Sürgündeki Deniz
 

Gözyaşlarıyla boyanmış kirpiklerim
Gurup, yaralarımdan sızan kanımdır.
İçimde bin bir lisanda konuşur hüzün…
Sevincim, yakamozda ışıyan yanımdır

Anlamazsınız siz beni, anlamazsınız
Benliğim nasıl da zincirli kıyılara!
Ayaklarımda pranga, göğsümde çağ vurgunu
Bilmem nasıl söz geçirmeli rüzgâra

Bahtıma gurbet düştüğünden beri
Hayali gözümde tüter
Yıldızlar ötesi diyarların
Dalgalanırım.
Çırpınırım.
Dövünürüm.
Ağıdına, ağıdım karışır rüzgârların

Kulak verseniz duyarsınız.
İçimdeki ses:
“ Kır zincirleri, dön sılaya!” diyor.
Deniz gibi deniz olasım geliyor.

Ali Osman DÖNMEZ