Serdar Arseven “Derilerimize bak!..” - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**Ertuğrul ÖZGÜL** · 01-21-2010, 11:54

Çankaya Köşkü’ndeki “övünç madalyası” töreninde ben de vardım; hüznü ben de yaşadım.
Bir an “O baba” oldum;
Cumhurbaşkanı’nın önünde yere yığılan; “Şehit Babası!..”
•
Devlet bana “madalya” veriyor;
Oğlum, “derin terör”ün “kurbanı” oldu diye.
Övünç madalyası.
•
Bunları düşünürken titriyordum,
Ruhumun “Baba” tarafı ezilirken…
“Kadın feryatları” çınlatıyordu kulağımı…
Baktım; koltuklara yığılmış “Şehit anaları.”
“Ahhh” dedim içimden;
“Bir de sizi örtülüsünüz diye yemin merasimlerine almazlar!..”
Haydi sizi aldılar diyelim yaşınıza hürmeten; kızınızı almazlar!..”
•
O sahneleri hatırladım;
“Parmaklıklar ardında!..”
O fotoğraflar;
Torununun, oğlunun yemin merasimini izlemek için 700 kilometreden gelmiş “sakallı dedelerin”, “örtülü anaların” demir parmaklıklar ardındaki hüznünü!..
•
Analar, babalar perişan…
Bütün salon ağlıyor…
Gözyaşı sel; ben de tutamadım kendimi…
Resepsiyon salonuna geçtik; Cumhurbaşkanı fevkalade üzgündü…
Gözleri nemli;
“Bir tek şehit daha olmasın, bütün maksadımız bu... Başkaları bu acıları yaşamasın” dedi.
Cumhurbaşkanı’nın konuşmasını sürdürdüğü esnada yavaş yavaş uzaklaştım bölgeden…
Sayın Gül ile değil; şehit anne ve babaları ile konuşmak istedim de ondan…
•
Gün onların günüydü; onlar taltif ediliyordu göz kırpmadan evlat verdikleri için.
Gittim yanlarına, selam verdim…
Ne düşünüyor; neler hissediyorlardı?..
Beklemediğim cevaplarla karşılaştım…
Bir yakın mesela, dedi ki bana;
“Derilerimizin rengine bak!..”
•
Baktım…
O devam etti:
“Birilerinin derilerine benziyor mu?..”
Benzemiyor!..
•
“Nasıl benzesin ki…Biz güneş altında yanmışız!.. Tarlada yanmışız, inşaatlarda yanmışız!.. Bizim evlatlarımız da, askerlik çağına ‘yana yana’ gelmişler!.. Hiç bolluk görmemişler; hep sıkıntı çekmişler!..”
•
Başım önde düşünüyordum, karşımdaki “ağabey” sözlerinin devamını şöyle getirirken;
“Askere gidene kadar yanıyor; askerde -vatan sağolsun- yine yanıyor!.. Ve biz buralarda tekrar tekrar yanıyoruz!.. Kavrulduk beyim!..”
•
“Hep biz... Hep biz... Biz yanıyoruz!..”
•
Çanakkale’de “siz” yanmıştınız!..
Kurtuluş Savaşı’nda da yanan sizdiniz!..
•
İlk Meclis’i siz kurdunuz!..
Cumhuriyet’i de öyle!..
Ya sonra…
Sonrası mı?.. Yanmak işte!..
Savaşta ve sulhte!..
•
Bir tuhaf oldum…
“Ağabey”in derisine baktım uzun uzun…
Sonra… Gazilerin derilerine…
•
Evet Güneş herkes için doğuyor…
Herkes için doğuyor da…
Hep “Mehmet Efendi” ile “Ayşe Teyze”yi yakıyor!..
Bizi yakıyor!..
•
Peki ne olacak?..
Dedi ki “ağabey”im;
“Çaresi yok!.. Bu PKK denilen birilerinin maşası!.. Öldür öldür bitmez!.. Bitmeyecek!..”
•
- Ya nasıl bitecek?..
“Kazana kazana bitecek!..”
- Yani?..
“Gençlerimizi kazanacağız!.. Kürt gencini PKK’ya bırakmayacağız!.. İnşallah artık yanmayacağız!.. Bizden sonrakilerin derileri böyle kavrulmayacak!..”
(Âmin!)

01-21-2010, 18:09

Amin...
Yazı için teşekkürler...

01-21-2010, 11:54	#1
Kullanıcı Adı Ertuğrul ÖZGÜL	Serdar Arseven “Derilerimize bak!..” Çankaya Köşkü’ndeki “övünç madalyası” töreninde ben de vardım; hüznü ben de yaşadım. Bir an “O baba” oldum; Cumhurbaşkanı’nın önünde yere yığılan; “Şehit Babası!..” • Devlet bana “madalya” veriyor; Oğlum, “derin terör”ün “kurbanı” oldu diye. Övünç madalyası. • Bunları düşünürken titriyordum, Ruhumun “Baba” tarafı ezilirken… “Kadın feryatları” çınlatıyordu kulağımı… Baktım; koltuklara yığılmış “Şehit anaları.” “Ahhh” dedim içimden; “Bir de sizi örtülüsünüz diye yemin merasimlerine almazlar!..” Haydi sizi aldılar diyelim yaşınıza hürmeten; kızınızı almazlar!..” • O sahneleri hatırladım; “Parmaklıklar ardında!..” O fotoğraflar; Torununun, oğlunun yemin merasimini izlemek için 700 kilometreden gelmiş “sakallı dedelerin”, “örtülü anaların” demir parmaklıklar ardındaki hüznünü!.. • Analar, babalar perişan… Bütün salon ağlıyor… Gözyaşı sel; ben de tutamadım kendimi… Resepsiyon salonuna geçtik; Cumhurbaşkanı fevkalade üzgündü… Gözleri nemli; “Bir tek şehit daha olmasın, bütün maksadımız bu... Başkaları bu acıları yaşamasın” dedi. Cumhurbaşkanı’nın konuşmasını sürdürdüğü esnada yavaş yavaş uzaklaştım bölgeden… Sayın Gül ile değil; şehit anne ve babaları ile konuşmak istedim de ondan… • Gün onların günüydü; onlar taltif ediliyordu göz kırpmadan evlat verdikleri için. Gittim yanlarına, selam verdim… Ne düşünüyor; neler hissediyorlardı?.. Beklemediğim cevaplarla karşılaştım… Bir yakın mesela, dedi ki bana; “Derilerimizin rengine bak!..” • Baktım… O devam etti: “Birilerinin derilerine benziyor mu?..” Benzemiyor!.. • “Nasıl benzesin ki…Biz güneş altında yanmışız!.. Tarlada yanmışız, inşaatlarda yanmışız!.. Bizim evlatlarımız da, askerlik çağına ‘yana yana’ gelmişler!.. Hiç bolluk görmemişler; hep sıkıntı çekmişler!..” • Başım önde düşünüyordum, karşımdaki “ağabey” sözlerinin devamını şöyle getirirken; “Askere gidene kadar yanıyor; askerde -vatan sağolsun- yine yanıyor!.. Ve biz buralarda tekrar tekrar yanıyoruz!.. Kavrulduk beyim!..” • “Hep biz... Hep biz... Biz yanıyoruz!..” • Çanakkale’de “siz” yanmıştınız!.. Kurtuluş Savaşı’nda da yanan sizdiniz!.. • İlk Meclis’i siz kurdunuz!.. Cumhuriyet’i de öyle!.. Ya sonra… Sonrası mı?.. Yanmak işte!.. Savaşta ve sulhte!.. • Bir tuhaf oldum… “Ağabey”in derisine baktım uzun uzun… Sonra… Gazilerin derilerine… • Evet Güneş herkes için doğuyor… Herkes için doğuyor da… Hep “Mehmet Efendi” ile “Ayşe Teyze”yi yakıyor!.. Bizi yakıyor!.. • Peki ne olacak?.. Dedi ki “ağabey”im; “Çaresi yok!.. Bu PKK denilen birilerinin maşası!.. Öldür öldür bitmez!.. Bitmeyecek!..” • - Ya nasıl bitecek?.. “Kazana kazana bitecek!..” - Yani?.. “Gençlerimizi kazanacağız!.. Kürt gencini PKK’ya bırakmayacağız!.. İnşallah artık yanmayacağız!.. Bizden sonrakilerin derileri böyle kavrulmayacak!..” (Âmin!)

01-21-2010, 18:09	#2
Kullanıcı Adı CeVHeR	Amin... Yazı için teşekkürler...

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)