[ÜMİT-AK]

Susmalıyım belkide. Kefenleyip tüm kelimeleri, cümleleri, mısraları öylece gömmeliyim Mısır'ın zulüm abidelerine. Asiye'ce soyunup nefsimden Hira'nın tenhalığına çekilmeliyim sonra.

Kalbime inmeli KiTAP harf harf.

Meryem'i anan zihin Yusuf'tan öğrenmeli titreyen yüreğinden yüz çevirmeyi. Nuh'un sabrını, Zekeriya'nın duasını, Yunus'un pişmanlığını, ibrahim'in dostluğunu zerk etmeliyim çağın zehirlediği damarlarıma. Düş kurmayı ergen çocuklara bırakıp, bilenmeliyim savaşçıların alınlarındaki kanın keskinliğinde. Günah benliğime her değdiğinde Uhud'a dönmeli yüreğim.

Habib'in kırılan dişi kıyametim olmalı.

Ruhum sınanmalı Tebuk'te. Arınmalı Kerbela'da. Ve canım "razı olarak ve razı olunarak" kavuşmalı veda hutbesinin şahidine.



Ah Efendim önemi yok halimin

Seyrederim hayret ile şu alemi



Ne bilinir kıymet ne kıyamet

Allah'a emanet ne gelir elden



Ne sahibim bu yerde ne kiracı

Sadece bir ömürlük misafirim ben



Yüreğim kıymet bilene EMANET