"Zaman çabuk geçiyor mona
saat onikidir söndü lambalar
uyu da turnalar gelsin rüyana
bakma tuhaf tuhaf göğe bu kadar"
~ Sezai Karakoç~
''vaktinden önce anlamanın şaşkınlığı mı
vaktinde anlamanın sevinci mi
ya da biraz geç kalmanın
o gereksiz tedirginliği mi
hangisi?
ama belli ki sonundayız her şeyin;
en sonunda."
~Edip Cansever~
HayatYineKimiYenikDüşürdün!
İçim acıyor herkese ve her şeye...
Faniliğimiz, zayıflığımız, zaaflarımız...İnsan olmanın,
insan olamamanın ağırlığı ciğerlerime doluyor...
Nefes alamıyorum...
Rabbim!
Bana hikmet ver ve beni iyiler arasına kat .
Bana, sonra gelecekler içinde, iyilikle anılmak nasip eyle!
(Şuarâ / 83-84)
Dur gitme !
Susacaklarım var sana…
Tahminimce yersiz bir nefes aldım,
Af diliyorum dünyadan…
Bir meyve daha kopardım yaşımdan,
Af diliyorum hayattan…
Kelimeler sevimli buldu beni,
Af diliyorum cümleden…
Noktalar terki etti cümlemi,
Af diliyorum kendimden…
Gidiyorum deyip kaldığım,
Fazlalık kelimeler var yüklüğümde…
Akşamlar ayırırken geç kalmış sevgileri…
Zaman farkı olurum sana,
Nefes alışlarım tövbeli…
Hadi bana geç kal… Hadi bana yarım…
Ağlamak tamlasın ellerimizi…
Bir şehrin zaman farkı parselliyorken gözlerini,
Gözlerinden aktıysam, affet…
Bir şehrin geri kalmış hüznünü paylaştıysam sana;
Bana bir güzellik yap; bana geç kal… Bana uzak!