03-16-2010, 12:49
|
#8
|
|
|
Alıntı:
TarihSever Nickli Üyeden Alıntı
Öyleyse Âdem, İLLÂ'ya giden yolda bir LÂ hecesidir. İsyan tecrübesi onun ilk halidir. Âdem, cümlenin daha başında LÂ diyecek, reddedecek özgürlüğe sahip olduğu halde illallah'a varmasıyla yaratılmışların en güzelidir, mümkünler âlemindeki o en esrarlı heceyle, kendiliğinden değil bile isteyedir. LÂ, hiçlik mesabesi, öyleyse sonsuzluk ekidir.
|
"Dogru olan"i kabul etmek isyan'dan basliyorsa, "yanlis olan" olani redden baslayip safimizi belli etmemiz gerekiyor. Yani ancak safimizi belli edip ondan emin olduktan sonra gerçek mânâdâ iman etmis, sehadet getirmis oluyoruz. Ve "lâ" demekle irâdemizi ortaya koyuyoruz. Demek ki "Iman"dan evvel "irade"nin gerçekligini kabul etmis oluyoruz  |
|
|
|