|
Ben Doğu'da askerlik yaptım hem de en acı bir şekilde ve 25 arkadaşımı kaybedip, gazilik şerfiyle paye buldum...
Oradaki acılar inanılmaz boyutlarda.
Devlet namına askerden başka hiçbir şey yok oralarda..
Ne camide imam ve ne de öğretmen.. çocuklar yalçın kayalarda filiz veren incir ağaçları gibi kendiliğinden büyüyor. Aileler sorumsuz ve oldukça da cahiller..
O dönemde Doğu Perinçeğin bir hatırası, dramın az ve öz tespitiydi...;
"Doğu gezintim sırasında, Van ilinde geziyorduk..halk dedi ki ;
'Burada bir fabrika var gezmek ister misiniz?'...
'İşçi kardeşlerimi bir ziyaret edeyim, dertlerini dinleyeyim' diye düşünerek fabrika önüne geldiğimizde bizi askerler karşıladı. 'Hayırdır?..'dediğimizde.. 'Burası askeri bölge, buradaki fabrika da TSK'ya bağlı bir fabrika'..
'İyi de, burası ne fabrikası?' diye sorduğumda..
Gelen cevap Doğu gerçeğinin bir aynası olmuştur..
'Prefabrik Karakol Fabrikası.'
|