eski istanbul fotoğraflarında arz-ı endam eden, tebessümünün ardında gizlediği hüzünle özdeşleştirdiğim güzel adam.

"alışık" tır muhiblerin zira, daima incelikten yana duran samimi sözlerini duyunca, "sadr"ının sol yarısına sağ ellerinin içini koyarak eyvallah demeye...

sahi ne güzel söylerdin hicran şarkılarını; ufka bakarak.

mekanı cennet olası, incelikleri yüzünden.