Osmanlıca Sözlük
YÂD: 1. Anma, hatırda tutma, zikretme. 2. Hediye. 3. Hatıra. 4. Hatır gönül.
YAKAZA: Uyanıklık, dikkatli olma, uyku ile uyanıklık arasındaki hal.
YÂRÂN: Dostlar, sadık arkadaşlar, sevgililer.
YE'CÜC VE ME'CÜC: Kur'ân-ı Kerim'de bahse konu edilen ve kısa boylu olacakları söylenen, ortalığı fitne ve anarşiye boğacak olan bir kavmin adı.
YED: El, (mecazen) güç, kudret, yardım.
YEMÎN-İ GAMÛS: Yalan yere bile bile yapılan yemin.
YEMÎN-İ MÜN'AKİDE: Akit yemini, and içme.
YETÎM: Babası ölmüş çocuk.
YEÛS: "Ye's"den: Ümitsiz.
YEVM: Gün.
YEVM-İ KIYÂMET: Kıyamet günü.
YEZDÂN: 1. Allah (c.c.).
|