***Sevgi Sınavı***
>>
>>BİR GÜN, ERMİŞLERDEN birine sormuşlar:
>>
>>“Sevginin sözünü edenler ile sevgiyi gerçekten yaşayanlar
arasında ne fark
>>vardır?”
>>
>>“Bakın, göstereyim” demiş ermiş.
>>
>>Bir sofra hazırlamış. Sevgiyi dilinden düşürmeyen, ama dilden
gönüle de
>>indirmeyen kişileri çağırmış bu sofraya.
>>
>>Hepsi yerlerine oturmuşlar.
>>
>>Derken, tabaklar içinde sıcak çorbalar gelmiş ve arkasından da
‘derviş
>>kaşığı’ denilen bir metre boyunda kaşıklar.
>>
>>Ermiş:
>>
>>“Bu kaşıkların sapının ucundan tutup öyle yiyeceksiniz”
diye bir şart da
>>koşmuş. “Öyle kaşığın çukur kısmına yakın yerden tutmak
yok.”
>>
>>“Peki” demişler ve çorbayı içmeye girişmişler.
>>
>>Fakat o da ne?
>>
>>Kaşıklar uzun geldiğinden, sofradaki hiç kimse bir türlü
döküp saçmadan
>>götüremiyormuş çorbayı ağzına. En sonunda, bakmışlar bu iş
olmuyor,
>>vazgeçmişler çorbadan. Öylece, aç aç kalkmışlar sofradan.
>>
>>Onlar sofradan kalktıktan sonra, ermiş:
>>
>>“Şimdi de sevgiyi gerçekten bilip yaşayanları çağıralım
yemeğe” demiş.
>>
>>Yüzleri aydınlık, gözleri sevgiyle gülümseyen ışıklı
insanlar gelmiş
>>oturmuş sofraya. Ermiş:
>>
>>“Buyrun bakalım” deyince de, her biri uzun boylu kaşığını
çorbaya daldırıp
>>karşısındaki ihvanına uzatıp içmişler çorbalarını.
>>
>>Böylece her biri diğerini doyurmuş ve kendisi de doymuş olarak
şükür
>>içinde kalkmış sofradan.
>>
>>“İşte” demiş ermiş. “Kim ki hayat sofrasında yalnız
kendini görür ve
>>doymayı düşünürse, o aç kalacaktır. Ve kim ki, kardeşini
düşünür de
>>doyurursa, o da kardeşi tarafından doyurulacaktır şüphesiz.
Şunu da
>>unutmayın ki, hayat pazarında alan değil, veren kazançlıdır her
zaman.”
|