FELLUCE
Medeniyetin Felluce çağındayım
Ne tarafa dönsem kan ,
Baba uyan ,
Ey uyuyan dünya uyan .
Çocuğundur artık kanayan.
Baba uyan , uyandır kardeşimi ,
Kim bizi postallar altında ezen ?
Bizi kirleten kim ?
Saçından sürüklenen kardeşim nerede?
Nerde kayarken dilek tuttuğum yıldızlar.
Kirpiklerime yağan sabah güneşi ,
Elimi uzattığımda dokunduğum gökyüzü, nerede?
Nerede, her hafta pazara giderken
Sımsıkı tutunduğum o nasırlı ellerin?
Rahmet mi bu yağan baba?
Yoksa azap mı?
Sanki bir kapı açılıyor düşümde ,
Masalımın ilk çağından ,
Kör bir kuyuya düşüyorum.
Güneş imparatorluğundan ,
Karanlığın zaferi çıkıyor karşıma.
Yarım kalan düşlerimde.
Masal yüzlü bebekler ağlıyor hala.
Filistin duvarında ,
Çocuğuna sarılan bir baba ,
Kudurmuş bir işgali ,
Dünyanın beynine kazıyor .
Necefte , Bağdatta , Çeçenyada,
Bir çağ yanıyor baba ,
Bir çağ yanıyor ve bir kez daha yıkılıyorum
Ve bir daha adım kanlarla
Zulmün kitabına yazılıyor.
Böyle mi olmalıydı baba.
Bükülmeyen bileğin ,
Taşlarla kırılmalı.
Adın teröriste çıkmalıydı.
Senin katilin aklanmalı.
Bir imparatorluğun
Nazar boncuğu Mostar, yıkılmalıydı,
Böyle olmamalıydı baba .
Böyle olmamalıydı ,
İşgale karşı koymanın bedeli
Senin kapanan gözlerini seyretmek
Olmamalıydı.
Baba uyan , ne olur uyan
Evladındır artık kanayan
Haçlı seferlerinde hep ,
Hep ben ölmeliydim öyle mi ?
Doğudan , batıya ,
Her mezara kendimi gömmeliydim .
Böyle miydi baba?
Oysa tuna nehri kadar özgürlüktüm ben ,
Dicleydim , Fırattım vatandım ben .
Bir avuç su, bir karış toprak ,
Değildim ben.
Baba ne kaldı şimdi Felluceden ?
O da yanıyor şimdi , Musul gibi ,
Kerkük gibi , Filistin gibi .
Yanıyor sapan taşlarının ,
Suskun dilindeki ateşten.
Kimin olursa olsun artık ,
Bu kanlı zafer.
Adını kim koyarsa koysun bu zalim çağın .
Eğer vuruyorlarsa yaralı bir babayı Camide
Bu zulme alkış tutan ,
Bu zulme sessiz kalan ,
Herkes utansın.
Baba uyan , evladındır şimdi kanayan .
Ey bana büyük , kainata küçük dünya ,
Sen yabancı değilsin çocuk ölümlerine ,
Ana yüreğinin böyle göğüsten sökülmesine
Şahitliğin var Kızılderili kabuslarından .
Çok ağladığın olmuş zenci kölelerin ,
Zincirli bembeyaz ellerine .
Sen onları da kurtaramamışsın ya .
Eyvah ! Eyvah !
Şimdi , şimdi ne Mescidi Aksa ,
Ne Süleyman mabedi ,
Hatırla ,
Alnından vurulan Ramazan ı
Bayrama yetişemedi .
Şu kan kusan ağzında ,
Bayat bir şekeri bile çiğneyemedin .
Uyan baba, baba uyan!
Utan ey uyuyan dünya utan ,
Düşlerime daha turnalar girecekti .
Uyan ! Utan ! Utan .
Ali ULURASBA-BEDİRHAN GÖKÇE