03-18-2010, 10:54
|
#3
|
|
|
Güzel sözleri, cümleleri "yabanci" olarak tanimlayabilecegimiz insanlara saklayanlar var. Oysa ki bunlari en çok hakeden yakinlarimizdir, hayat arkadasimizdir. Nedense "yabanci"larla konustugumuzda onlari incitmekten korkariz, kelimelerimizi titizlikle seçeriz. Yakinlarimiza gelince, biraz daha kaba, söylediklerine dikkat etmeyen bir varlik hâline gelebiliyoruz. Bahaneleri de hazir; "yüz vermeyeceksin"  Neden "yabanci"lara yüz veriyorsun öyleyse? Insan tam bir dilemma...
Evliliklerinin 25-30. yillarinda hâlâ mutlu olabilen insanlar var; hayat arkadaslarina saygili, haklarina riâyet etmekte titizlik gösteren ve saadet içinde yüzen insanlar
Tuhaftir, ikinci kez evlenen beyler ikinci eslerine karsi daha saygili, daha yumusak huylu oluyorlar. Onlardan da fedakarlik istemiyorlar, sadece sadakat ve saygi. Oysa ki bunun farkina ilk evliliklerinde varip, eslerine karsi bu tarz tutumlarda bulunsalardi hersey çok farkli olurdu Erkeklik damari tutunca insan'in etrafina çok fazla zarar verebiliyor demek ki
Erkeklere fazla yüklendim, ama kendinize gelin efendim
|
|
|
|