herhangi bir seçme yoktur. Fakat orak hücreli anemi için heterezigot genlerin yararına seçim olduğu için heterezigotların sayısı homozigotlara göre daha fazladır. Mesela Afrika’da sıtmanın yaygın olduğu bir bölgede doğan çocuklar üzerinde yapılan hesaplamalarda % 4’ünün anemi olduğu saptanmıştır. Hesaplanan heterezigotların oranı ise % 32’dir. Keza gözlenen kan testlerinde heterezigotların frekansı ise % 48’dir. Homozigot anemilerin bir kısmı yeterince oksijen sağlayamadıklarından ortadan kalkmış gibi gözüküp, böylece heterezigot oranları yükselmiş görünmektedir. Keza baraj ve sulama tesislerin gelişmesiyle birlikte sıtma taşıyıcı sivrisineklerin çoğalmasına neden olmuştur. Özellikle yaz mevsiminde sivrisineklere karşı evlerde kullanılan ilaçlar zaman içerisinde sineklerin direnç kazandığını varsaysak bile artık bir noktadan sonra ilacın tesirini kaybettiği gözlemlenmiştir. Dolayısıyla bağışıklık kazanan sıtma virüslerine karşı yinede en etkili ilacın hala DDT olduğu artık bir sır değildir. Bu gerçeklere rağmen çevreyi koruma adına DDT ’nin bazı sıcak ülkelerde karşıt kampanya olarak sunulmasını doğrusu anlamak mümkün değildir. Madem bu âlemde insandan daha kıymetli bir şey yok, bu çifte standart niye? Belli ki gelişmiş ülkeler kendi ülkelerinde sıtma ile mücadelede DDT kullanırken geri kalmış ülkelerde ise tam aksine karşı kampanyaya dönüştürülüp, habire insanlık suçu işlemeyi yeğliyorlar. Nasıl olsa Amerika’da siyahların genleri sıtmaya karşı dayanıklılık sergilemekte. Dolayısıyla böyle bir ortamda DDT’ ye pek iş düşmeyip heterezigotların sayısı normal hesaplanan gibi çıkmaktadır. Aksi bir durum olsa Amerikan halkı ayağa kalkardı zaten.
Birde meseleyi evrim açısından değerlendirmekte fayda var diye düşünüyorum. Evrim teorisinden çıkardığımız anlam; bir kere tabi seleksiyonun işleyebilmesi için faydalı değişikliklerin mutlaka olması gerekmektedir. Bu yüzden bir canlının vücudunda nükseden herhangi bir farklılaşmanın bir önceki durumdan daha iyi bir şekilde yarar sağlayabilmeli ki üzerine yeni değişiklikler eklenebilsin. Örneğin bir gözü ele alalım. Hatta bu gözün yarı yarıya gelişmiş olduğunu varsayalım. İşte böyle bir göz için meydana gelebilecek farklılaşmanın ilk basamağında ki değişiklik % 51 olmalı ki, akabinde gelebilecek farklılaşma % 52’ye ulaşabilsin. Oysa bu tür periyodik bir değişimle yeni bir göz ortaya koyamazsınız. Bırakın gözün farklılaşması adına en ufak iniş çıkış frekans seyrinin fayda getirmeyi doğal seleksiyonun gadrine uğramasıyla birlikte göz diye bir şeyin ortada kalmayacaktır. Zaten bütün canlı organizmaların kompleks yapıyla donatılmış olması bu tür yavaş veya küçük değişiklerin imkansız olduğunu teyit etmektedir. Düşünsenize günlük hayatta bile teknolojik gelişmelerin baş döndürücü etkisi ile her sene yeni mekanik parçalar eklenerek çok mükemmel marka model araçlar üretmek mümkün, ama bu demek değildir ki her ilave parça tek başına bir model ortaya çıkarıyor. Yani tüm parçalar bir araya gelmesi gerekir ki televizyon veya bir cep telefonu olabilsin, ya da en iyi model Mercedes marka araba ortaya çıkabilsin. Demek ki her yıl eklenen parçaların her biri tek başına bu saydığımız ürünlerde model oluşturamıyor, mutlaka tüm değişiklerin aynı anda gerçekleşmesi icap etmektedir. Kaldı ki bu mekanik aygıtlar için durum bu, ya canlı varlık için aynı işlemleri uygulamaya kalkışsak, kimbilir hangi manzarayla karşılaşırız. Olacak olan malum oluşturulmaya çalışılan değişmeleri tamamlamak bir yana organizma ile en ufak değişikliğe yönelik bir uygulama canlının hayattan çekilmesine mal olacaktır.

http://www.facebook.com/pages/Alperen-G%C3%BCrb%C3%BCzer/141391522610124?sk=wall

POPULASYON GENETİĞİ-2

ALPEREN GÜRBÜZER

SEÇMENİN ETKİNLİĞİ
Evrimciler doğal şartlara uyumlu olan canlıların hayatta kalarak nesillerini devam ettirebileceklerini, çevreye uyum sağlamayanların elenip yok olacaklarını iddia etmektedirler. Aynı zamanda bu iddialarını desteklemek adına tabi seleksiyonun evrim hadisesini etkin bir şekilde kontrol eden yegâne bir kuvvet olduğundan dem vurmaktadırlar. Oysa jeolojik devirlerin en eski üç balık cinsi birbirlerine benzemelerine rağmen, bunlardan birincisi bünyesinde taşıdığı elektrik sistemi sayesinde etrafı kolaçan etmekte, ikincisi ise sonorik sistemle etrafı izleyip ona göre gardını almaktadır. Üçüncü cinste bu mekanizmaların tümünden yoksun olduğu için düşmanınca hemen avlanıverirler. İlginçtir üçüncü cins olanlar milyonlarca senedir avlanmasına rağmen yıkılmadık ayaktayız dercesine hiçbir türe dönüşmeden neslini devam ettirerek yaratılış tarihine adeta not düşmüşlerdir. Allah aşkına şimdi soruyorum; tarihe düşülen bu notun neresinde seleksiyon var, bir bileniz varsa çıksın bize izah etsin. İzah edemezler, çünkü böyle bir kayıt ne bu canlıda, ne de diğerlerinde var. Bu yüzden evrimcilerin hezeyanlarına şaşmamak elde değil. Doğal seleksiyon nasıl bir kuvvetse cansız bir kavram bir anda şuur sahibi veya hayat mimarı ilan edilebiliyor. Bu tip düşünceleri bir an olsun doğru farz ettiğimizde aslan gibi yırtıcı hayvanların kuşatma alanına giren geyik sürülerinin içerisinde hızlı kaçabilenlerin zaman içerisinde bir başka canlı türüne dönüşmelerini bekleriz. Belli ki ortada dönüşüm geçirmiş ne bir yeni canlı türü, ne de dönüşümü gösteren bir ara form gözükmemektedir. Geyik hala geyik olarak kalmaktadır. Evrimciler bu gerçeklere aldırış etmeksizin bu sefer de doğal seleksiyonun çevreye iyi bir şekilde uyum sağlamış canlılar da daha çok döl meydana getirdiğini ileri sürmektedirler. Madem öyle, ozaman sürüngenden memeliye eksiksiz tam dönüşümün olması ya da çevreye büyük bir oranda uyum sağlamış sürüngen neslinin ardı sıra artışlar göstererek devam etmesi gerekirdi. Fakat durum hiçte öyle anlatıldığı gibi değilmiş meğer. Maalesef Darwin çevre yoluyla etkilenen dokuların (somatik hücrelerin) gemmule’ler (kalıtım üniteleri) oluşturduğu varsayımından hareketle sonradan kazanılmış karakterlerin kalıtımla ilgili olabileceğini sanmıştır. Yani kuvvetli olanlar hayat yolculuğunda yoluna devam ederek özelliklerinin irsiyet yoluyla yeni kuşaklara aktardıklarını, zayıfların ise doğal seleksiyona uğrayarak elenip kaybolacaklarını düşünmüştür. Oysa Mendel kanunları sayesinde gelinen noktada anlaşıldı ki kalıtım doğuştan kazanılan bir özelliktir. Üstelik kalıtım üreme hücrelerinde (yumurta ve sperm hücreleri) bulunan genler tarafından kontrol edildiği artık bir sır değil. Dolayısıyla sadece üreme hücrelerinde ki değişiklikler irsi diyebiliriz, bu yüzden tabiat kaynaklı gemmule gibi bir birikim asla buralarda gerçekleşmez. Hatta cinsiyet hücreleri vücudun genel oluşumunda rol oynamadıkları gibi canlıların hayatında birtakım faaliyetlere bile katılamamaktadırlar.
Bilindiği üzere her bir gen minimum iki gen tarafından kontrol edilir ki bu gen çiftine allel genler denmektedir. Yani bu allel çiftlerin biri anneden biri ise babadan gelen lokus alleller olup oğul döllerin gen kombinasyonlarının oluşumunu sağlarlar. Böylece oğul döller ebeveynlerinden birtakım özellikler alarak kendine özgü protip oluşturmaktadır. Derken çeşitlilik nesiller boyu kendi yol mecrasında bir su misali akıp gider. Nitekim Kriminal laboratuarlarında kimliklendirmeye yönelik çalışmalar neticesinde STR gen bölgelerine yansıyan her bir kişiye özel DNA tiplemeleri elde edilmektedir. Elde edilen DNA profillerinden de anlaşıldığı üzere dominant genler her halükarda fenotipte kendilerini gösterebiliyor. Çekinik genler ise heterezigot halde taşındıklarında fenotipte kendilerini gösteremiyecektir. Böylece seçme işleminden bir şekilde kurtulmuş olmaktadırlar. Ne zaman ki çekinik genlerin frekansı yüksek seviyelere gelir işte o zaman iki resesif genin bir araya gelmesiyle birlikte homozigot halde kendi karakterini ortaya koyacaktır. Yani heterezigot halde bir çekinik gen frekans yönden etkisiz olup, homozigot halde tam tersi yüksek olmaktadır.
Evrimciler, Darwin’in ileri sürdüğü kâinatta çok değişik türden canlıların seçme yoluyla (tabi ayıklama) ayıklanacağından hareketle çekinik zararlı genlerin de bir şekilde ayıklanıp popülâsyondan kalkacağına inanmaktadırlar. Hatta inanmakla kalmayıp çaprazlama deneyleriyle birtakım ıslah çalışmalarını denemişler. Fakat gel gör ki bu çalışmalar sonucunda yüzde yüz neticeye ulaşamamışlardır. Üstelik ortada tabi seleksiyon açısından da tam bir garabet söz konusudur. Zira yeryüzünde bu kadar canlı türlerinden doğal ayıklamayla bu sayının inmesi beklenirdi, ama durum hiçte öyle değil. Belli ki çok güvendikleri seleksiyon ucubesi ayıklama hatası yapmış. Evrim mantığından hareket edersek un mamulünün içerisine biraz şeker, biraz da yağ ilave ettiğimizde ortada ne şeker gözükür ne de yağ. Dahası doğal seleksiyon zayıfları eleyip ortaya helva olarak ortaya çıkmıştır. Şayet bu bir seleksiyonsa... Anlaşılan seleksiyona bu imkânı vermek için evvela un, şeker ve yağın bir arada olması icap etmektedir. Aksi takdirde tabi seleksiyon şekersiz ve yağsız bir unu ayıklayamamaktadır. Belli ki birileri seleksiyona üstün bir misyon yükleyerek evrimi kurtarma derdine düşmüşler. Tabiî ki deniz olmadan gemi olmayacağı gibi, un, şeker ve yağ olmadan helva olamayacaktır.
İNSAN POPULASYONUNDA SEÇMENİN DEĞERİ
Evrimciler tarafından Neandarthal adamı yarı dik yürümesi ve insana benzer olması dolayısıyla hemen geçiş formu ilan ediliverdi. Oysa Neandarthal dedikleri adam bizim gibi tamamen dik yürüyen bir insan olup, eğik kalması ise D vitamini eksikliğinden veya kemiklerin iltihaplı ve sakat olmasından kaynaklanan bir durumdur. Gerçekte sakatlığı olmazsa o da bizim gibi dik yürüyen bir insandan başkası olamazdı. Yani o maymunla insan arasında asla geçiş formu değildir. Bilakis bugün gelinen noktada Neanderthal adamı ölüsünü defneden, yazı yazabilen ve hatta dini inancı olan bir insan olduğu anlaşılmıştır. Keza bilim adamları Cro-Magnon adamının günümüz Avrupa insanına neredeyse tıpa tıp çok benzediğini vurgulamaktadırlar. Bu yüzden Neanderthal adamı ve Cro-Magnon adamı farklı ırklardan gelmelerine rağmen bizimle aynı Homo sapiens türüne dâhil edilmişlerdir. Zaten dâhil edilmeselerde bu adamlar ve diğerleri başlangıç itibariyle beraber yaşıyorlardı. Yani aynı gen havuzundun küçük bir üyeleri olarak çoğalıyorlardı. Derken her birisinde büyük oranlarda melez döller teşekkül etmesiyle birlikte genetik yapıları arasında farklılıklar nüksediverdi. Böylece söz konusu gruplardan kabileler ve ırklar meydana gelmiş oldu. Zaten insana ait fosil veya tarihi eserlerin hemen hemen dünyanın her yerinde bulunması ilk insanların bir arada yaşamayıp ayrı ayrı yerlerde mesken tuttuklarını göstermektedir. İşte bu durum ilk insan topluluklarının teşekkülü veya farklı ırkların varlığını evrimci bir bakış açısıyla izah etmenin mümkün olamayacağını ortaya koymaktadır. Dolayısıyla ırkların orijini hakkında aciz kalan bir sığ görüş, elbette ki diğer konulara ait iddialarına da şüphe gözüyle bakılacaktır. Onlar bildiklerini okuya dursunlar şurası muhakkak siyah ırktan olanlar kendileri için zararlı olmayan ışınların bulunduğu coğrafi alanlara göç ederek oraları mesken tutmuşlar, açık renkli ve mavi gözlü İskandinav halkı ise ekvator civarında yoğun ültraviyole ışınlarına maruz kalmamak için kuzeye göç ederek buralarda konaklamışlardır. Anlaşılan o ki canlı gruplar arasındaki değişiklikler anlık sıçramalar sonucunda birden bire gerçekleşivermiştir. Kesinlikle evrimleşme ile bir değişim söz konusu değildir. Çünkü şimdiye kadar ortaya çıkan fosiller bu durumu destekleyip, adeta yaratılış diye haykırmaktadır.
Bu arada bütün ıslah(seçme) çalışmaları sonucunda canlı âlemde birçok melez türlerin ömürlerinin kısa olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca ıslah edilmiş olanların orijinalleri veya kendi dışındaki yabani tipleriyle rekabet edemeyecek kadar dayanıksız oldukları ortaya çıkmıştır. Dolayısıyla bu tür ıslah edilmiş canlılar tabi düşmanlarından soyutlanmış bir ortamda ancak hayatlarını rahatça idame edebilmektedirler. Ne kadar ıslah çalışmalarına hız verilirse verilsin meydana gelen varyasyonlar (değişmeler) bir noktadan sonra hep sınırlı kalıp bir adım öteye geçemeyecektir. Bazı kişiler evcil hayvanlara yapılan uygulamalardan hareketle seçme yöntemiyle insanlar arasından üstün bir ırk oluşturulabileceğini savunmuşlardır. Oysa insan bir evcil hayvan değil ki kendisinin kobay olarak kullanılmasına izin versin. Belki bu tür uygulamalarla kalıtsal bozuklukları taşıyan bireylerin üremesinin sınırlanmasına veya zararlı genlerin popülâsyondan temizlenmesi girişimlerine insanlık bir süre sessiz kalabilir de. Ancak kusur meydana getiren genlerin çoğu çekinik ve heterezigot olarak taşındığı gerçeğini de göz ardı etmemek gerekir. Keza homozigot çekinik bireylerin ortadan kaldırılmasıyla birlikte popülâsyonda var olan gen frekansını azaltacağı da bir başka gerçek olarak karşımıza çıkacaktır. Demek ki seçme belirli ölçüde kusurlu doğma şansını düşürse bile beraberinde de bir takım sancılara kapı aralayabiliyor. Üstelik bunca ıslah çalışmalarına rağmen heterezigot yoluyla taşınan genler ileriki kuşakta populasyona eklenip tekrardan zararlı genlerin sayısında çoğalmalar görüldüğü tespit edilmiştir. Yani kusurlu doğma şansı yine artmaktadır. Netice itibarı ile insanlara evcil hayvanlar muamelesi yapıp genleriyle fazla oynanmasını doğru bulmuyoruz. Doğal olarak tüm sorun heterezigot bireylerdedir. Bunlara çocuk yapmama önerilebilir. Fakat hepimiz bir şekilde büyük veya küçük ölçekte bazı zararlı genleri taşımaktayız. Bu yolla toptancı ayıklamaya çalışırsak dünya da galiba normal bir insan bulamayacağız demektir.
Örnek-
Bir toplumda mavi gözlülerin oranı %16 olsun. Bu durumda Adolf Hitlerin yolundan giden bir zalim bir diktatör düşünün ki göz rengi koyu olduğu için mavi göz renginin toplumdan temizlenmesini emretsin. Bu durumda bu genin frekansı nedir?
q2 =%16
(p+q) 2 = p2 + 2 pp + q2
q2 = 0,16
√ q2=√0,16
q = 0,40
qn=q0/1+snq0
q1=0.40.1+(1x1x0,40)
=0,28 olur.
Bir döl sonra emir % 100 uygulanmışsa mavi göz renginin frekansı (q)= % 28,57’e düşer. Bunların çiftleşmesinden doğan mavi gözlü çocukların oranıda % 8,2’ye gerileyecektir.
Şayet bu diktatörün izleyicileri daha soraki 10 dölde aynı uygulamayı gerçekleştirirse gen frekansı % 8’e, yani

qn=q0/1+snq0
q1=0.40.1+(10x1x0,40)
=0,08 olacaktır.
Seçmeyle mavi gözlülerin sayısı 64/1000 olup gittikçe bu seçmenin etkinliği azalsa bile yüz döl sonrası yine mavi gözlü çocuklar doğabilecektir. Böylece seçme bir noktada dengesine kavuşacaktır. Demek ki temizleme operasyonu ne kadar sürdürülürse sürdürülsün birkaç kuşak kendisini gösterecektir.
Not: s= seçme katsayısı olup, aa genotipinde ki bireylerin tümü evlenmesiyle birlikte seçme oranı 1 olacaktır (s=1)

ÇEKİNİK GENLERE KARŞI DOĞAL ŞEÇMENİN ETKEN OLDUĞU DURUMLARDA GEN FREKANSININ DEĞİŞMESİ
A ve a allellerin bulunduğu bir populasyonda, a geninin zararına yönelik bir seçme varsa aa genotipindeki bireylerin tümü elenecektir. O zaman seçme oranı (katsayısı) 1 olacaktır(s=1).

Genotipler AA
2AA
aa
Başlangç frekansı p2
2pq
q2
Uyum değeri (Ud)
1
0
Gamete katılma p2x1
2pq x 1
0


Seçmeden sonraki toplam oran = p2+2pq
= p(p+2q)
= p(p+qq)
= p(1+q)
p(AA) = p2/ p(1+q)
p(a) =1/2 x2pq/ p(1+q) tezahür edecektir.
Dominant durumda p(AA) = p/1+q olacaktır.
Heterezigot durumda olan gametlerin gen frekansı ise
p(Aa) = 2pq/p(1+q)
p(Aa) = 2q/ 1+q
p(a) = 1/2x2pq/ p(1+q)
p(a) = q/ 1+q şeklinde sahne alacaktır.
a geni içeren gametlerin frekans değeri veya a geninin gelecek kuşaktaki fekansını bulmak için;
∆q= q/ 1+q – q
∆q= q-q- q2/ 1+q
∆q(gelecek kuşaklardaki a geninin frekansı)= q2/ 1+ q formülü uygulanıp, homozigot halde q ihmal edileceğinden;
∆q= q2 olacaktır.
Dölden döle q0 (ilk frekans) s=1 alındığında ortaya;
q1= q0/1+ q0
q2= q1/1+ q1
q2= q0/1+ q0 / 1+ q0/1+ q0
q2= q0/1+ q0 / 1+ q0+ q0 /1+ q0
q2= q0/1+ q0 x 1+ q0/1+ 2q0
q2= q0/1+ 2q0 gibi değerler çıkacaktır.
Demek ki bir frekans değişimi için gereken döl sayımı hesaplanabiliyormuş. Yani bu değer n= q0+ qn /q0 – qn formülü ile hesaplanmaktadır. Şurası bir gerçek minimal düzeyde varyasyonlarla makro seviyelerde evrim değişmelerinin olamayacağı kesinlik kazanmıştır. Çünkü fosil türleri böyle bir gelişmenin olmadığının adeta birinci şahidi durumdadır. Zira fosil kayıtları incelendiğinde ilk fosil forumlarının birincisi neyse ikinci kademesi ve diğer kademeleri de aynı olmaktadır. Yani her türün kademeli bir şekilde ortaya çıkmadığı, tam aksine bir defalık yaratılış patlamasıyla yeryüzünde göründükleri belirlenmiştir. Dahası fosiller arasında büyük boşlukların olması evrimleşmenin olmadığını göstermektedir.
YAPAY SEÇMEDE GEN FREKANSININ HESAPLANMASI
Gelecek dölün ebeveynlerini belirlemeye yönelik çalışmalara yapay seleksiyon denmektedir. Nitekim evcil hayvanların görünürdeki özelliklerine seçme uygulanabilmektedir.
Örnek-
Viyedont tavuklarının bir follukta % 75 başat (baskın) gül ibik, % 25’te çekinik balta ibik bireyler bulunduğunu varsaydığımızda Hardy Weınberg kuralına göre populasyondaki genlerin % 50’si çekinik olacaktır. Bu durumda tavuk yetiştiricisi ister istemez balta ibik olanları elimine etmek isteyecektir. O halde birinci dölde elimine edilmek suretiyle azalan balta ibik geninin frekansı ile seçme arasındaki ilişkiyi formül içerisinde inceleyerek hesaplayınız.
q0= Çekinik allellerin ilk frekansları (yukarıdaki örnekte % 50 olarak verilmiş)
n= döl sayısı (kuşak sayısı= örnekte birinci dölü temsil eder.)
q= Çekinik allellerin frekansı.
Bu verilerden hareketle qn = q0/1+ nq0 formülünü çekinik homozigotlara karşı tam bir seçme durumunu birinci dölde uyguladığımızda;
q0=%50=0,50
n=1
qn= q0/1+n q0
q= 0,50/1+1x0,50
q=0,333 s çekinik genin frekansı
ss= (0,333)2
=0,1109 döl sayısı (ss) tezahür edecektir. Yani frekans değerleri yeni bir canlının doğmasına aracılık yapmayacaktır.
Örnek- Yukarıdaki örnekte kesiksiz elemenin yapıldığı bir denemeyle tavukların 5 döl sonraki kuşağında durum ne olur?
n=5
q0=%50=0,50
qn= q0/1+n q0
q5= 0.50.1+(5x0,50)
q5= 0,143 (5 döl sonraki s’nin frekans değeridir)
ss=(0,143)2=0,02
=% 2 (balta ibikli çekinik genlerin frekans değeridir.)

Örnek–10 döl sonraki balta ibiklilerin oranı nedir?
q0= 0.50.1+(10 x 0,50) ise
s3=0,1 olacaktır.

TAM OLMAYAN SEÇMENİN İNSAN TOPLUMUNDAKİ ÖNEMİ
Tabiatın şanslı varyeteyi seçmiş olduğu çokça söylenilmesine rağmen aslında herhangi bir özelliğe karşı doğal seçme tam teşekkül etmemektedir. Mesela seçme oranı % 75 veya % 90 olabilir. Bu demektir ki % 75 elenme, % 25 korunma vardır. Yani hiçbir şekilde elenme ve korunma oranları yeni bir canlının teşekkülüne yol açmayacaktır. Yani kümes hayvanı kümes hayvanı olarak kalacak, balta ibikli de balta ibik olarak fiziki konumunu koruyacaktır.
Örnek-
Kümes hayvanlarını yetiştiren bir kişi balta ibikli tavukların % 50’sini ortadan kaldırdığını düşünürsek (Bu 0,5 değerli 1 kat sayı demektir) Balta ibikli genine karşı her döl için bu kısmi seçimin nasıl bir sonuç vereceğini hesaplayınız. (Tam seçme aralığı 1’dir. s=1)


q0=%50=0,50
n=1
s=0,5
qn= q0/1+sn q0
q1= q0/1+sn q0
q1= 0.50.1+(0,5x1x0,50)
q1= 0, 4

Örnek–10 döl sonraki balta ibiklilerin oranı nedir?
q0= 0,50/1+(10 x 0,50)
=0,1
s3=0,4x0,4=0,16
Tam seçmede (seçme aralığı 1 dir s=1) balta ibiklilerin oranı
%11 düşüş kaydeder.
Kısmi seçme oranı
%16’da kalır.
5 döl sonra tam seçme oranı
%2’lik düşüş kaydeder.
Kısmi seçmede balta ibiklilerin oranı
% 4’e düşüş kaydeder.


Her ne kadar kısmi seçmede ayıklama yavaş yürüyor gibi görünüyorsada uzun süre etkisini hissettirebiliyor.
Doğal seçmenin zararlı özellikleri tam seçmeden ziyade kısmi seçme daha yaygın haldedir. Yani bir canlı için organik kusurlar olmadığı sürece sadece yaşam savaşında dezavantaj veren özellikler doğal seçmenin veya kısmi seçmenin etkisi altında kalmaktadır. Aslında doğal seçme filan biraz işin edebiyatı gibi geliyor. Hakikatte genetik yapı sıradan bir tasarım olmayıp aksine orijinal bir yapı üzerine kuruludur. Öyle ki genetik yapı bütün canlıların kalıtım özelliklerini kontrol eden mükemmel bir biyolojik nizamı ortaya koymaktadır. Bazen biyolojik nizam nesilden nesile aktarılırken mükemmel kontrol ağının orijinal kaynağından bazı sapmalar görülebiliyor. Bu tür istisnai sapmalardan hareketle kendimize başka seçme mekanizmaları arıyorsak, bu boşa kürek sallamaktan başka işe yaramayacaktır.
Problem-
Çekinik homozigot içeren bir anormalliğin gen frekansı bir hayvan populasyonunda 0,4 ise bu anormallik her dölde % 25’lik bir başarı ile populasyonda ayaklandığında;
a-Altı döl sonra bu genin frekansını bulunuz.
b-Başlangıç frekansının % 10’a düşmesi için kaç döl geçmelidir.
c- Yapay seçme oranı % 50 veya % 100 olduğu zaman a, b şıklarındaki değerler ne şekilde cereyan edecektir.
q2=0,4
√q2=√0,4
q=0,6
s= tam seçmede (%100)=1
Kısmi seçmede (%50)=0,5
% 25 ayıklamada 0.5.2=0,25
Böylece s=0,25
n=1 döl sonra
n=6 döl sonra
qn= q0/1+sn q0
q1= 0.5.1+(0,25x1x0,6)
q1= 0, 6/1,158
q1= 0,54
q6= 0,6/1+(0,25x6x0,6)
q6= 0,31 olur.
Aslında Darwin’in tüm gayreti eski formlarla yeni formlar arasında bağlantı köprüsü kurmaktı, ama uygulamada görüldü ki familya veya şecereler yoluyla güvenilir filojeniler (soy ağacı) kurmanın imkânsızlığı ortaya çıkmıştır. Çünkü cinsler arasında bir tane dahi olsa geçiş formu bulunamamıştır. Çünkü yaratıcı mahlûkatın her bir ailesini farklı özelliklerde yaratarak böyle murad etmiştir. Dolayısıyla her canlı tipindeki genetik yapı sabit kalıp evrimleşmeyle değişikliğe uğraması söz konusu değildir.
GEN DENGESİ

Yüksek yapılı canlıların hücre çekirdeklerinde yüzlerce genin varlığı tespit edilmiştir. Üstelik her bir gen birbirine bağlı binlerce alt üniteleriyle birlikte heliks şeklinde bir sarmal oluşturmaktadır. İşte bir geni oluşturan bu kompleks sarmal molekül DNA (Deoksiribo nükleik asit) diye tarif edilir.
Evrimcilerin hareket noktası tabiat olmasına rağmen, tabiatüstü kanunların yaratıcı tarafından planlanıp idare edildiğini kabul etmezler. Belli ki bu mükemmel nizam rasgele meydana gelmemiş. Gerek inorganik âlemde ve gerekse organik âlemde işleyen münasebetlerin çok çeşitlilik içermesi biyolojik hayatın tesadüfen meydana gelmediğini göstermektedir. Bu gerçeklere rağmen evrimciler biyolojik hayatın bir hücreden evrimleşerek kompleks canlılara doğru yol alıp, oradan da güya büyük bir dönüşüm gerçekleşerek insan meydana geldiğini ileri sürmektedirler. Dahası tüm canlı tiplerinin aynı ortak atanın elemanları olduğunu iddia edecek kadar ileri gidebiliyorlar. Üstelik hep bir ağızdan koro halinde biz hayvanız demekten büyük keyif alıyorlar.
Doğal veya yapay seçme ile zararlı bir genin populasyondan tamamen temizlenmesi imkânsız kıldığı gibi yeni genlerin popülâsyona katılması yeni bir tür oluşturmuyor. Kaldı ki mutasyon hızı değişik genler için farklılık arz etmektedir. Eğer popülasyon dengede ise doğal seçme ile ayıklanan genler kadar gen mutasyonları da popülâsyona eklenirler. Tabiî ki arızı eklemeler kendi içerisinde sınırlı kalıp yeni bir canlı meydana getiremeyecektir.
Güve (Biston betularia) normali beyaz renkli olup koyu renkli olanları karbonaria(Carbonaria) olarak isim almaktadır. Batıda sanayileşme hamleleri başlamadan önce özellikle İngiltere’de ağaç gövdeleri parlak renkliydi. Dolayısıyla koyu renkli güve kelebekleri göze çarptığından kuşlar tarafından avlanmaları zor olmayacaktı. Böylece onların göze çarpması bu varyetenin azalmasına tek başına yeterli sebepti zaten. Ne zaman ki sanayileşme hız kazandı, işte o zaman parlak ağaç gövdeleri kararmasıyla birlikte bu sefer beyaz renkli güveler kuşların hedefi olmuştur. Böylece renkli olanlarda artışlar gözlenmeye başlandı. Şimdi soruyorum bu olayın neresinde açık renkli kelebekler koyu renkli kelebeklere dönüşüp evrimleşmiş? Maalesef ortada görünür bir evrim hadisesi yerine göz boyama sahtekârlığı var. Netice itibariyle her iki güve popülâsyonunda evrimle hiçbir değişme olmadığı ortaya çıkmıştır.
Bir kelebek düşünün ki, onun yumurtadan çıktığında kelebek olarak dünyaya geleceğini sanırsınız. Oysa tırtıl olarak karşınızda durmaktadır. Tırtıl bir zaman kendisini oburca besleyip geliştirdikten sonra ipek olan bir tabakaya tutunup krizalit şekline bürünür. Derken tüm vücudunu oluşturan dokulara ait hücreler tüm azaların bir araya gelebileceği koza haline dönüşüp, akabinde nazik kanatlarıyla görenleri mest eden bir kelebek olarak etrafımızda uçuşuverir. Şimdi kelebeğin geçirmiş olduğu bu başkalaşım evrelerine bakıp ta hala başka bir canlıdan türemiş diyorsanız pes doğrusu. Onu yaratan yarattığı ilk günden bu yana başkalaşım programını böyle dilemiş, böylede devam edecektir elbet. Yani başkalaşım tablosun sonradan olmuş bir şey değil, tamamen program gereği öyledir. Zira kelebek popülâsyonunda hem açık renkliler hem de koyu renkliler konumlarını korumaktalar, sadece çevre şartlarına bağlı olarak sayılarında değişiklik söz konusudur. Anlaşılan o ki gerek çevre şartları, gerek suni seleksiyon aracılığıyla ıslah edilmiş bitki ve hayvanlardan yeni bir şey ortaya çıkmıyor, sadece bazı değişmeler zuhur etmekte, o da belli bir noktadan sonra sınırlı kalıp bir adım ötesine sıçrayacak bir değişiklik olmuyor. İlla da bir değişiklik istiyorsanız kelebeğin genlerindeki genetik kodlarını değiştirmeniz gerekiyor, tabiî ki bu genetik programı yapabilecek veya yükleyecek gücünüz varsa. Allah-ü Teala sizin anladığınız manada bir evrim metoduyla değil, aksine sırası geldiğinde yaratılış gereği gerekli zamanda veya gerek duyulduğunda ‘ol’ emri doğrultusunda yeni paket programları yaratıp canlılık zuhur etmektedir. Demek ki yeryüzüne dağılan değişik türden canlılar çevre şartlarına adapte olduklarından meydana gelmemiş, önceden kendilerine ait özellikleri var oldukları için öyle görünmüşlerdir. O halde küçük değişmelerin birikmesiyle yeni bir tip meydana gelebilir düşüncesi hep bir iddiadan öteye geçemeyecektir.
Amerika’da bir zamanlar Asya’dan sıçrayan Endothia mikrobunun yol açtığı hastalık nedeniyle o müthiş gür ormanların kurumasına yol açmıştı. Fakat hastalıktan evvel o gür ormanlar arasında hiçte göze çarpmayan Tiyulib denilen ağaçlar sanki bugünü bekliyormuşçasına çiçek açıp hızla gelişerek çoğalmaya başladılar. Böylece bir zaman azınlıkken çoğunluk konumuna gelmeleri Amerika’da bambaşka bir bitki alanının doğmasına vesile olmuştur. Böylece kuruyan ormanlar Tiyulib sayesinde yeniden canlanıvermiştir. Bu arada yeşeren bitkilerin büyümesiyle birlikte gövdelerinden tahta elde eden marangozculara eski ağaçların hüznünü unutturarak yüreklere su serpmiştir. Belki de bu gerçekler bilinmese Evrimciler kurumuş ağaçlardan yeni bir tür meydana geldi diyeceklerdi.
POPULASYONLARIN DEĞİŞMESİ
Bir popülâsyonda gen kaynağı bozulmadığı sürece veya rasgele birleşmelerle çoğalma devam ettiği müddetçe bir genin frekansı değişmemektedir.
Eğer bir popülasyonda mutasyon, seleksiyon, izolasyonla iç ve dış göç olayları gerçekleşiyorsa o populasyonun gen frekanslarında kısmi oynamalara yol açabilmektedir. Böylece genetik görünümde kısmi değişim belirse de, bu değişim bir başka canlıya dönüşümü beraberinde getirmeyecektir.
O halde popülâsyonların değişmesine sebep olan faktörleri şöyle açıklayabiliriz.
Mutasyon
Örneğin siyah saç alleli mutasyonla sarı saç alleline dönüşürse o popülâsyonda sarı saç alleli frekansı artıp, siyah renk azalacaktır. Fakat bu söz konusu mutasyon bir genin frekansını değiştirse de, faydalı olduğu iddia edilen mutasyonun canlının mücadele gücünü azaltacağını da unutmamak gerekir. Bu yüzden mikro mutasyonların kademeli bir şekilde değişim meydana getirdiği düşüncesi karşımıza Neo Darwinizm olarak çıkmaktadır. Yani Darwin teorisi bir yandan birilerince korunmaya çalışılırken, diğer yandan da evrim teorisi genetik ve moleküler biyolojiye uyarmaya çalışılarak yeni bir vizyon eklenmek istenmektedir. Sanki klasik Darwinizm ile her şeyi halletmişler de şimdi sıra moleküler biyoloji yoluyla meseleyi halletmeye çalışıyorlar. Önce şu meşhur klasik teorinizde geçen balıktan sürüngene dönüşüm iddianızı ispatlayın, sonra moleküler biyoloji alanı ile ilgili ne sözünüz varsa o zaman dinleriz elbet. Maalesef hayatını tamamını suda geçiren bir hayvanın karasal hayvana dönüşünü uzun yıllar göz göre göre yutturmaya çalıştınız. Şimdi adama demezler mi önce sen git klasik evrimle ilgili dönüşümleri gösteren geçiş formları önümüze koy ispatla, sonra gel genetik alanla ilgili açıklamalarda bulun. Hani nerde sürüngenlerin kuşlara dönüşünü gösteren geçit formları? Elbette ki gösteremezsiniz, çünkü öyle bir şey yok zaten. Ne kadar uğraşırsanız uğraşın bir inekten kanat çıkarmak ne kadar zorsa, bir solucandan omurga kemiği çıkartmakta o kadar imkânsızdır. Nitekim böyle bir geçit formu dün olmadığı gibi bugün de olmayacaktır. Zira yaratılış fıtridir.
Seleksiyon
Bir popülâsyondaki bazı genler ve kalıtsal özellikler diğerlerine nazaran daha az yaşama ve daha az üreme şansına sahip olması dolayısıyla elenir ki bu olaya seleksiyon denmektedir. Yani doğal seleksiyon kendisi için uygun olmayanları elimine etmesi denen bir görüş var ki, buna zaten kimsenin bir itirazı söz konusu değildir. Fakat bazı genler var ki öldürücü olabilmektedir. Mesela hemofili geni homozigot hale gelince öldürücü bir hal almaktadır. Fakat hemofiliye sebep olan allellerin tamamen elenmesi mümkün değildir. Belli ki seleksiyon popülâsyon içerisinde ancak gen frekansını etkileyen bir faktör olarak iş görmektedir, ama hiçbir zaman bir türün genetik enformasyonunu zenginleştirici etki yapıp yeni bir canlı türü ortaya koyamamaktadır. Dolayısıyla evrimcilerin bir türden bir başka türe ümitle bekledikleri hayalleri boşa çıkmaktadır. Zaten doğal seleksiyonun insan gibi bilinci yok ki böyle bir şey gerçekleştirebilsin. Yani seleksiyon neyin iyi neyin kötü olduğunu ayırt etmekten aciz durumdadır. Maalesef evrimciler aklı olmayan bir mekanizmadan medet ummaktadırlar. Zavallı doğal seleksiyonun elinden sadece güçsüz ya da çevreye adapte olamayan bireyleri ayıklamaktan başka bir şey gelmemektedir. Buna rağmen evrimciler seleksiyonun boyundan büyük işlere karışmasını talep edip yeni bir genetik bilgi veya yeni organlar üretmesini beklemektedirler. Neyse ki geçte olsa bu yolun çıkmaz olduğunu fark edip bir anda 180 derece ‘U’ dönüşü yaparak Darwin’in; ‘Faydalı dönüşümler olmadığı sürece doğal seleksiyonun yapabileceği bir şey yoktur’ düşüncesinde çakılı kaldılar. Fakat huylu huyundan vazgeçmez derler ya, bu seferde düştükleri çukurdan çıkmak adına kurtuluşu mutasyonda aramaya koyuldular. Tabii zavallı seleksiyonun aklı olmadığı için kendisiyle birlikte faydalı değişiklik meydana getirebileceği düşünülen yeni kapı komşusu mutasyona hoş geldin diyememektedir. Belki de akıl edip mutasyonların sadece zararlı değişikliklere imza atan zararlı yapılar olduğunu fark etse bırakın komşu olmayı selam bile vermeyecektir. Doğal seleksiyonun zaten aklı olsa hayvanlar âleminde güçlü yaratık olarak bildiğimiz filin insanın oyuncağı olmaması gerekirdi. Tam aksine insan filin emrinde amade bir varlık olması icap ederdi. Demek ki fiziki güç her zaman zayıfları eleyen bir kazanç kapısı değilmiş
Göç
Fertler bir popülâsyondan çıkarken kaynağından aldıkları bazı genleri beraberinde yeni popülâsyonun gen kaynağına taşırlar. Böylece fertlerin (genetik bakımdan çok az farklı gen topluluklarına sahip fertler) göçüşü her iki populasyonun (eski-yeni) gen kaynaklarının değişmesine neden olur. Örneğin bütün sarı saçlı karaktere sahip genler bulundukları popülâsyondan ayrıldıklarında o popülâsyonun gen kaynağındaki sarı saç allel genlere ait frekans değerleri ister istemez düşecektir.
Şurası muhakkak göç olayı sıradan bir olay değildir elbet. İşte bu yüzden evrim teorisi özellikle kuş ve balıklarda sıkça yaşanan göç olayları karşısında sus pus olmaktadırlar. Mesela İngiltere’nin Galler bölgesinde yaşayan bir cins Manx shearwater-Puffinus türünden bir grup kuş kapalı sandık içerisine konulup, Amerika’nın Massachusetts eyaletine getirdiklerinde sandığın kapağını açıp salıverdiklerinde bu kuşların okyanusları aşarak hiç şaşırmadan vatanlarına tekrar dönüş yaptıkları gözlemlenmiştir. Keza posta güvercini de öyledir. Şimdi soruyoruz bu göç olayının evrim neresinde yer almaktadır? Belli ki kuşların yuvaya dönüşlerine sağlayan güçlü bir içgüdüleri söz konusudur. Hadi bundan vazgeçtik okyanusların derinliklerinde yaşayan balıkların elektrik jeneratörleri ve yunus balıkların radar sistemine ne dersiniz. Şayet çok güvendiğiniz evrim teorisiyle bu harika olayları izah edebilirseniz şimdiden sizleri hiç kuşkunuz olmasın kutlarız da.
İzolasyon
Büyük popülâsyonlar çeşitli nedenlerle (mesela dağ, deniz, çöl teşekkülü veya kıtaların ayrılıp kalması vs. olaylar) küçük popülâsyonlara bölünebildiği gibi aynı zamanda az veya çok miktarda farklı gen kaynaklarının meydana gelmesine sebep olabiliyor. Mesela kahverengi ve sarı saçlı fertlerden meydana gelen bir büyük popülasyon küçük gruplara ayrıldığında sarı saç genin frekansı küçük popülasyonların birinde çok fazla, diğerinde ise çok az olarak tezahür edebiliyor. Derken her yeni popülâsyonun birleşmesiyle birlikte gen yeniden dengesine kavuşur. Fakat bu küçük populasyonlar izole edilmiş olduğundan birbirinden çok farklı hale gelmiş olacaklardır.
Genellikle popülâsyonların gen kaynakları kararlılık sergilerler. Sadece gen frekanslarının değişmesi sonucu popülasyonlar değişiklik gösterebiliyor. Zira popülâsyonların değişmesi demek aynı zamanda popülasyonların çevreye uygun bir yapı kazanması anlamına gelecektir. Ancak yeni kazanım yeni bir canlı türü asla ortaya çıkaramayacaktır. Yani popülâsyon değişen bir çevrede çevreye adapte olma hadisesi olarak tezahür edecektir.
SEÇMELİ ÜRETİM
Önüne geçilemeyen mutasyonların dışında bir popülasyonun gen kaynağı insanların isteğine bağlı olarak dengede tutulabiliyor. Böylece gelecek dölün anne ve babalarının insanlar tarafından seçilmesi yapay seleksiyon adını almaktadır. Eğer bir seleksiyon insanlar tarafından değilde tabiat tarafından gerçekleştiriliyorsa bu seleksiyona doğal seleksiyon denmektedir. Doğal seleksiyonla bir çevreye adapte olmuş canlıların yaşaması sağlanabilirken, suni seleksiyonla ancak insanlar tarafından işlerine yarayabilecek canlıların gelişmeleri ve soylarının devamı gerçekleşebiliyor. Örneğin; bir mutasyonla meydana gelmiş olan kısa bacaklı Ancon soylu koyunlar tercih edildiğinde bunlar kendi aralarında çaprazlanmadan üretilebiliyor. Yani burada bir suni seleksiyon metodu uygulanmaktadır. Bu arada şunu belirtmekte fayda var; suni seleksiyon insanlar tarafından sağlanan genetik bir izolasyon olup, asla bir başka türe dönüşen bir operasyon değildir. Yani yapılmak istenen tüm işlemler o türün kendi içerisinde sınırlı kalmaktadır. Aynı tür içerisindeki varyasyonların orijinini elbette reddetmeyiz, bizim itirazımız farklı bitki ve hayvan türlerinin ortak atalardan evrimleşerek meydana geldiği iddiasınadır. Üstelik bunca zengin fosil kayıtlarına rağmen evrimcilerin iddialarını ispatlayacak delil bulunamamıştır. Kaldı ki bir zamanlar balıkların atası omurgalılar deniliyordu, maalesef ortada bunu gösteren geçiş formu bulunamamıştır. Tam tersi günümüzde yassı yüzgeçli (Crossopterygian) fosillerine rastlanmakta, ama balıktan kurbağaya geçişi gösteren bir tane geçiş formu piyasaya çıkmamıştır. Bu durumda fosiller fakirdir diyebilir miyiz? Belli ki fakir olan sığ beyinlermiş.
http://www.facebook.com/pages/Alperen-G%C3%BCrb%C3%BCzer/141391522610124?sk=wall