AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu| - Tekil Mesaj gösterimi

09-19-2009, 01:30

Kalem suresi ilk inen surelerden. Hatta bir rivayete göre 'Alâk suresinden sonra ikinci.
Enteresan olan nokta ise ilk suredeki "Oku" emrinin ardından bu surede dikkatimizin kaleme çekilmesi...
Rabbimiz şöyle buyuruyor:

68:1 nûn vel-qalemi vemâ yesturûn
nûn kaleme ve satırlarına yazdıklarına

Kalem nedir? Yazmak nedir?

İlim yazıyla zaptolunur.
Söz uçar yazı kalır.
Medeniyetler kalemle kurulur. Tecrübeler yaşananlar birikimler gelecek nesillere kalemle aktarılır. Kalemin mâcerası satırların üzerinde akarken bitmez.
O anda daha yeni başlamıştır. Evvelâ yazı yazanı olgunlaştırır. Söylediği sözün yükünü sırtında hissettirir. Yazmayan çok konuşur. Yazan az. Derken o yazı gider okuyanı olgunlaştırır. Ona değen gözlere kıymet verir. Nihayet okuyucu da döner yazının değerini takdir eder. Üstünden geçen her bir okur kalemi artık yazıyı olgunlaştırıyordur.

Kalem suresinde ikinci olarak dikkate şayan nokta Rasûlu'ne (salât ve selam ona) hitâben söylenen şu cümlededir:
68:4 veinneke le'alâ huluqin 'azîm
Gerçekten sen büyük bir ahlâk üzeresin

"Ahlâk" yani huyların bütünü...
Beşeri insan yapan onu aşağıların en aşağısından yukarıların en yukarısına çıkarabilen yönü. Evet illâ ki insanların madenleri oluyor. Ama bir de onlar üstüne geliştirebilecekleri yetenekleri var. Azimle ve kararlılıkla üstlerine gittikçe parlayan şeytana ve nefse tabi oldukça paslanan çözülen nitelikler bunlar...
O gül Rasûlun ümmeti olma niyetindeysek işe önce ahlâkımızı düzelterek başlamamız gerektiği ne kadar açık. Kalpten kibir hırs haset kabalık bencillik kırıcılık bozgunculuk atılmadan insanlık nasıl gelsin de bizi bulsun?

Derken hakikat üzere hiç olmayacak bir hesapçılığın açığa vuruluşu karşımıza çıkar. O gün de bugün de hiç terkedilmeyen tipik bir söylem. Hakikate karşı hileli bir baskı uygulama ezme tekniği: "Sen de biraz fikirlerini yumuşat biz de yumuşatalım düşüncemizde bir orta yol bulalım" iddiası! Düşüncelerde "orta yol" öyle her zaman bulunmaz. Hele tevhidin karşısına şirk getirilip konuyorsa...
Bala karıştırılan bir damla zehir gibi. Yanlışta duran için başka bir yanlışa doğru yol almak o kadar ciddi bir sorun değildir. Hem iddialarında samimi olmadıklarının da göstergesi olur bu. Demek uygun pazarlıklar karşısında değerlerinden vazgeçebilirler. Ama hakikatten yanlışa çağırmak olacak iş mi? Hem ortada öyle bir hakikat var ki balçıkla sıvanacak gibi değil. Ve o hakikatin öyle bir tebliğcisi var ki onun bir eline ayı diğerine güneşi verseler yolundan dönmeyecek.

Ve inkârcının dilinden düşmeyen iddia.
Ona ayetler okunduğu zaman:
68:15 ... qâle esâtîrul-evvelîn
... "evvelkilerin masallarıdır" dedi

Kalem suresinin ilk bölümü etkili bir temsille son bulur. Bu bir bahçe sahiplerinin hikâyesidir. Hani onlar nimeti 'tan bilmemişlerdir. Ekinleri erkenden daha hiçbir yoksul o bahçeye varmadan toplayıp gidelim derler. Ama onlar daha ulaşmadan bahçede bir dolaşan dolaşır. Öyle ki bahçe mahvolmuştur. Hiçbir şey kalmamıştır. Hatta bir an için yollarını şaşırdıklarını zannederler ama içlerinden en insaflı olan kardeş uyanır:
"Keşke tesbih edenlerden olsaydık".

"Tesbih etmek" de dile kolay...
Türkçe'ye kelimesi kelimesine çevrilebilecek bir şey de değil.
Belki en yakın anlamıyla
"'ı çok seviyoruz"
diye hissedebilmek...

09-19-2009, 01:30	#1
Kullanıcı Adı Duygu'Seli~	Nun Kalem ve Satırlar... Kalem suresi ilk inen surelerden. Hatta bir rivayete göre 'Alâk suresinden sonra ikinci. Enteresan olan nokta ise ilk suredeki "Oku" emrinin ardından bu surede dikkatimizin kaleme çekilmesi... Rabbimiz şöyle buyuruyor: 68:1 nûn vel-qalemi vemâ yesturûn nûn kaleme ve satırlarına yazdıklarına Kalem nedir? Yazmak nedir? İlim yazıyla zaptolunur. Söz uçar yazı kalır. Medeniyetler kalemle kurulur. Tecrübeler yaşananlar birikimler gelecek nesillere kalemle aktarılır. Kalemin mâcerası satırların üzerinde akarken bitmez. O anda daha yeni başlamıştır. Evvelâ yazı yazanı olgunlaştırır. Söylediği sözün yükünü sırtında hissettirir. Yazmayan çok konuşur. Yazan az. Derken o yazı gider okuyanı olgunlaştırır. Ona değen gözlere kıymet verir. Nihayet okuyucu da döner yazının değerini takdir eder. Üstünden geçen her bir okur kalemi artık yazıyı olgunlaştırıyordur. Kalem suresinde ikinci olarak dikkate şayan nokta Rasûlu'ne (salât ve selam ona) hitâben söylenen şu cümlededir: 68:4 veinneke le'alâ huluqin 'azîm Gerçekten sen büyük bir ahlâk üzeresin "Ahlâk" yani huyların bütünü... Beşeri insan yapan onu aşağıların en aşağısından yukarıların en yukarısına çıkarabilen yönü. Evet illâ ki insanların madenleri oluyor. Ama bir de onlar üstüne geliştirebilecekleri yetenekleri var. Azimle ve kararlılıkla üstlerine gittikçe parlayan şeytana ve nefse tabi oldukça paslanan çözülen nitelikler bunlar... O gül Rasûlun ümmeti olma niyetindeysek işe önce ahlâkımızı düzelterek başlamamız gerektiği ne kadar açık. Kalpten kibir hırs haset kabalık bencillik kırıcılık bozgunculuk atılmadan insanlık nasıl gelsin de bizi bulsun? Derken hakikat üzere hiç olmayacak bir hesapçılığın açığa vuruluşu karşımıza çıkar. O gün de bugün de hiç terkedilmeyen tipik bir söylem. Hakikate karşı hileli bir baskı uygulama ezme tekniği: "Sen de biraz fikirlerini yumuşat biz de yumuşatalım düşüncemizde bir orta yol bulalım" iddiası! Düşüncelerde "orta yol" öyle her zaman bulunmaz. Hele tevhidin karşısına şirk getirilip konuyorsa... Bala karıştırılan bir damla zehir gibi. Yanlışta duran için başka bir yanlışa doğru yol almak o kadar ciddi bir sorun değildir. Hem iddialarında samimi olmadıklarının da göstergesi olur bu. Demek uygun pazarlıklar karşısında değerlerinden vazgeçebilirler. Ama hakikatten yanlışa çağırmak olacak iş mi? Hem ortada öyle bir hakikat var ki balçıkla sıvanacak gibi değil. Ve o hakikatin öyle bir tebliğcisi var ki onun bir eline ayı diğerine güneşi verseler yolundan dönmeyecek. Ve inkârcının dilinden düşmeyen iddia. Ona ayetler okunduğu zaman: 68:15 ... qâle esâtîrul-evvelîn ... "evvelkilerin masallarıdır" dedi Kalem suresinin ilk bölümü etkili bir temsille son bulur. Bu bir bahçe sahiplerinin hikâyesidir. Hani onlar nimeti 'tan bilmemişlerdir. Ekinleri erkenden daha hiçbir yoksul o bahçeye varmadan toplayıp gidelim derler. Ama onlar daha ulaşmadan bahçede bir dolaşan dolaşır. Öyle ki bahçe mahvolmuştur. Hiçbir şey kalmamıştır. Hatta bir an için yollarını şaşırdıklarını zannederler ama içlerinden en insaflı olan kardeş uyanır: "Keşke tesbih edenlerden olsaydık". "Tesbih etmek" de dile kolay... Türkçe'ye kelimesi kelimesine çevrilebilecek bir şey de değil. Belki en yakın anlamıyla "'ı çok seviyoruz" diye hissedebilmek...