02-11-2009, 01:13 | #1 |
Sensizliğin Ertesi
Şimdi saat sensizliğin ertesi Alışmaya çalışıyorum yokluğuna; Yokluğun içimde büyük bir ürperti. İki damla yaş gözümde Sanki, sanki seni çağırırcasına Alışmışım bir tanem Olmuyor, olmuyor sensiz! Yapamıyorum Bir görsen şu halimi Aşkın aldı götürdü bütün benliğimi. Karşımda duran ayna bile, Bana, bana yalnız sensizliği yansıtıyor. Anla bir tanem seviyorum Söyle var mı daha ötesi? Sensizlik ölüm bana! Şimdi saat yokluğun ertesi Kahrediyor bu ayrılık içimi. Nefeslerin kesik kesik olmuş; İçimi çekercesine, Sanki, sanki her nefes alışımda sensizliği soluyorum. Olmuyor, olmuyor! Yapamıyorum sensiz. Göz yaşlarımla boğmaya çalışıyorum kendimi Ya sen, ya hiç dercesine. Anla bir tanem seviyorum, Ölesiye, ölesiye seviyorum, Söyle, var mı daha ötesi? Şimdi saat, ayrılığın ertesi Sensizlik büyük bir alev oldu içimde Ya sen söndürürsün bu alevi, Ya ölüm! Şimdi içimde kalan korku Bir Allah, birde sensizliğin korkusu! Anla bir tanem her şeyden vazgeçerim, Ama senden asla! Artık tek bir şey diyeceğim: Ya sen, ya sensizlik, Sensizlik ölüm bana! Murat AK
|
|
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
Seçenekler | |
Stil | |
|
|